Wojciech Kawiński, "Porażenia". Z miesięcznika "Twórczość", lipiec 2006
Wojciech Kawiński
PORAŻENIA
Dusza umarła,
ciało wciąż żyje;
zdane na obcych
a więc niczyje
Łóżko ostoją,
pościel przestrzenią;
stara dziecięcość,
wieczne zdumienie
Wróbel je więcej,
niż ten skrzep bytu;
gardło ściśnięte
czułością skrytą
Jest, a więc było,
z nami - i bez nas;
ziemska zwyczajność,
bez-gwiezdność gwiezdna...