Warszawska scena musicalowa do 1994 roku działająca jako Operetka Warszawska. Mieści się w gmachu przy ulicy Nowogrodzkiej. Z powodzeniem wystawia największe światowe przeboje gatunku. W Romie odbyły się polskie premiery m.in. takich musicalowych klasyków jak: Miss Sajgon, Koty czy Grease.
Teatr jest spadkobiercą istniejącej od 1947 roku sceny muzyczno-rozrywkowej, która w 1955 roku przyjęła nazwę Operetki Warszawskiej. Trzon jej repertuaru stanowiły głównie słynne utwory Jacquesa Offenbacha, Johanna Straussa, czy Franza Lehára. Ale grano też polskie śpiewogry z początku dziewiętnastego wieku, pojawiały się musicale, np. Huśtawka Cy Colemana (1984) My Fair Lady Fredericka Loewe'a (1986) - oba w reżyserii Ryszarda Pietruskiego oraz Piaf Pam Gems przygotowana przez ostatniego dyrektora Operetki, Jana Szurmieja (1993). W 1994 roku nowy szef - Bogusław Kaczyński zmienia nazwę sceny na Teatr Muzyczny Roma, nawiązując w ten sposób do historii gmachu, w którym funkcjonowała Operetka - przed wojną był to dom Akcji Katolickiej "Roma".
Za czteroletniej kadencji Kaczyńskiego pojawiły się opery z librettami wykonywanymi w języku polskim, co miało przyciągnąć na widownię mniej wyrobione muzycznie audytorium. Wiele premier było opracowanych z myślą o młodszej publiczności, m.in. Błękitny zamek Romana Czubatego w reżyserii Jana Skotnickiego (1995), czy balet Dziadek do orzechów Piotra Czajkowskiego w choreografii i inscenizacji Alaina Bernarda (1997). Przy Nowogrodzkiej odbywały się transmitowane przez telewizję Gale Sylwestrowe i składankowe wieczory z cyklu "Wielka sława to żart", których gospodarzem był dyrektor teatru. Taka Roma doczekała się wiernych widzów odnajdujących w teatrze dobrze znany im styl przez lata propagowany przez Kaczyńskiego w jego audycjach telewizyjnych. Jednak instytucja, której utrzymanie wymagało dużych nakładów, popadła w finansowe tarapaty.
W 1998 roku funkcję dyrektora teatru objął Wojciech Kępczyński. W tym czasie Roma zmieniła swój profil przekształcając się z operetkowej sceny, okazjonalnie dającej musicalowe przedstawienia, w widowiskowy teatr muzyczny działający na zasadach rynkowego przedsiębiorstwa rozrywkowego (większość dotychczasowego zespołu artystycznego została zwolniona, do przedstawień za każdym razem odbywa się casting). Miejsce gwiazd teatru Kaczyńskiego: Grażyny Brodzińskiej i Bogusława Morki, zajęli młodzi wykonawcy - w większości absolwenci studiów wokalno aktorskich.
Pierwszą premierą nowej dyrekcji było Crazy for You George'a Gershwina w reżyserii Kępczyńskiego (1999).
"Owacja w ogóle była ogromna, i w gruncie rzeczy jak najbardziej zasłużona - pisał po premierze Lucjan Kydryński - coś się zaczęło dziać w warszawskiej Romie, otwarła się kurtyna na szeroki świat, zobaczyliśmy coś, na co w Warszawie czekaliśmy od dawna." ("Przekrój" 1999, nr 11).
Na afiszu pojawiały się kolejne, z rozmachem przygotowane widowiska w inscenizacji Kępczyńskiego – Miss Sajgon Claude-Michela Schönberga (2000), Grease Jima Jacobsa i Warrena Caseya (2002), a później słynne musicale Andrew Lloyda Webbera: Koty (2004) i Upiór w Operze (2008).
Roma szybko zyskała miano polskiego Broadwayu. Najbardziej popularne spektakle wystawia się wieleset razy. Przygotowanie premier jest bardzo kosztowne, ale wpływy z biletów są jeszcze większe, np. produkcja musicalu Miss Saigon pochłonęła 2,3 mln zł, a widzowie oglądający ten spektakl zostawili w kasie ok. 8 mln zł. Bardzo ważną rolę w tak funkcjonującym teatrze odgrywa dział promocji, który potrafi przekonać, że każda kolejna premiera w Romie to wydarzenie wyjątkowe, pod względem artystycznym przebijające dotychczasowe produkcje muzyczne. I faktycznie teatr stara się zadziwiać publiczność. Do historii Romy przeszła efektowna, "helikopterowa" scena ewakuacji ambasady amerykańskiej w Miss Saigon, spadający żyrandol w Upiorze w Operze, czy sterowane komputerowo dekoracje w najnowszej premierze Les Misérables Schönberga, także w reżyserii Kępczyńskiego (2010).
Roma przygotowuje światowe hity na zasadzie powtórzenia scenicznego pierwowzoru - tak było w przypadku Tańca wampirów Jimiego Steinmana w inscenizacji Baltusa Corneliusa (2005) pod dyktando twórcy prapremierowego widowiska z 1997 roku, Romana Polańskiego, ale także tworzy inscenizacje typu non-replica, jak chociażby Les Misérables, oraz zajmuje się produkcjami polskich autorów. Powstały tutaj Piotruś Pan z muzyką Janusza Stokłosy i librettem Jeremiego Przybory w reżyserii Janusza Józefowicza (2000) oraz Akademia pana Kleksa w reżyserii Kępczyńskiego (2007) z librettem Daniela Wyszogrodzkiego wg Jana Brzechwy i kompozycjami Andrzeja Korzyńskiego, twórcy piosenek do filmowej Akademii…, dziecięcego przeboju kinowego z lat 80.
Zainteresowanie swoimi przedsięwzięciami Roma podtrzymuje wydając płyty ze ścieżkami dźwiękowymi z przedstawień (Koty, Upiór w Operze ).
Przy teatrze działa też Nova Scena, miejsce kameralnych zdarzeń. Zrealizowano na niej m.in. monodram Jolanty Litwin-Sarzyńskiej Moja mama Janis z piosenkami Janis Joplin przygotowany pod opieką reżyserską Redbada Klynstry (2004) oraz spektakle muzyczne w reżyserii Jerzego Satanowskiego - Zabawki Pana Boga na podstawie tekstów Agnieszki Osieckiej i Marka Hłaski (2009) oraz Tuwim dla dorosłych (2011).
Monika Mokrzycka-Pokora marzec 2011 | |
TEATR MUZYCZNY ROMA
ul. Nowogrodzka 49
00-695 Warszawa
Tel: (+48 22) 621 80 37
Tel/Fax: (+48 22) 621 72 33
WWW: www.teatrroma.pl