To kolejna po fotobiografiach Marii Skłodowskiej-Curie i Janusza Korczaka książka według formuły: duże zdjęcie i krótki fragment tekstu - pochodzący z reguły od samego bohatera (zaczerpnięty z jego wierszy, wspomnień czy reportaży). W przypadku Kapuścińskiego zadanie, przed którym stanął twórca cyklu Maciej Sadowski, było szczególnie ciekawe, bo Kapuściński - jak wiadomo - zarówno pisał, jak i robił zdjęcia. "Fotobiografia" obficie korzysta z tego materiału - w książce pojawiają się niepublikowane dotąd fotografie reportera, a także wiele zdjęć prywatnych, z życia codziennego pisarza. Obok nich są też zdjęcia wykonane z ukrycia, przez służby bezpieczeństwa krajów, które Kapuściński odwiedzał.
Pokazujemy fragmenty nowej książki i najciekawsze cytaty.
Fotobiografia ma układ chronologiczny: Ryszard Kapuściński urodził się 4 marca 1932 (pod znakiem Ryb) w Pińsku na Polesiu (dzisiaj na Białorusi). Jego matka - Maria, pochodziła z Małopolski, z Bochni, ojciec z Kielecczyzny. Poznali się dopiero na wschodzie.
W 1944 roku rodzina ucieka - przez Lwów, Przemyśl i Kraków - pod Warszawę. Od 1945 rodzina osiada w Warszawie. W 1950 roku Kapuściński zdaje maturę w gimnazjum im. Staszica i zaczyna studia na wydziale polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1951 roku studiuje też historię.
W 1955 roku w "Sztandarze Młodych" ukazuje się jego reportaż "To też jest prawda o Nowej Hucie", po którym zmuszony jest się ukrywać. W 1956 odbywa pierwszą podróż zagraniczną - do Indii (dociera także do Pakistanu i Afganistanu). Rok 1960 to jego pierwszy pobyt w Afryce (wojna domowa w Kongo - to wtedy zostaje skazany na śmierć i uratowany przez żołnierzy ONZ). Przez całe lata 60. a także później Kapuściński będzie jeździł po Afryce i relacjonował tamtejsze konflikty. "Spędziłem w Afryce blisko sześć lat w jej najbardziej burzliwym i niespokojnym okresie, zresztą pełnym dobrych - choć czasem za łatwych - nadziei. Był to przełom dwóch epok - kończył się kolonializm, zaczynała niepodległość. Tę zmianę, ten przewrót, tę rewolucję starałem się opisywać" - napisze potem.
W 1967 roku wyjeżdża do ZSRR - rok później ukazuje się tom jego reportaży "Kirgiz schodzi z konia" poświęcony republikom azjatyckim i zakaukaskim
Od 1968 przebywa jako korespondent Polskiej Agancji Prasowej w Ameryce Łacińskiej. W 1969 komentuje dla PAP kilkudniowy konflikt Salwadoru z Hondurasem ("wojna futbolowa"). W 1970 roku ukazuje się "Dlaczego zginął Karl von Spreti".
W 1969 roku ukazuje się tom "Gdyby cała Afryka". "Najbardziej lubią fotografować się dzieci, zwłaszcza kiedy są w grupie. Dzieci są niewinne, nie usztywnia ich gorset kultury, dla nich pozowanie jest zabawą, grą, aktorstwem. Na widok aparatu pędzą w stronę fotografa, proszą, aby zrobić im zdjęcia - sto zdjęć - stroją miny, dokazują, przepychają się, bo każde chce być widoczne. Z ufnością i entuzjazmem pozdrawiają - za pośrednictwem obiektywu - wszystkich ludzi, świat cały, wierząc jeszcze, że los przyniesie im to, co najlepsze - napisał w tomie "Z Afryki"
W 1978 ukazuje się "Cesarz" poświęcony etiopskiemu władcy Hajle Sellasje - jedna z najgłośniejszych książek Kapuścińskiego, cztery lata później zaś "Szachinaszach" (1982), a w 1993 "Imperium" o Związku Radzieckim. Cały czas ukazują się kolejne tomy "Lapidarium". W 1998 wychodzi "Heban", a w 2004 Kapuściński wydaje swoją ostatnią książkę "Podróże z Herodotem". Umiera po rozległym zawale serca 23 stycznia 2007 roku. Większość tych książek powstaje w gabinecie pisarza w jego domu przy ul. Prokuratorskiej w Warszawie. Jak widać na zdjęciu gabinet ten (zachowany do dziś w stanie sprzed śmierci pisarza) to bardziej biblioteka niż normalne miejsce pracy.
"Fotobiografia" jest dwujęzyczna - wszystkie teksty zostały przetłumaczone na język angielski. Książkę dopełnia kalendarium życia Ryszarda Kapuścińskiego.
Wszystkie zdjęcia i cytaty pochodzą z "Fotobiografii".
"Fotobiografia. Ryszard Kapuściński"
koncepcja, wybór, opracowanie graficzne: Maciej Sadowski
Wydawnictwo Veda, Warszawa 2013
premiera: czerwiec 2013