Absolwent anglistyki na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie przez wiele lat pracował jako wykładowca literatury amerykańskiej. Od 1994 redaktor "Literatury na Świecie". Laureat Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny za najlepszy debiut roku 1992, Nagrody im. Kościelskich (1997), dwukrotnie nominowany do nagrody Nike (1997 i 2008), wreszcie laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2008 za książkę "Po tęczy". Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Sosnowski jest uważany za jednego z najbardziej istotnych i wpływowych poetów ostatnich lat, co poświadcza ogromna liczba naśladowców. Zjawisko to tym bardziej symptomatyczne, że naśladownictwu podlega tu poezja trudna, hermetyczna, często skoncentrowana na kwestiach językowych.
Jak każda wyrazista poetyka, także i twórczość autora "Taxi" może niekiedy budzić znaczne kontrowersje. Jarosław Klejnocki, niechętny filozoficznym założeniom poezji Sosnowskiego, nazwał ją kiedyś "zawadzającą wanną". Podtekstem tego przytyku jest spostrzeżenie, iż omawiana twórczość może jawić się jako swego rodzaju ciało obce w całokształcie polskiej poezji. Bierze się to stąd, iż Sosnowski czerpie swoje inspiracje raczej z literatury anglosaskiej niż z krajowej. Jednak zamiast czynić z tego zarzut, lepiej widzieć tu próbę rozszerzenia spektrum tradycji literackiej.
Sosnowski często i chętnie tworzy teksty odwołujące się do czyichś utworów bądź przekształcające je. I tak "Nouvelles impressions d’Amerique" (1994) jest czymś w rodzaju zbioru emblematów w formie krótkich próz poetyckich, dopisanych do ilustracji, jakie wykonał Henri A.-Zo. do "Nouvelles impressions d’Afrique" Raymonda Roussela. Po Rousselowku przekształcone fragmenty "Traktatu logiczno-filozoficnznego" Wittgensteina (z rzeczownikami zamienionymi na siódme z kolei następujące po nich w słowniku) można zaś znaleźć w tomie "Gdzie koniec tęczy nie dotyka ziemi". Paradoksalnie, powstającym w ten sposob zdaniom nadal można przypisywać poważne, filozoficzne znaczenia ("zdradami natomiast porozumiewamy się").
Najwięcej bezpośrednich odniesień do rzeczywistości oraz stosunkowo tradycyjną konstrukcję podmiotu lirycznego można jeszcze zauważyć w debiutanckim tomie "Życie na Korei" ("Korea" to potoczne określenie ogródków działkowych, jakie kiedyś znajdowały się w pobliżu ulicy Woronicza, na tyłach gmachu telewizji). Następne tomy pokazują już Sosnowskiego, jakiego znamy, opowiadający się w poezji po stronie niejasności, chaosu, a nawet zniszczenia zastanych form, o czym może świadczyć użyta w poemacie "Gdzie koniec tęczy nie dotyka ziemi" figura "demolatorium". Wobec wrażenia arbitralności użycia poszczególnych słów, z jakim zostawia nas ta poezja, szczególnego znaczenia nabiera w niej konstrukcja oraz zabiegi na większych całostkach tekstu, takie jak alegoria. Dzięki nim tekst, aczkolwiek programowo pozbawiony sensotwórczych fundamentów, na powrót zyskuje znaczenie.
Jako przykład może tu posłużyć powracający co jakiś czas u Sosnowskiego motyw dziewczynki z zapałkami. W wywiadzie umieszczonym na stronach Biura Literackiego poeta wyjaśnia, że postać ogrzewająca się zapałkami w pełną świateł sylwestrową noc, jest dla niego alegorią poezji. Obraz ma wyrażać jej pewną nieprzystawalność do świata oraz iluzoryczność bądź tymczasowość dawanego przez nią "ciepła". Natomiast motyw z "Taxi", gdzie przy wejściu do samolotu bohaterce lirycznej odbierają zapałki, wiąże się w wyobraźni poety ze środkami ostrożności podejmowanymi po zamachach z 11 września. Jedna z proponowanych alegorycznych interpretacji wygląda zaś tak: "po 11 września musi pojawić się trochę bardzo słabej, bardzo głośnej poezji - "bez zapałek" - w stylu, jak wiadomo: żarliwym i wysokim, co znaczy, że ciekawsza poezja będzie musiała jeszcze głębiej się wycofać".
Powyższe streszczenie nie do końca ujawnia stopień komplikacji przekazu, jakiego można się spodziewać po poezji Sosnowskiego, niemniej jednak daje jakiś jego przedsmak. Trudno jednak w podobny sposób zilustrować poziom zaskoczenia, jakie prowokuje sposób zestawiania przez Sosnowskiego słów, jego odwoływanie się do różnych rejestrów stylistycznych i sfer kultury. W przeciwieństwie do podobnych manipulatorów, Sosnowski zachowuje jednak powagę - nie w znaczeniu rezygnacji z żartu czy ironii, lecz w sensie wypowiadania istotnych, choć niekiedy dokładnie zamaskowanych, sądów.
Bibliografia podmiotowa:
1.Poezja
- "Życie na Korei", Przedświt, Warszawa 1992 (nagroda im. Kazimiery Iłłakowiczówny za debiut).
- "Sezon na Helu", Stowarzyszenie Literackie "Kresy", Lublin 1994
- "Nouvelles impressions d'Amerique", Przedświt, Warszawa 1994
- "Oceany", Pomona, Wrocław 1996
- "Stancje", Stowarzyszenie Literackie "Kresy", Lublin 1997
- "Cover", Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1997
- "Konwój. Opera," Pomona, Wrocław 1998.
- "Zoom", Zielona Sowa, Kraków 2000
- "Wiersze", Biuro Literackie, Legnica 2001 (wiersze wybrane)
- "Taxi", Biuro Literackie, Legnica 2003
- "Gdzie koniec tęczy nie dotyka ziemi", Biuro Literackie, Wrocław 2005
- "Dożynki", Biuro Literackie, Wrocław 2006 (zebrane teksty z poprzednich tomów)
- "Po Tęczy", Biuro Literackie, Wrocław 2007
- "Pozytywki i marienbadki. 1987-2007", Biuro Literackie, Wrocław 2009.
- "Poems", Biuro literackie", Wrocław 2011
- Sylwetki i cienie, Biuro Literackie, Wrocław 2012
2. Eseje:
- "Najryzykowniej, zbiór szkiców i impresji krytycznych z lat 1991-2003", Wrocław: Biuro Literackie 2007
Bibliografia przedmiotowa:
- Jacek Gutorow, "Urwany ślad", Biuro Literackie, Wrocław 2007.
- "Jesteśmy jak słabe zwierzęta". Rozmowa z Andrzejem Sosnowskim, "Lampa" 12/2007.
- "Lekcja żywego języka. O poezji Andrzeja Sosnowskiego", red. Grzegorz Jankowicz, Zielona Sowa, Kraków 2004.
- "Przyjemność jest rozumieniem". Z Andrzejem Sosnowskim rozmawia Alina Świeśdak. „Opcje” 6/2003.