Mimo, iż twórcy kompozycji reprezentują różne generacje, utwory ich powstały w 30-letnim okresie dominacji stylistyki neoklasycznej: najwcześniejsze "Trio" Antoniego Szałowskiego pochodzi z 1936 roku, najpóźniejsze - Romana Palestra z 1967 roku. Jednakże, choć wszystkie kompozycje posiadają wspólne cechy, takie jak motoryka, czy tradycyjny 3- lub 4-częściowy układ z wolnym ogniwem środkowym, to w każdym z utworów obecne są również elementy charakterystyczne dla stylu kompozytorskiego jego autora, jak np. specyficzne zwroty melodyczne w "Triu" Witolda Lutosławskiego (z lat 1944-45), nawiązania do folkloru podhalańskiego w "Triu" Michała Spisaka (z 1946 roku), subtelny liryzm w "Triu" Aleksandra Tansmana (1949), aforystyczność wypowiedzi w "Triu" Zygmunta Krauzego (1958), czy żywiołowe imitacje w finale "Tria" Palestra.
Wykonawcami nagranych kompozycji są członkowie Krakowskiego Tria Stroikowego: Marek Mleczko - obój, Roman Widaszek - klarnet i Paweł Solecki - fagot, będący czołowymi muzykami orkiestry kameralnej Capella Cracoviensis.
- Szałowski, Spisak, Palester, Lutosławski, Tansman, Krauze. Antoni Szałowski: "Trio na obój, klarnet i fagot". Michał Spisak: "Sonatina per oboe, clarinetto e fagotto". Roman Palester: "Trio d'Anches". Witold Lutosławski: "Trio na obój, klarnet i fagot". Aleksander Tansman: "Trio d'Anches". Zygmunt Krauze: "Trio stroikowe na obój, klarnet i fagot". Krakowskie Trio Stroikowe: Marek Mleczko obój, Roman Widaszek klarnet, Paweł Solecki fagot. DUX / PWM Edition 2005 - DUX 0493/PWM10374, DDD 63'40".
Autor: Anna Iwanicka-Nijakowska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, maj 2006.