Album wydany przez Wydawnictwo RM to spojrzenie na powstanie oczami tych, którzy dokumentowali je osobiście, często ryzykując życie.
W książce znalazło się ponad 100 zdjęć z okresu powstania, przedstawiających jego przebieg od pierwszych dni sierpnia aż do kapitulacji, po porażające obrazy ruin okaleczonego miasta. Zdjęcia do książki udostępniło Muzeum Powstania Warszawskiego.
Format wyświetlania obrazka
standardowy [760 px]
Róg ulic Marszałkowskiej i Sienkiewicza (zwanej ulicą Artystów), 1944, fot. Eugeniusz Lokajski "Brok"
Pozorowany przed fotografem atak powstańców z kompanii "Koszta" (Kompania Ochrony Sztabu Obszaru Warszawa Armii Krajowej) na rogu ulic Marszałkowskiej i Sienkiewicza (zwanej ulicą Artystów). W czasie powstania żołnierze tej kompanii wsławili się, biorąc udział m.in. w zdobyciu gmachu PAST-y przy ul. Zielnej 37/39 oraz Komendy Policji przy ul. Krakowskie Przedmieście 1 i pobliskiego kościoła św. Krzyża.
Format wyświetlania obrazka
standardowy [760 px]
Pierwsze dni sierpnia 1944 r., fot. Eugeniusz Lokajski "Brok"
Porozrzucane w rynsztoku na ul. Marszałkowskiej nieopodal ul. Sienkiewicza zdjęcia Adolfa Hitlera. Po blisko pięciu latach okupacji warszawiacy zawzięcie niszczyli wszelkie ślady związane z niemieckimi prześladowcami. Zrywali szyldy i tablice z niemieckimi nazwami ulic, niszczyli popiersia, portrety i fotografie niemieckich dygnitarzy. Pierwsze dni sierpnia 1944 r.
Format wyświetlania obrazka
standardowy [760 px]
Zdobyte przez powstańców z Batalionu "Kiliński" samobieżne działo przeciwpancerne Jagdpanzer 38(t) "Hetzer" (powstańczy "Chwat") z 2 kompanii Armee-Panzerjäger-Abteilung 743. Ulica Szpitalna. Pierwsze dni sierpnia 1944 r., fot. Andrzej Ancuta "Kier"
Dnia 2 sierpnia dwa (wg innych relacji – trzy) takie pojazdy pojawiły się w rejonie placu i zostały obrzucone przez powstańców butelkami zapalającymi. Jeden z nich zajął się ogniem i utknął w ul. Boduena, skąd został ściągnięty oraz odholowany na ul. Szpitalną i wmontowany w powstańczą barykadę. Od 5 do 14 sierpnia trwał jego remont w warsztatach w pobliżu Poczty Głównej. Planowano wykorzystać go do walk w rejonie ul. Towarowej i Królewskiej. Obawiając się osłabienia systemu obrony, dowódca Okręgu płk Antoni Chruściel "Monter" nie zgodził się wówczas na rozmontowanie kilku barykad, które umożliwiłyby przejazd pojazdowi. Piątego września działo zostało zasypane gruzami budynków po niemieckim bombardowaniu lotniczym.
Format wyświetlania obrazka
standardowy [760 px]
Trzej uwolnieni Żydzi na tle jednej z wież strażniczych niemieckiego obozu koncentracyjnego, tzw. Gęsiówki, 22 sierpnia 1944 r., fot. Joachim Joachimczyk "Joachim"
5 sierpnia o godzinie 10.37 dwa plutony Batalionu "Zośka" przy wsparciu zdobycznego czołgu "Magda" z plutonu pancernego por. Wacława Micuty "Wacka" zaatakowały obóz koncentracyjny, mieszczący się w rejonie między ul. Gęsią (obecnie Anielewicza), Okopową, Zamenhoffa, Glinianą i nieistniejącą dziś Wołyńską. Po unieszkodliwieniu niemieckich stanowisk ogniowych na wieżach strażniczych, przed godziną 17.00 powstańcy zdobyli obóz. Oswobodzili 348 Żydów, przeważnie obcokrajowców pochodzących m.in. z Węgier, Rumunii, Grecji, Holandii, Czechosłowacji (polskim obywatelstwem legitymowało się 89 uwolnionych osób).
Format wyświetlania obrazka
standardowy [760 px]
Barykada oddzielająca pl. Napoleona od ul. Szpitalnej w Śródmieściu Północnym, wzmocniona lekkim samobieżnym działem przeciwpancernym Jagdpanzer 38(t) "Hetzer" (powstańczy "Chwat"). W tle gmach Prudentialu, najwyższego przed wojną budynku w Polsce (16 pięter i 166 m wysokości). Pierwsze dni sierpnia 1944 r., fot. Eugeniusz Lokajski "Brok"
Od początku trwania walk w Warszawie niemal w całym mieście powstańcy wraz z ludnością cywilną budowali przekopy oraz wznosili różnego typu barykady, chcąc w ten sposób utrudnić swobodne przemieszczanie się zmotoryzowanym oddziałom niemieckim oraz uniemożliwić im zdobycie poszczególnych rejonów zajmowanych przez siły powstańcze. Barykady stanowiły również dla przemieszczających się powstańców i cywili doskonałą osłonę przed niemieckimi strzelcami wyborowymi, zwanymi potocznie gołębiarzami. Bardzo szybko stały się jednym z symboli powstania warszawskiego.
Format wyświetlania obrazka
standardowy [760 px]
Barykada na ul. Okopowej przy skrzyżowaniu z ul. Żytnią na Woli. Widoczny transparent: "Barykada im. płk. Lisa- Kuli. AK, sierpień 1944". Po prawej wylot ul. Kaczej i narożne kamienice przy ul. Okopowej 18 i 20. Na dalszym planie, po lewej stronie, wylot ul. Barona i kamienica przy ul. Okopowej 33, 2 sierpnia 1944 r, fot. Stefan Bałuk "Kubuś".
Jedna z najbardziej znanych fotografii z powstania warszawskiego. Powiewająca biało-czerwona flaga zatknięta na barykadzie na ul. Szpitalnej w Śródmieście Północnym. Barykad starano się bronić na ich przedpolach, prowadząc ostrzał z budynków bezpośrednio do nich przylegających. Obsadzano je jedynie w czasie szturmu piechoty nieprzyjaciela. Zazwyczaj ograniczano się wówczas do zajęcia posterunku obserwacyjnego na barykadzie oraz usytuowania dwóch, trzech lub więcej (zależnie od wielkości barykady) stanowisk strzeleckich. 22 sierpnia 1944 r.
Format wyświetlania obrazka
standardowy [760 px]
Marszałkowska 121 w Śródmieściu Północnym. Pierwsze dni sierpnia 1944 r., fot. Stefan Bałuk "Kubuś"
Ludzie przebiegający pod ostrzałem z budynku PAST-y pod osłoną zbudowanej pośpiesznie z płyt chodnikowych barykady w rejonie ul. Marszałkowskiej 121 w Śródmieściu Północnym.