Ta "wielość poezji", jak określają literaturoznawcy, wymaga zmiany kanałów komunikacji. Nie można liczyć jedynie na wierne grono odbiorców, którzy śledzą literackie konkursy, biorą udział w festiwalach kulturalnych, targach książki, spotkaniach autorskich. Wielu twórców, zwłaszcza młodych, wykorzystuje szansę, jaką stwarza technologia. Portale internetowe, blogi, media społecznościowe pozwalają zaistnieć i zbudować krąg czytelników. Jest to dosyć pracochłonne rozwiązanie, a budowanie marki może trwać latami. Czasem jednak widać efekty. Polską odpowiedzią na instapoezję Rupi Kaur (indyjska autorka bestsellerowego tomiku "Miód i mleko") jest Anna Ciarkowska ("Chłopcy, których kocham"). Chociaż do jakości takiej poezji można mieć spore wątpliwości, to nie wypada lekceważyć tego zjawiska.
Rewolucja cyfrowa dostarcza nie tylko narzędzi komunikacji, lecz także twórczych. Jeśli kiedyś mieliśmy poezję wizualną, to teraz musimy przestawić się raczej na cyberpoezję, która skądinąd inspiruje się klasyką. Z zabawy tekstem i obrazem, algorytmem, estetyką błędu oraz niewinnym flirtem z generatorem poezji może wyniknąć coś wartego uwagi. W światowym kanonie literatury cyfrowej, aktualizowanym co pięć lat przez Electronic Literature Organization, obecni są polscy autorzy: wersja cyfrowa utworu "Ars Poetica" Zenona Fajfera czy losowo dobierający frazy "Poeta" Michała Rudolfa. Korporacja Ha!art, niegdyś jednoznacznie identyfikowana z literaturą cyfrową, dziś również stawia na poezję, chociaż już w bardziej tradycyjnej formie.
Powszechność internetowego medium jest zarazem udogodnieniem i przeszkodą. Skoro wszyscy mogą publikować w sieci, to jak się przebić? Wyjść na ulicę. Budzące wśród wielu kontrowersje poetyckie murale na stałe już wrosły w krajobraz miejski. Zdarza się, że o wiersze można się potknąć (akcja prezentująca poezję na schodach) albo rozświetlić nimi kamienice pogrążone w mroku. Nieważne gdzie, ale jak, bo – jak mówi Świeściak – "poezja to jest rzeczywistość i tak trzeba na nią patrzeć".
Źródła cytatów: M. Stala, "Liryczne gestykulacje" [w:] "Nowa Dekada Krakowska", nr 6, 2015; P. Śliwiński, "Świat na brudno", Warszawa 2007; B. Utkowska, "Poeci »bruLionu« – kontestatorzy czy moraliści?" [w:] "Napis" XVII, 2011; "Prognoza niepogody", pod red. M. Jakubowiaka i Sz. Kloski, Wołowiec 2020.