Scena z przedstawienia "Arka", Teatr Ósmego Dnia, fot. Fundacja Teatru Ósmego Dnia
Premiera spektaklu odbyła się podczas Festiwalu w Holzminden, 11 czerwca 2000. W Polsce po raz pierwszy Arkę zaprezentowano 23 czerwca 2000 w Poznaniu. Widowisko było pokazywane także w wielu miejscach za granicą, podczas międzynarodowych tournée zespołu, m.in. w Hiszpanii na Festiwalu Teatrów Ulicznych w Valladolid, Szkocji, Anglii, Holandii, Niemczech, Portugalii, Francji, Czechach oraz podczas Festival Internationales Cervantino w meksykańskim Guanajuanto.
W tym plenerowym widowisku granym po zmroku centralne miejsce zajmuje wielki, uskrzydlony statek, wielopoziomowa ruchoma scena - kolejne wcielenie Arki Noego. Przedstawienie opowiada o bezdomności spowodowanej wojnami i czystkami, mówi o ludziach wypędzonych, którzy zostali odcięci od swoich korzeni, zmuszeni do ucieczki. Pokiereszowani przez wojnę próbują szukać dla siebie nowego domu, nowej przystani. Oni wszyscy zabiorą się na statek.
" 'Arka' zaczyna się przybyciem młodej pary" - pisze Pablo Ley. - "Odbywa się wesele, wesele przy akompaniamencie radosnej muzyki, z cygańską atmosferą, podlewane obficie alkoholem (...). Ślub kończy się wtargnięciem barbarzyńców, którzy ziejąc ogniem z ust na pokładzie piekielnego wehikułu podążają za publicznością - niespodziewanie znajdując się pośrodku przyjęcia. Właśnie wtedy radość przemienia się w tragedię w scenie o niedoścignionym pięknie. W rytm smutnej i podniosłej muzyki, prawie procesyjnym krokiem przesuwają się wśród masy widzów płonące okna. Wpół drogi pomiędzy zgorzkniałą estetyką Kantora i brutalną przemocą Fury dels Baus, 'Arka' rozwija sceny przymusowej emigracji, która kończy się pojawieniem wielkiego, żelaznego statku zamykającego spektakl." ("El Pais", 11 września 2001)
Dynamiczne, o wielkiej poetyckiej sile widowisko "Ósemek" pokazuje okrucieństwo i grozę wojny, ale przede wszystkim jest obrazową metaforą naszego czasu - czasu współczesnych wygnańców, włóczęgów, niechcianych emigrantów.
" 'Ósemki' zapraszają nas na arkę, którą współcześni wypędzeni z ojczyzn płyną, bo chcą znów nauczyć się marzyć, nauczyć się wierzyć w przyszłość. Lądem, do którego przybiją, możemy być my (...)" - pisze Andrzej Niziołek. - "Może w rzeczywistości niewielu udaje się znaleźć taką arkę, na której mogą wyruszyć w poszukiwaniu nowego domu, dobra, piękna, miłości. Ale spektakl 'Ósemek' o potrzebie takiej arki właśnie mówi. Arki, dzięki której rozbitkowie ocalali z różnych potopów mogą odzyskać swoją wiarę w życie. W spektaklach Teatru Ósmego Dnia taka wiara poddana jest często próbie bólu, zwątpienia, walki. Tym razem tych przeciwności jest mniej. Arka krąży między tłumem, a płynący na niej ludzie znów uczą się marzyć, znów uczą się wierzyć w przyszłość. Za jej istnienie my wszyscy - zdają się mówić 'Ósemki' - jesteśmy odpowiedzialni." ("Gazeta Wyborcza" 26 czerwca 2000)
- Arka, autorski spektakl Teatru Ósmego Dnia
Scenariusz i reżyseria: zespół Teatru Ósmego Dnia, scenografia: Jacek Chmaj, muzyka: Arnold Dąbrowski, kostiumy: zespół przy współpracy Izabeli Rudzkiej, występują: Ewa Wójciak, Halina Chmielarz, Adam Borowski, Tadeusz Janiszewski, Tomasz Jarosz, Marcin Kęszycki, Marcin Kolczyński, Miłosz Michalak, Tomasz Michniewicz, Przemysław Mosiężny, Janusz Stolarski.
Światowa premiera podczas Festiwalu w Holzminden w Niemczech, 11 czerwca 2000 roku.
Polska premiera - Poznań, 23 czerwca 2000 roku.
Autor: Monika Mokrzycka-Pokora, luty 2004.