Nie dziwi zatem fakt, że utwór wówczas 35-letniego kompozytora zaliczony został od razu do najbardziej ważkich jego dzieł, najgłębszych i najbardziej natchnionych. Szymanowski połączył w nim elementy różnych stylistyk (bez popadania jednak w eklektyzm) w sposób niezwykle kunsztowny i artystyczny, zdradzający również indywidualny rys twórcy. Odnajdziemy tu i brzmienie nawiązujące do impresjonizmu, i proste melodie przywołujące na myśl muzykę ludową, i zwroty melodyczne odczuwane jako archaizacja, zmysłową lirykę (przepiękne Andantino semplice), ekspresję, współbrzmienia dysonansowe, humor, groteskę, ale i klasyczne układy formalne. Artyzm kompozycji został doceniony na forum ogólnopolskim i w 1922 roku potwierdzony I nagrodą przyznaną przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Drugi kwartet smyczkowy powstał dokładnie w 10 lat po pierwszym. Należy już zatem do innego okresu twórczości Szymanowskiego, określanego jako "narodowy" i charakteryzujacego się inną stylistyką. A że utwór pisany był w okresie, w którym kompozytor pracował również nad "Harnasiami" (1923-31), posiada wiele cech wspólnych ze słynnym baletem. Pojawiają się tu nawet bezpośrednie cytaty z "Harnasiów" (albo raczej wspólne z nimi elementy) - melodia zbójnickiej pieśni "Pociez chłopcy" i wariant góralskiej nuty Sabałowej. Pierwszą część II Kwartetu cechuje liryzm i piękna kantylena, w dwóch następnych pojawiają się wyraźne nawiązania do muzyki góralskiej, śmiała, dysonansowa harmonika oraz agresywne i ostre brzmienie.
Obie kompozycje Szymanowskiego znalazły godnych wykonawców w "osobie" Kwartetu Camerata. Ten utalentowany, istniejący od 1984 roku zespół kilkakrotnie otrzymywał nagrody na międzynarodowych konkursach wykonawczych i fonograficznych, uczestniczył w wielu koncertach w kraju i za granicą, a także organizuje kursy dla innych kwartetów smyczkowych. Specjalizuje się w wykonawstwie wielkiej literatury klasycyzmu, romantyzmu oraz muzyki XX wieku. Doskonale odnalazł się również w kameralistyce Szymanowskiego, a jego interpretacje kwartetów zachwycają różnorodnością prezentowanych nastrojów ("od poezji do ekspresji") i mistrzowską techniką gry.
- Szymanowski. Kwartety smyczkowe. Karol Szymanowski: "I Kwartet smyczkowy C-dur op. 37", "II Kwartet smyczkowy op. 56". Kwartet Camerata. DUX 2002 - DUX 0366, DDD 35'33".
Opracowanie: Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, wrzesień 2002.