Ten film niemal w całości powstał w Domu Pomocy Społecznej w Krakowie przy ul. Łanowej 41b. Niemal, bo finał opowieści rozgrywa się w nowohuckim Teatrze Ludowym. Jego pensjonariusze - osoby niepełnosprawne intelektualnie - przygotowują się do wystawienia spektaklu "Bajka o złotej rybce". Reżyser obserwuje żmudne przygotowania, ale nie koncentruje się tylko na nich. Obserwuje życie codzienne aktorów, notuje ich zainteresowania i fascynacje. Kamil uwielbia jeździć windą, Marek ciągle patrzy w telewizor, w którym rzadko coś widać, pasją Michała jest sprzątanie, Witkowi najbardziej odpowiada "nicnierobienie", a Adaś to urodzony artysta, każdą wolną chwilę poświęca na pracę nad rolą tytułowej złotej rybki. Wolski opowiada o nich ciepło, z sympatią i humorem. Jeden z podopiecznych krakowskiego ośrodka pomocy społecznej na pytanie, czy wie, kto jest w ciąży, odpowiada ze stoickim spokojem, że każdy kiedyś był (i słusznie!). Inny to patentowany leń, który kombinuje jak może, żeby jak najwcześniej zwolnić się z warsztatów, wszak cierpi - jak wyznaje - na "nieustanną dupresję". Podczas pracy podśpiewuje na melodię pieśni kościelnej "Niech miłość nie zgaśnie, bo w tyłku coś trzaśnie", a wychowawczyni na pytanie, jak mu idzie sprzątanie, odpowiada uwodzicielskim basem: "Very well". Jeszcze inny przewraca w żartach kolegę, a gdy opiekunka przyłapuje go na tym, bez namysłu rzuca: "Pijany jest!".
W finale filmu reżyser pyta swych bohaterów, o co poprosiliby złotą rybkę, gdyby spotkali ją na swej drodze: Kamil chciałby zrobić prawo jazdy na windę, Michał wszystko posprzątać, Adam dobrze zagrać, Markowi marzy się nowa antena telewizyjna, a Witek szczerze wyznaje: "Żebym był bogaty i nie musiał pracować, żebym był rencistą". "Każdy z nas jest inaczej zakręcony" - podsumowuje już na napisach końcowych - w piosence "Pozytywna aura", zespół Nefre.
- "Złota rybka", Polska 2008. Reżyseria, scenariusz, zdjęcia i montaż: Tomasz Wolski, dźwięk: Bartosz Mleczko, Agnieszka Janowska, Konstanty Kulik, udźwiękowienie: Tomasz Wieczorek, opieka artystyczna: Jacek Bławut, producent: Anna Gawlita, Anna Bławut-Mazurkiewicz, Tomasz Wolski. Produkcja: Kijora, Studio Filmowe Rabarbar (przy udziale PISF; w ramach Stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stypendium Miasta Krakowa). Kolor, 52 i 69 min (dwie wersje).
Nagrody:
- 2008 - Nagroda publiczności i nagroda studentów Krakowa na Krakowskim Festiwalu Filmowym;
- 2008 - Wrocławska Nagroda Filmowa na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu;
- 2009 - Nagroda Ministra Edukacji i Kultury oraz nagroda Telewizji Węgierskiej dla najlepszego dokumentu na na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Młodego Kina "CineFest" w Miskolcu;
- 2009 - Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Reportażu Telewizyjnego "Camera Obscura" w Bydgoszczy;
- 2009 - III nagroda na Festiwalu Filmów o Rodzinie w Łodzi;
- 2010 - Nagroda za reżyserię na na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych "Cronograf" w Mołdawii.
Autor: Jerzy Armata, listopad 2010.