"Jagielski imponował nam talentem, odwagą, wiedzą i umiejętnością poruszania się w obcym świecie. Umiał wyszukać szczegóły uwierzytelniające opis wydarzeń, przenoszące czytelnika w opisywany świat. (...) Jagielski mówi o sobie, że na tle dzisiejszego dziennikarstwa jest dinozaurem, który musi bezpośrednio słuchać, zobaczyć, dotknąć opisywanego tematu, że polega tylko na własnych doświadczeniach. Gardzi dziennikarstwem hotelowym, kiedy informatorem staje się lokalna telewizja i portier" - zaznaczyła Szejnert.
Iwona Smolka powiedziała, że reportaże Jagielskiego cechuje obiektywizm i maksymalne zbliżenie do opisywanego tematu, co właściwie się wzajemnie wyklucza, ale on potrafi pogodzić te przeciwieństwa.
"Jagielski ma talent do tworzenia żywych postaci, wobec których czytelnik nie pozostaje obojętny" - powiedziała.
Wojciech Jagielski (ur. w 1960 r.), dziennikarz, publicysta, korespondent wojenny, pisarz, w latach 1986-91 pracował w Polskiej Agencji Prasowej, potem przez 21 lat, do marca 2012 roku pisał dla "Gazety Wyborczej". Zajmuje się problematyką Afryki, Azji Środkowej, Kaukazu i Zakaukazia. Doskonale łączy profesjonalizm reporterski z wrażliwością poety oraz odpowiedzialnością za słowo i drugiego człowieka. Kronikarska systematyczność, wnikliwa analiza wydarzeń, zdolność obserwacji, umiejętności słuchania i przelewania faktów na karty papieru sprawiają, że historie przez niego opowiedziane wciągają, poruszają. Opublikował m.in. książki "Dobre miejsce do umierania", "Modlitwa o deszcz", "Wieże z kamienia", "Nocni wędrowcy", "Wypalanie traw", "Trębacz z Tembisy".
Obecnie ponownie pracuje w PAP. Współpracuje także z BBC i "Le Monde". Jest laureatem Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Nagrody Fundacji Pruszyńskich, Nagrody im. Dariusza Fikusa, Nagrody im. ks. Józefa Tischnera, Studenckich MediaTorów.
Źródło: PAP, oprac. AW