Krótka kompozycja o kształcie obszernej pieśni sytuuje się w twórczości Szymanowskiego w tym samym nurcie, który wyznaczyły Pieśni miłosne Hafiza op. 26 i III Symfonia 'Pieśń o nocy' op. 27. Jako tekst posłużył kompozytorowi wiersz o tematyce mitologicznej autorstwa siostry - Zofii Szymanowskiej. W krótkich czterech zwrotkach przedstawia uczucia tytułowej bogini rolnictwa i urodzaju wędrującej w poszukiwaniu swej córki, Persefony, porwanej do królestwa podziemi przez zakochanego w niej Hadesa. Dramatyczne emocje matki opłakującej stratę dziecka wyraził jednak Szymanowski muzyką dość powściągliwą w wyrazie, bez silnej ekspresji, o tonie raczej nastrojowym, lirycznym, w większości utrzymanej w dynamice piano i wolnym tempie. Główną rolę pełni element kolorystyki, widoczny przede wszystkim w partii orkiestry, niezwykle różnorodnej i zmiennej pod względem barwy, przywodzącej skojarzenia z impresjonizmem, o lekkiej i ruchliwej fakturze. Także rola chóru jest tutaj wybitnie malarska - w jego partii obecne są nawet fragmenty śpiewane bez słów, z zamkniętymi ustami lub na głosce "a".
Pełna uroku kantata "Demeter", mimo iż nie należy do najbardziej znanych dzieł Szymanowskiego, cieszy się dużą popularnością wśród artystów, co potwierdzają i wykonania utworu i jego nagrania. Wśród rejestracji fonograficznych znajdujemy tak wybitne kreacje, jak Haliny Łukomskiej, Chóru i Orkiestry Filharmonii Krakowskiej pod dyrekcją Andrzeja Markowskiego, Krystyny Szostek-Radkowej i WOSPR pod batutą Stanisława Wisłockiego (nagranie ukazało się na płycie długogrającej, a następnie na CD Polskich Nagrań), Jadwigi Gadulanki i WOSPR pod kierownictwem Antoniego Wita (dwie edycje płytowe EMI), Anny Malewicz-Madey, Chóru i Orkiestry Filharmonii Śląskiej pod dyrekcją Karola Stryi (wydana na płycie Marco Polo), a także Jadwigi Rappé oraz Chóru i Narodowej Orkiestry Polskiego Radia pod batutą Antoniego Wita (DUX).
Autorka: Anna Iwanicka-Nijakowska, wrzesień 2007.