Śląsk, połowa lat osiemdziesiątych XX wieku. Osierocony przez matkę we wczesnym dzieciństwie, dwunastoletni Wojtek mieszka ze swoim ojcem. Chłopiec wychowywany jest bardzo surowo. Ojciec uważa, iż kary cielesne są jedyną skuteczną metodą wychowawczą, w związku z czym sięga po pejcz karząc Wojtka za najdrobniejsze przewinienia. "Lepiej, żebym ja cię pobił, niż żeby cię życie miało pobić, zdechlaku" - mówi ojciec do syna. Na swój sposób kocha Wojtka, stara się dbać o niego najlepiej, jak potrafi, lecz swoim sadystycznym zachowaniem budzi w chłopcu tylko strach. Pewnego dnia Wojtek, nie mogąc dłużej wytrzymać maltretowania i nie znajdując pomocy w otoczeniu, ucieka z domu.
Spotykamy go ponownie jako trzydziestoletniego mężczyznę. Całym światem dorosłego Wojciecha jest chodzenie po jaskiniach i pisanie tekstów do gazet. W oczach innych uchodzi za człowieka ambitnego, samodzielnego, silnego i bezkompromisowego. W rzeczywistości mężczyzna izoluje się od świata i ludzi, gdyż w głębi serca pozostał nadal małym, zaszczutym przez wspomnienia z dzieciństwa chłopcem. Dystans wobec otoczenia daje mu poczucie bezpieczeństwa. Dlatego Wojciech żyje sam, bez miłości, bez rodziny, nie chcąc powtarzać błędów ojca. Tę samotność przerywa młoda kobieta Tania. Dziewczynie brakuje niezależności, wolności, tego, co według niej posiada Wojciech. Początkowo mężczyzna odrzuca miłość Tani, będąc przekonanym, że nie może żyć z ludźmi - za dużo w nim lęków i poczucia winy mających swe źródło w dzieciństwie.
Jego ojciec-kat umiera, pozostawiając synowi kasetę, którą Wojciech odsłuchuje.
"Te przeżycia sprawiają, że Wojciech zaczyna zastanawiać się nad sobą, nad własną przyszłością. Dochodzi do wniosku, że nie chce być sam, nie chce żyć ani umierać, jak jego ojciec. Odzyskuje wiarę, że z pomocą Tani pokona przeszłość" - mówią twórcy filmu.
"Powstała historia, najprościej mówiąc, o dojrzewaniu do ojcostwa. O tym, że dorosły mężczyzna, poprzez lęki, które wywołało w nim nieszczęśliwe dla niego dzieciństwo, nie potrafi odnaleźć się w dorosłym życiu. I co może sprawić, że w tym życiu znów się odnajdzie. My postawiliśmy na miłość. Myślę, że to właśnie miłość ma zbawienną siłę." (Magdalena Piekorz)
- Pręgi, Polska 2004. Reżyseria: Magdalena Piekorz, scenariusz: Wojciech Kuczok, zdjęcia: Marcin Koszałka, scenografia: Joanna Doroszkiewicz, Ewa Skoczkowska, kostiumy: Dorota Roqueplo, muzyka: Adrian Konarski, montaż: Wojciech Mrówczyński, producent: Krzysztof Zanussi, Iwona Ziułkowska-Okapiec, Włodzimierz Otulak. Występują: Michał Żebrowski (Wojciech Winkler), Jan Frycz (Andrzej Winkler, ojciec Wojciecha), Agnieszka Grochowska (Tania), Wacław Adamczyk (12-letni Wojtek Winkler), Borys Szyc (Bartosz, przyjaciel Wojciecha), Alan Andersz (12-letni Bartek), Leszek Piskorz (proboszcz), Jan Peszek (redaktor). Produkcja: Studio Filmowe Tor, koprodukcja: Vision Film Production, Non Stop Film Service, współfinansowanie: Agencja Produkcji Filmowej, dystrybucja: Vision Film Distribution Company. Czas trwania: 91 min. W kinach od 10 sierpnia 2004.
Nagrody filmowe:
- 2004 - Grand Prix - Wielka Nagroda Jury "Złote Lwy", Nagroda Publiczności Silver Screen, nagroda Stowarzyszenia Zagranicznych Organizatorów Polskich Festiwali za "wyjątkowy kunszt reżyserski", "Złoty Klakier" - nagroda Radia Gdańsk dla reżysera najdłużej oklaskiwanego filmu - Magdaleny Piekorz, Grand Prix - Wielka Nagroda Jury "Złote Lwy" dla producenta filmu Iwony Ziułkowskiej-Okapiec i Włodzimierza Otulaka, nagroda za zdjęcia dla Marcina Koszałki, nagroda za kostiumy dla Doroty Roqueplo, nagroda za dźwięk dla Michała Żarneckiego na Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni; "Syrenka Warszawska" - nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP w kategorii filmu fabularnego dla Magdaleny Piekorz;
- 2005 - "Złota Taśma" - nagorda przyznawana przez Koło Piśmiennictwa SFP w kategorii "film polski" za rok 2004 dla Magdaleny Piekorz; "Orzeł" - Polska Nagroda Filmowa w kategorii "najlepsza drugoplanowa rola męska" za rok 2004 dla Jana Frycza; "Jańcio Wodnik" - nagroda główna dla najlepszego filmu Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" we Wrześni; nagroda za rolę męską dla Michała Żebrowskiego; nagroda za muzykę dla Adriana Konarskiego, nagroda dziennikarzy dla Magdaleny Piekorz, nagroda organizatorów dla Wacława Adamczyka na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" we Wrześni; "Złota Kaczka" - nagroda przyznawana przez miesięcznik "Film" dla najlepszego filmu polskiego za rok 2004; "Złota Kaczka" - nagroda przyznawana przez miesięcznik "Film" dla najlepszego aktora za rok 2004 - Michała Żebrowskiego; "Srebrny Rycerz" dla Magdaleny Piekorz na Festiwalu "Złoty Rycerz" (festiwal odbył się w Czelabińsku) w Rosji; Nagroda Główna i Nagroda Publicznościdla Magdaleny Piekorz na Trzynieckim Lecie Filmowym w Trzyńcu.
Autor: Joanna Pawluśkiewicz, grudzień 2006.