W latach 1977-79 oraz 1983-87 pełnił funkcję wiceprezesa Związku Kompozytorów Polskich, a w 1979-87 był przewodniczącym Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień".
Jest laureatem międzynarodowych konkursów kompozytorskich: w Vercelli w 1961 za Wariacje fortepianowe "Karol Szymanowski in memoriam" (1953) i w Monako (w 1962 za Medytacje na sopran, organy i perkusję i w 1963 za balet Oczekiwanie).
W 1969 roku zdobył III miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu za Dialoghi per violino ed orchestra (1964), a w 1989 - nagrodę Brighton Festival za Oratorium na organy, smyczki i perkusję (1982). Jest też laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (w 1971 za Enfiando per orchestra, 1970; w 1985 za balet Gilgamesz, 1968).
Za twórczość radiową dla dzieci otrzymał w 1960 nagrodę Komitetu do Spraw Radia i Telewizji, w 1975 - Nagrodę Prezesa Rady Ministrów (za twórczość dla dzieci i młodzieży w dziedzinie muzyki ze szczególnym uwzględnieniem opero-baletu Bardzo śpiąca królewna, 1973), a w 1981 - doroczną nagrodę Związku Kompozytorów Polskich. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1969) i Krzyżem Oficerskim (1979) Orderu Odrodzenia Polski.
Profil twórczości Augustyna Blocha określony jest w znacznej mierze przez jego zainteresowanie organami, wyniesione z rodzinnego domu. Jego ojciec był organistą w kościele farnym w Grudziądzu i kompozytor wspominał zawsze swoje dziecięce lata, kiedy wiele godzin spędzał na chórze kościelnym, słuchając gry ojca. Sam studiował grę na organach w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u wybitnego pedagoga organów Feliksa Rączkowskiego. Pracował też jako organista w kościołach w Gdańsku i w Warszawie. Jego pierwszym utworem, napisanym podczas studiów kompozytorskich u Tadeusza Szeligowskiego, była Fantasia per organo (1953). W czasie studiów napisał również Sonatę organową (1954), a później skomponował jeszcze inne utwory na organy solo - Jubilate (1974) i Forte, piano et forte (1985). Organy znajdą się jeszcze w takich różnych utworach Blocha, jak Medytacje na sopran organy i perkusję (1961), Oratorium na organy, smyczki i perkusję (1982), Canti per coro ed organo (1984), Albowiem nadejdzie światłość twoja, psalmodia na recytatora, organy, chór i orkiestrę (1987), Hac festa die per organo, coro ed orchestra (1996) i Oratorium gedanense 1997 per organo, coro ed orchestra (1997).
Po krótkim okresie koncertowania jako organista, również w swoich utworach, Bloch porzucił karierę organisty i zajął się wyłącznie kompozycją. W początkowym etapie pozostawał pod wpływem neoklasycyzmu, później przez krótki czas interesował się dodekafonią, zawsze jednak centralną kategorią jego języka kompozytorskiego pozostaje brzmienie. Jednym z najciekawszych eksperymentów dźwiękowych Blocha jest utwór Anenaiki (1979), w którym kompozytor wykorzystuje chór składający się z szesnastu pojedynczych głosów dla uzyskania niezwykłych efektów dźwiękowych, włącznie z brzmieniami alikwotowymi. Nawet w utworach o charakterze religijnym efekty sonorystyczne są ważnym środkiem wyrazu.
Nurt religijny, w najogólniejszym tego słowa znaczeniu, jest w twórczości Blocha bardzo ważny, co pozostaje zapewne w związku z jego rodzinnymi korzeniami i doświadczeniami organowymi. Zwłaszcza w ostatnim okresie powstawało wiele dzieł tego rodzaju, takich jak Hac festa die (1996), Nie zabijaj (1990), Litania Ostrobramska (1989), Exaltabo te domino (1987) czy Albowiem nadejdzie światłość (1987). Wiele utworów było inspirowanych przez żonę kompozytora, znakomitą śpiewaczkę Halinę Łukomską, która też kompozycje wokalno-instrumentalne Blocha bardzo często wykonywała po raz pierwszy.
W jego twórczości trzeba też zauważyć znaczne dokonania w dziedzinie muzyki scenicznej. Bloch jest autorem pięciu baletów, opery-misterium (jak sam swój utwór określa) Alejet, córka Jeftego do tekstu biblijnego (1967), musicalu Pan zagłoba (1971), opery dla dzieci Bardzo śpiąca królewna (1973) i dziecięcego musicalu Bajka o skrzypcowej duszy (1979).
Dziecięcy dział twórczości Augustyna Blocha jest bardzo bogaty. Oprócz wymienionych pozycji kompozytor napisał wiele piosenek dla dzieci. Jest także autorem dwóch utworów na dziecięce zespoły instrumentalne, Chodzenie po klawiszach na cztery małe ręce i perkusję też niedużą na fortepian i perkusję (1981), Jazda na gapę przez Europę i perkusję też niedużą na fortepian i perkusję (1982). Wykorzystuje w nich współczesne techniki wykonawcze w sposób w pełni przystępny dla kilkuletnich dzieci.
Kompozycje:
- Fantasia per organo (1953)
- Wariacje fortepianowe "Karol SZymanowski in memoriam" (1953)
- Sonata per organo (1954)
- Concertino na skrzypce solo, orkiestrę smyczkową, fortepian i perkusję (1958)
- Espressioni per soprano ed orchestra (1959)
- Impressioni poetiche na chór męski i orkiestrę do tekstu J. Kasprowicza (1959)
- Medytacje na sopran, organy i perkusję (1961)
- Voci balet w jednym akcie na sopran, baryton i orkiestrę kameralną (1962)
- Oczekiwanie balet w jednym akcie (1963)
- Dialoghi per violino ed orchestra (1964)
- Byk balet w jednym akcie (1965)
- Alejet, córka Jeftego opera-misterium w jednym akcie (1967)
- Gilgamesz balet-pantomima w jednym akcie (1968)
- Enfiando per orchestra (1970)
- Salmo Gioioso per soprano e cinque fiati (1970)
- Pan Zagłoba musical (1971)
- Bardzo śpiąca królewna opera-balet-pantomima w jednym akcie (1973)
- Jubilate per organo (1973-74)
- Poemat o Warszawie na recytatora, chór mieszany i orkiestrę (1974)
- Z gwiazdą w Cudobudzie pastorałka mazowiecka na 18 solistów-wokalistów oraz zespół instrumentalny (1974)
- Zwierciadło balet-pantomima na taśmę (1975)
- Wordsworth Songs na baryton i orkiestrę kameralną (1976)
- Clarinetto divertente miniature per clarinetto solo (1976)
- Taka sobie muzyka cykl pieśni na sopran i orkiestrę (1976-77)
- Głos milczenia balet-pantomima na taśmę (1977)
- Piosenki dla dzieci na głos i fortepian (1977)
- Warstwy czasu na 15 instrumentów smyczkowych (1978)
- Piosenki dla dzieci na głosy i zespół instrumentalny (1956-79)
- Bajka o skrzypcowej duszy musical dla dzieci (1979)
- Anenaiki na 16-osobowy chór mieszany a cappella (1979)
- Carmen biblicum na sopran i dziewięć instrumentów (1980)
- Chodzenie po klawiszach na cztery małe ręce i perkusję też niedużą na fortepian i perkusję (1981)
- Oratorium na organy, smyczki i perkusję (1982)
- Jazda na gapę przez Europę i perkusję też niedużą na fortepian i perkusję (1982)
- Supplicazioni per violoncello e pianoforte (1983)
- Canti per coro ed organo (1984)
- Forte, piano e forte per organo solo (1985)
- Zostań panie z nami, muzyka o zmierzchu na orkiestrę (1986)
- Duetto per violino e violoncello (1986)
- Albowiem nadejdzie światłość twoja psalmodia na recytatora, organy, chór i orkiestrę (1987)
- Exaltabo te, domino per coro misto (1988)
- Lauda per soprano, alto, percussione e quattro archi (1988)
- Musica per tredici ottoni / Music for 13 Brass Instruments (1988)
- Litania Ostrobramska na chór mieszany i orkiestrę (1989)
- Nie zabijaj! medytacje na baryton, wiolonczelę, chór i orkiestrę (1989-90)
- Trio per violino, violoncello e pianoforte (1992)
- Wzwyż na orkiestrę (1993)
- Infiltrazioni per due violini bela bartok in memoriam (1995)
- Hac festa die per organo, coro ed orchestra (1996)
- Oratorium gedanense 1997 per organo, coro ed orchestra (1996-97)
- Drei Stücke Saxophon-Kammer-Orchester (1998)
- Pieśń przed zaśnięciem na sopran, chór 4 sopranów i zespół instrumentalny (2002)
- W górze nad nami, medytacje na 4 soprany, 4 alty, 4 tenory, 4 basy i organy (2003)
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, listopad 2001, aktualizacja: kwiecień 2006.