#film
#culture
Film fabularny w reżyserii Leszka Wosiewicza z 2005 roku.
"Starałem się w tej historii zawrzeć mniej więcej to, co wiem o świecie pozbawionym wartości, o tym, co zapoczątkował Dostojewski i jego pokolenie wielkiej literatury, które przepowiadało kataklizm moralny w najbliższych czasach. Dożyliśmy tego katastrofizmu moralnego." (Leszek Wosiewicz)
Reżyser, autor takich obrazów, jak Kornblumenblau, Cynga, Kroniki domowe, tym razem opowiada współczesny moralitet rodem z Dostojewskiego. Jego Raskolnikow ma na imię Grzesiek i chce znaleźć rozwiązanie swoich problemów w Warszawie.
Grzesiek pochodzi z prowincji, wychował się bez ojca, za to pod wielkim wpływem matki. Z siostrą, śliczną Dusią, wiąże go dość niepokojący, wręcz kazirodczy związek - Grzesiek jest w niej zakochany, nie chce dopuścić, by wyszła za mąż. Grzesiek ma też upośledzonego psychicznie brata, o którym stara się nie pamiętać. Bohater żyje w przeświadczeniu, że to on musi zapewnić rodzinie dobrobyt i bezpieczeństwo. Dlatego po skończeniu liceum decyduje się na wyjazd do Warszawy, miasta, w którym wszystko jest możliwe i gdzie czekają pieniądze oraz sukces. Jego poszukiwania zarobku i znajomość z ludźmi z marginesu, których można spotkać w praskim pubie - tytułowym "Rozdroże Café" - doprowadzą do tragicznego finału. Po nieudanym napadzie na bank, który okaże się pułapką, Grzesiek weźmie na siebie całą winę i zostanie skazany na dożywotnie więzienie.
Inspiracją dla tej historii były prawdziwe wydarzenia. W czasie napadu na bank 3 marca 2001 roku bandyci zastrzelili wszystkie osoby, które tego dnia pracowały w oddziale Kredyt Banku przy ulicy Żelaznej w Warszawie - trzy kasjerki i ochroniarza. Zrabowali około 30 tysięcy złotych.
"Chciałem pokazać normalnych ludzi wplątanych w zbrodnię. Jeśli patrzymy na tych ludzi z punktu widzenia sądu, to widzimy świat potworów. Ja jednak bardzo głęboko wierzę w człowieka, lubię ludzi i uważam, że należy dać im szansę i cokolwiek by nie powiedzieć o naszych bohaterach, którzy przecież są źli, nie należy odbierać im prawa do człowieczeństwa" - mówi reżyser.
Muzyczną ścieżkę do filmu skomponował Kazik Staszewski, który w filmie gra rolę narratora.
- Rozdroże Café, Polska 2005. Reżyseria: Leszek Wosiewicz, scenariusz: Leszek Wosiewicz, zdjęcia: Andrzej Ramlau, scenografia: Aneta Suskiewicz-Majka, kostiumy: Monika Popławska, muzyka: Kazik Staszewski, montaż: Leszek Wosiewicz, Krzysztof Raczyński, producent: Leszek Wosiewicz, Andrzej Serdiukow, Maciej Karpiński, Beata Ryczkowska, Marek Trojak, Ryszard Sibilski, Małgorzata Retei. Występują: Robert Olech (Grześ), Maria Pakulnis (Maria, matka Grzesia), Dominika Markuszewska (Dusia, siostra Grzesia), Jacek Rozenek (Piotr Matys), Krzysztof Kolberger (senator Ludomir Łucki, kochanek Dusi), Marcin Bosak (ksiądz Andrzej), Piotr Głowacki (Michał), Cezary Łukaszewicz (Irek), Sara Zagańczyk (Lusia, córka Katarzyny), Damian Suchodolski ("Mak"), Mirosław Zbrojewicz (Gerard), Martyna Peszko (Mariola), Agnieszka Krukówna (Katarzyna Marcuchowa), Kazik Staszewski. Produkcja: Telewizja Polska, Canal+ Polska, ITI Film Studio, Odysey Films. Współfinansowanie: Agencja Produkcji Filmowej. Dystrybucja: ITI Ciemna. Czas trwania: 112 min. W kinach od 11 listopada 2005.
Nagrody filmowe:
- 2005 - Nagroda za montaż dla Krzysztofa Raczyńskiego i Leszka Wosiewicza, Nagroda za reżyserię dla Leszka Wosiewicza na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
- 2006
- Nagroda za muzykę dla Kazika Staszewskiego, Nagroda dziennikarzy dla najlepszego reżysera dla Leszka Wosiewicza na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" we Wrześni
- Nagroda Publiczności dla Leszka Wosiewicza na Festiwalu Polskich Filmów w Chicago
Autor: Joanna Pawluśkiewicz, grudzień 2006.
leszek wosiewicz
krzysztof kolberger
