Kundel po ucieczce z domu dziecka, zdany wyłącznie na siebie, nie skarży się na swój los, nie wini nikogo, tylko stara się zmierzyć z życiem na własny rachunek, mając mimo wszystko świadomość istnienia innego, lepszego świata. Być może właśnie ta świadomość daje mu siłę i nadzieję, pozwala marzyć, wierzyć i być. Nie są to marzenia o życiu dostatnim, tylko o życiu pełnym. Chłopiec czuje, że prawdziwe, dorosłe życie już się dla niego zaczęło i musi tę próbę wytrzymać. Jest samodzielny i niezależny. I tej niezależności stara się bronić.
Kundel znajduje swój "dom" na opuszczonej, starej barce. Zaprzyjaźnia się z dziewczynką mieszkającą opodal w prawdziwym i dostatnim domu. Tak dla niego, jak i dla niej, to przypadkowe spotkanie przynosi ze sobą nie tylko pierwsze zauroczenie, czy może nawet zakochanie, ale i wielkie, wspaniałe odkrycie - na świecie niekoniecznie trzeba być samotnym. Jeśli ma się szczęście, można znaleźć tych, którzy czują jak my, mają podobne dylematy, tak samo postrzegają świat.
'Jestem' to film zrobiony z wyczuciem i umiarem, nie przejaskrawiający rzeczywistości. Niemniej prawda o niej jest szorstka. Świat dorosłych jest światem zdegenerowanym i zimnym. Dorośli bez żalu topią nikomu niepotrzebne kocięta, a swoje smutki próbują utopić w alkoholu. Dlatego tak zdumiewa i zawstydza nas postać Kundla. U Kędzierzawskiej, nie po raz pierwszy zresztą, właśnie dzieci próbują ocalać resztki człowieczeństwa. Jakby na przekór wszystkiemu i wszystkim. Kundel w poklejonych taśmą butach, wykradający chleb ze sklepowej witryny, staje się postacią heroiczną, przerastającą mimo swoich jedenastu lat wszystkich wokół, całą beznadzieję obskurnego polskiego przedmieścia, gdzie kiedyś miał pecha się urodzić.
Anita Piotrowska, Tygodnik Powszechny, 30 listopada 2005
Niemal wszystkie filmy Doroty Kędzierzawskiej zostały oparte na faktach. Powstanie "Jestem" także zainspirowały prawdziwe zdarzenia, o których Dorota Kędzierzawska dowiedziała się z notatki prasowej. W lutym 2002 roku łódzka policja zatrzymała kilkunastolatka, który po ucieczce z domu dziecka przez pół roku mieszkał samotnie w baraku, tuż obok osiedla mieszkaniowego. Mieszkańcy wiedzieli o "dzikim lokatorze", ale nikomu z nich nie przyszło do głowy, by się nim zainteresować. Nikogo nie dziwiła jego obecność, która zresztą nie była specjalnie uciążliwa.
W scenariuszu Kędzierzawska połączyła w osobie Kundla tego nieznanego jej osobiście chłopca z baraku, z dziewięciolatkiem, którego przypadkowo poznała kiedyś w centrum Łodzi. Z chłopcem "z gazety" łączy Kundla samotne zamieszkiwanie w odosobnionym miejscu, przy czym w filmie, dla uatrakcyjnienia i upoetyzowania scenerii, zmieniono osiedlowy barak na rzeczną barkę. Zdjęcia realizowano w Chełmnie koło Torunia oraz we wnętrzach naturalnych.
Producentem filmu jest Arthur Reinhart, który także zrobił do niego zdjęcia i wspólnie z Dorotą Kędzierzawską go zmontował. Zdjęcia trwały 43 dni - od 13 października do 6 grudnia 2004 roku. Autorem muzyki do filmu jest kompozytor Michael Nyman. Film został nagrodzony na 30. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2005) Nagrodą Publiczności oraz Nagrodami za Najlepsze Zdjęcia (Artur Reinhart), Najlepszą Muzykę (Michael Nyman) i Najlepszy Dźwięk (Bartek Putkiewicz). Film zdobył również laury Jury 29. Kinderfilmfest Berlinale 2006 oraz Nagrodę Prezydenta Republiki Włoskiej - drugie miejsce w sekcji Free to Fly na 36. Giffoni Film Festival we Włoszech (więcej informacji...).
- "Jestem", scenariusz i reżyseria: Dorota Kędzierzawska, zdjęcia: Arthur Reinhart, muzyka: Michael Nyman, montaż: Arthur Reinhart, Dorota Kędzierzawska, scenografia: Monika Konarzewska, kostiumy: Mariola Dziomdziora, casting: Magdalena Daniel, dźwięk: Bartek Putkiewicz, produkcja: Arthur Reinhart. Występują: Piotr Jagielski ("Kundel"), Agnieszka Nagórzycka ("Kuleczka"), Edyta Jungowska (Matka), Paweł Wilczak (Ojciec "Kuleczki"), Marcin Sztabiński ("Chudy") i inni. Produkcja: TVP S.A., KID Film, ORKA Film i Panavision Polska (film współfinansowany przez Agencję Produkcji Filmowej). Polska, 2005, 95 min. Premiera: 4 listopada 2005.
Źróło: http://film.onet.pl