Tom wierszy Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego "Dzieje rodzin polskich". Tragizm łączy się tu z groteską, a liryzm z trywialnością, tworząc niespotykaną, poruszającą jakość estetyczną...
Tom wierszy
Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego Dzieje rodzin polskich. Tragizm łączy się tu z groteską, a liryzm z trywialnością, tworząc niespotykaną, poruszającą jakość estetyczną. Muzyczna, wielogłosowa struktura tego złożonego z pięćdziesięciu wierszy tomu krystalizuje się wokół powracającego motywu umierającej matki.
"To poezja funkcjonująca poza popularnymi idiomami, poza mainstreamem. A jednak niemożliwa do pominięcia. Zaskakująca, wytrącająca z rzeczywistości i zapadająca głęboko w mówienie-myślenie o śmierci. Wiersz Dyckiego to natręctwo, które fascynuje i udziela się czytelnikowi." (Agnieszka Wolny-Hamkało, "Gazeta Wyborcza")
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (ur. 1962) - poeta, świadomie pozostający na obrzeżach życia literackiego, obdarzony licznym gronem oddanych czytelników i życzliwie towarzyszących mu krytyków. Opublikował m.in. tomy wierszy: Peregrynarz (1992), Młodzieniec o wzorowych obyczajach (1994), Kamień pełen pokarmu (1999), Pzewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania (2000), Przyczynek do nauki o nieistnieniu (2003) oraz zbiór zapisków Zaplecze (2002). Młodzi krytycy skupieni wokół pisma "Ha!art" poświęcili mu książkę 'jesień już Panie a ja nie mam domu'. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki i krytycy (2001). Laureat m.in. Nagrody im. Barbary Sadowskiej (1995). Mieszka w Warszawie.
przyjść w jednej bliźnie
ciała to otworzyć się na grzech
jaki głęboko ukryty noszę w sobie
od urodzenia niczym usta ręce
oczy więcej grzechów nie pamiętam
i obiecuję szczerze oduczyć się
siebie żeby mi było lżej ale nie jest
proszę księdza długo by o tym mówić
(wiersz XLIII)
- Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
Dzieje rodzin polskich
Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2005
135 x 205, 56 ss., miękka oprawa
ISBN 83-88807-69-2
Informacja nadesłana: Wydawnictwo Sic!