Piotr Wierzbicki we wstępie do swojej książki napisał: "Jak się dobrać do muzyki? Jak kosmos dźwięków zawrzeć w konstelacjach mowy? Pisarz po śliskiej stąpa ścieżce. Niewyrażalne chce pochwycić słowem". Nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2011.
Co słychać w muzyce klasycznej? Po odejściu Jerzego Waldorffa Piotr Wierzbicki wydaje się ostatnim z grona wielkich entuzjastów, którzy potrafią tak pięknie pisać o muzyce klasycznej:
"Jest muzyka, której się słucha, by przezywać. Jest muzyka, której się słucha, by się zachwycać. Jest muzyka, której się słucha, by poznawać. I jest taka, której trzeba tylko słuchać."
Nie potrzeba mu fachowej terminologii, by wyjaśnić, co konkretnie sprawia, że styl Chopina jest niepodrabialny lub w czym tkwi siła symfonii Haydna albo Prokofiewa.
Felietony, znane z "Gazety Wyborczej", pisane były z pozycji melomana, wnikliwie słuchającego muzyki i dla takiego też odbiorcy są przeznaczone. Po ich lekturze obcowanie z dziełami klasyków, od baroku po Szostakowicza, wyda się ciekawsze i łatwiejsze.
Felieton muzyczny - brzmi jak mission impossible. A jednak Wierzbicki potrafi nie tylko takiej misji podołać, ale wykonać ją doskonale, z pożytkiem dla muzyki i czytelnika. Piszący o sztuce musi być wyjątkowo czuły i wrażliwy. Sam też jest po trosze artystą. Do tej specyficznej twórczości potrzebna jest też pasja i wiedza. Piotr Wierzbicki ma także poczucie humoru i niezbędną lekkość, tak przydatną w komponowaniu trudnego utworu, jakim jest felieton.
Tom składa się z artykułów publikowanych na łamach sobotnio-niedzielnego wydania "Gazety Wyborczej" - przeredagowanych, uzupełnionych oraz z tekstów napisanych od nowa, specjalnie do tego tomu, zwłaszcza ostatni, "Muzyka i Wszechświat".
Źródło: Świat Książki - nota wydawcy, wyborcza.pl
Książka została nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2011.
- Piotr Wierzbicki,
"Muzykalny kosmos",
Wydawnictwo Świat Książki, Warszawa, luty 2010,
125 x 200, 312 ss., miękka oprawa,
ISBN: 978-83-247-1732-3
Piotr Wierzbicki (ur. 1935) - dziennikarz i meloman, debiutował w piśmie "Współczesność" (felietony muzyczne i eseje o poezji XX wieku). Był nauczycielem polskiego. Karierę stałego felietonisty rozpoczął w tygodniku "Literatura", kontynuował w "Tygodniku Powszechnym". Pod koniec lat 70. publikował w wydawnictwach podziemnych i emigracyjnych. Był redaktorem "Gazety Polskiej", publikuje w "Gazecie Wyborczej". Ważniejsze książki: "Entuzjasta w szkole" (1977), "Cyrk" (1979), "Myśli staroświeckiego Polaka" (1985), "Struktura kłamstwa" (1986), "Życie z muzyką" (1993), "Upiorki" (1995), "Podręcznik Europejczyka" (1997), "Traktat o gnidach i cd." (1998), "Chopin. Portret muzyczny" (1999), "Mikrokosmos" (2002).