Maja Kleczewska akcję Woyzecka umieściła we współczesnym świecie. Opowieść o fryzjerze, który z zazdrości zabił Marię - kochankę i matkę swojego dziecka rozgrywa się w przeciętnym miasteczku.
"Kiedy przyjechałam do Kalisza - mówiła reżyserka - rzuciły mi się w oczy salony fryzjerskie na rogu niemal każdej ulicy, sklepy z sukniami ślubnymi i ogoleni na łyso panowie królujący w ciemnych zaułkach. To wszystko przeniknęło do spektaklu." ("Polityka" 23.03.2006)
Woyzeck pracuje więc w zakładzie fryzjerskim, a Maria w sklepie z sukniami ślubnymi, Tamburmajor jest z kolei szefem miejscowego gangu. Kleczewska nie po raz pierwszy wykorzystuje sztafaż tandetnej popkultury, która jawi się jako towar atrakcyjny i wartościowy, a w istocie jest obrazem zdegradowanego świata, w którym w błyskach dyskotekowych świateł nie ma już miejsca na żadne wartości.
W scenografii kaliskiego Woyzecka nad sceną góruje barokowy ołtarz bezustannie przypominający także o upadku wartości religijnych. Odnoszący do dawnej epoki element jest także znakiem przepychu i różnorodności dzisiejszego świata, pod powierzchnią którego próżno jednak szukać wartości, sensów i porządku. Ołtarz zostaje zderzony z rzeczywistością dyskotek i mediów. W ten sposób rzeczywistość sceniczna podkreśla brud i nieczystość, tego co nas otacza, a siła wyrazu budowana jest poprzez mocno ze sobą kontrastujące obrazy. W tym zdegradowanym, rozpadającym się świecie Woyzeck, świetnie grany przez Sebastiana Pawlaka, rozpaczliwie pyta o sens istnienia, którego głównym wyznacznikiem staje się cierpienie samotnego człowieka zderzonego z nieczułym, bezlitosnym i do gruntu złym światem.
"To jedna z najbardziej przejmujących rzeczy, jakie ostatnio widziałem - symfonia niezgody na świat przeżarty głupotą i przemocą" - pisał Paweł Sztarbowski. - "Kleczewska pokazuje, że zło czai się wszędzie, uwodzi i bardzo łatwo mu się oddać." (www.e-teatr.pl)
Georg Büchner, Woyzeck, przekład: Piotr Lachmann, adaptacja tekstu i reżyseria: Maja Kleczewska, opracowanie muzyczne: Adam Falkiewicz, scenografia: Katarzyna Borkowska, reżyseria świateł: Karina Kleszczewska, układ walki scenicznej: Marian Gańcza. Występują: Sebastian Pawlak, Agnieszka Kubies, Wojciech Masacz, Szymon Mysłakowski, Marek Sitarski, Izabela Noszczyk, Izabella Piątkowska, Sylwia Nowicka, Izabela Soroka, Izabela Niewiarowska-Wołoszyńska, Piotr Bigora, Igor + Arkadiusy Czran, Olek Janiszewski, Remigiusz Jankowski, Karol Kręc, Jacek Jackowicz. Premiera: Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, maj 2005.
Spektakl był pokazywany na Festiwalu Teatralnym Divadlo w Nitrze na Słowacji (2006), Festiwalu Teatralnym w Bochum (2006) i Festiwalu Festiwali Teatralnych "Spotkania" w Warszawie (2006).
Maja Kleczewska otrzymała nagrodę reżyserską - Laur Konrada, nagrody pieniężne - cztery mieszki od czterech jurorów oraz nagrodę dziennikarzy na 8. Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje" w Katowicach (2006).
Autor: Monika Mokrzycka-Pokora, listopad 2006.