Byli przy tym wciąż nieobliczalni i uroczo niekonsekwentni, a kolejne płyty przynosiły muzykę inspirowaną różnymi gatunkami. "Prymityw" z 1994 roku zaskoczył punkową szorstkością, a największym powodzeniem cieszyły się piosenki "To nie jest miłość" i "Wakacje". W 1995 T.Love, prezentując głównie nagrania z tej właśnie płyty, było jednym z jaśniejszych punktów Rock Opola. Kolejnym "oczkiem" puszczonym publiczności okazała się płyta "Al Capone" - przypomnienie glamrockowej i dyskotekowej estetyki. Tytułowy Al Capone został przez muzyków potraktowany jako element popkultury, a listę przebojów powiększyły piosenki "1996" i "Jak żądło". Jednak największy sukces przyszedł wraz z płytą "Chłopaki nie płaczą" z roku 1997 z okładką stylizowaną na wysyłkowy katalog mody. Utwór tytułowy wyśmiewał popularne wówczas boys bandy i stał się największym przebojem w całej historii T.Love. Powodzeniu piosenki pomógł teledysk (nagrodzony Fryderykiem), w którym muzycy w zabawny sposób wcielili się w członków takiego zespołu. Co ciekawe, T.Love tą piosenką zyskał nowych fanów, a niektórzy z nich wzięli ich za kolejny boys band.
W marcu 1998 roku w Krakowie, przy okazji wystawy fotograficznej Śliwczyńskiego, odbył się koncert specjalnie reaktywowanego T.Love Alternative. W kolejnych latach jeszcze kilkukrotnie zespół występował w składzie z lat 80., wykonując utwory tylko z tamtej dekady, m.in. w listopadzie 1998 roku przy okazji wydania płyty "BesT.Love", w listopadzie 2002 czy we wrześniu 2003 podczas koncertu promującego książkę Mikołaja Lizuta "Punk Rock Later" (na płycie do niej dołączonej znalazło się jedno niepublikowane nagranie T.Love Alternative). Natomiast w kwietniu 2011 zespół pojechał w krótką, trzykoncertową trasę. Okazją ku temu okazało się wznowienie albumu "Częstochowa 1982-1985", który ukazał się pod tytułem "Częstochowa 19822011" oraz wydania DVD "100% Live".
Następcą bestsellerowego (sprzedaż przekroczyła dziewięćdziesiąt tysięcy sztuk) albumu "Chłopaki nie płaczą" była płyta "Antyidol" nagrana przez muzyków w Londynie pod okiem angielskiego realizatora Neila Simonsa. "Antyidol" zabrzmiał alternatywnie, nie przyniósł przeboju i nie powtórzył sukcesu poprzedniczki, stając się najsłabiej sprzedająca się płytą w historii T.Love.
Simmons również odpowiedzialny był za realizację następnego wydawnictwa, "Modelu 01". Dzięki niemu grupa wzbogaciła się o kolejne trofea (w tym dwa Fryderyki), a co najważniejsze płyta znalazła ponad czterdzieści tysięcy nabywców i przyniosła następne przeboje "Nie, nie, nie" i "Ajrisz". W nagraniach wspomogło T.Love spore grono gości, m.in. Kayah, Agi Morawska z Happy Pills, Kazik Staszewski, Fisz i Andrzej Smolik.
Rok później T.Love wystąpiło na Przystanku Woodstock (fragment występu znalazł się w filmie "Przystanek Woodstock. Najgłośniejszy film Polski"). Na Przystanek grupa wróciła dwa lata później, aby zarejestrować koncert na DVD. Natomiast w listopadzie 2002 hucznie obchodziła w warszawskiej Stodole swoje dwudzieste urodziny (gośćmi byli m.in. Robert Brylewski, Krzysztof "Grabaż" Grabowski z Pidżamy Porno i Agi Morawska). Zapis tego koncertu znaleźć można na dwupłytowym albumie "T.Live", gdzie pojawiły się także trzy premierowe nagrania - "Polish Boyfriend", "Europolska" i "Pozytyw".
W połowie 2005 roku skład powiększono o klawiszowca Michała Małeckiego. Już z nim powstała płyta "I Hate Rock'n'Roll", która wbrew tytułowi stanowiła powrót do garażowego i chropowatego rocka. To jedna z najlepszych płyt w dyskografii zespołu, choćby ze względu na dojrzałe i ironiczne teksty komentujące Polskę za rządów PiS. Płyta znów roiła się od gości, wśród których znaleźli się Wojciech Waglewski, a także grupa Zakopower i Chór Gospel Soul Connection. Kompozytorami części piosenek byli dawni członkowie T.Love - Benedek, Knorowski i Zeńczewski. Jeden z promocyjnych koncertów odbył się na potrzeby radia Roxy i rejestracji DVD "Najmniejszy koncert świata".
W 2006 roku T.Love świętowało 25. urodziny dając specjalny koncert w telewizyjnym studiu w krakowskim Łęgu z gośćmi - Waglewskim, Staszewskim, Kasią Nosowską z Heya i Arturem Rojkiem z Myslovitz. Rok później ukazała się książka o T.Love "Potrzebuję wczoraj" autorstwa Magdy Patryas. Dołączono do niej płytę, na której znalazły się niepublikowane wcześniej nagrania zarówno T.Love Alternative, jak i Muńka z innymi zespołami (m.in. Opozycją, Gary And Gitary, Myslovitz, Pidżamą Porno, Habakukiem, Kryzysem czy Pustkami)
W czasie poprzedzającym nagranie "I Hate Rock'n'Roll" T.Love przechodził kryzys. Muniek w wywiadach wspominał nawet o rozwiązaniu zespołu. Skończyło się na wymianie Perkoza na Janka Pęczaka (syna słynnego socjologa Mirosława Pęczaka), choć brani byli pod uwagę i czasami koncertowali z zespołem jeszcze trzej inni gitarzyści: Łukasz Lach z L.Stadt, Krzysztof Rychard z Phantom Taxi Ride i Piotr Czajer z Bohemy. Pęczak był współkompozytorem nowej piosenki T.Love "Love Love Love", która ukazała się na składance "Love Love Love - The Very BesT.Love" w 2008 roku. Przez kolejne lata grupa intensywnie koncertowała występując m.in. w Irlandii, Anglii, Norwegii, w Warszawie na Placu Teatralnym przy okazji imprezy upamiętniającej wybory '89, w Jarocinie (z Korą, Zbigniewem Hołdysem, Robertem Brylewskim i Grabażem), a jesienią 2010 dała specjalne koncerty w Stodole z gościnnym udziałem Adama Nowaka z Raz Dwa Trzy, Tomka Lipińskiego, Maćka Maleńczuka i Pablopavo.
Muzycy T.Love są czynni również poza macierzystym zespołem. Największy sukces odniósł Muniek, który z Andrzejem Zeńczewskim założył w 1995 grupę Szwagierkolaska wykonującą piosenki barda warszawskich ulic Stanisława Grzesiuka. Szwagierkolaska doczekała się trzech płyt, a debiutancki "Luksus" sprzedał się w ilości ponad dwustu tysięcy egzemplarzy. W 2010 Muniek z Benedekiem nagrali album "Muniek". Największym sukcesem solowym może poszczycić się Sidney Polak, którego wydana w 2004 roku płyta "Sidney Polak" zdobyła m.in. cztery statuetki Fryderyków.
Dyskografia
- "Nasz Bubelon" T.Love Alternative (MC), 1984, Tilele Records; pierwsza edycja kompaktowa, 2002, Pomaton EMI.
- "Chamy idą" T.Love Alternative (MC), 1985, Tilele Records; pierwsza edycja kompaktowa, 2002, Pomaton EMI.
- "Miejscowi - live" T.Love Alternative (LP), 1988, Klub Płytowy „Razem”; pierwsza edycja kompaktowa, 2002, Pomaton EMI.
- "Wychowanie" (LP), 1989, Polskie Nagrania; pierwsza edycja kompaktowa, 2002, Pomaton EMI.
- "Pocisk miłości" (LP), 1991, Arston; (CD), 1991, Polton.
- "Dzieci rewolucji 1982-92" (LP), 1992, Arston; (CD), 1992, Pomaton EMI.
- "King!" (CD), 1992, Baron Records.
- "I Love You" (CD), 1994, Pomaton.
- "Prymityw" (CD), 1994, Pomaton
- "Częstochowa 1982-1985" T.Love Alternative (CD), 1995, SP Records.
- "Al Capone" (CD), 1996, Pomaton.
- "Chłopaki nie płaczą" (CD), 1997, Pomaton EMI.
- "BesT.Love" (CD), 1998, Pomaton EMI.
- "Antyidol" (CD), 1999, Pomaton EMI.
- "Model 01" (CD), 2001, Pomaton EMI.
- "20 laT.Love" (DVD), 2002, Pomaton EMI.
- "T.Live" (2CD), 2003, Pomaton EMI
- "Przystanek Woodstock 2004" (DVD), 2004, Złoty Melon Firma.
- "I Hate Rock'n'Roll" (CD), 2006, EMI Music Poland.
- "I Hate Rock'n'Roll Live" (DVD), 2006, Agora SA.
- "Rarytasy 1981-2007" Muniek & T.Love (CD dołączone do książki „Potrzebuję wczoraj”), 2007, Mediaway.
- "Love Love Love. The Very BesT.Love" (2CD), 2008, EMI Music Poland.
- "Częstochowa 19822011" T.Love Alternative (2CD), 2011, SP Records.
- "100% Live" T.Love Alternative (DVD), 2011, SP Records.
Autor: Leszek Gnoiński, sierpień 2011.