Okładka ''Madame Cure'' Elżbiety Sikory
Polska kompozytorka mieszkająca i tworząca we Francji, która obchodzi w tym roku swój 70 jubileusz, otrzymała dwie ważne nagrody.
Pierwszym wyróżnieniem jest doroczna Związku Kompozytorów Polskich - ''za wybitną twórczość kompozytorską, operę Madame Curie i działalność kuratorską''. Uroczystości związane z przyznaniem wyróżnienia odbędą się na 56 Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień.
Druga nagroda to Orphée du Prestige Lyrique - statuetka od francuskiej Academie du Disque Lyrique za DVD z 'Madame Curie'', najnowszą operą Elżbiety Sikory. Jest to część Orfeuszy – francuskiej nagrody muzycznej. Kompozytorka odbierze nagrodę 25 czerwca w paryskim Théâtre Châtelet.
Orfeusz to nagroda, która bardzo pasuję do twórczości Elżbiety Sikory – kompozytorka poświęciła synowi Apolla i Kalliope aż trzy utwory. W wywiadzie z Krzysztofem Kwiatkowskim dla Ruchu Muzycznego opowiadała: ''Głowa Orfeusza'' na taśmę jest jakby spojrzeniem na Orfeusza od wewnątrz, przedstawia jego wewnętrzny świat; w drugim utworze, ''Głowa Orfeusza II'', legendarnego śpiewaka reprezentuje flet, który styka się z otaczającym go światem - przyjaźnie bądź nieprzyjaźnie, bo są tam fragmenty, w których flet wydobywa dźwięki podobne do elektronicznych, lub elektronika próbuje zbliżyć się do fletu, w innych zaś momentach mamy do czynienia z przeciwstawieniem''.
Premiera ‘’Madame Curie’’ odbyła się w 2011 roku w Paryżu. W operze występuje dziesięciu solistów, trzydziestoosobowy chór i tancerka Bałtyckiego Teatru Tańca. W warstwie muzycznej, oprócz pełnej orkiestry symfonicznej, pojawią się takie instrumenty jak saksofon, akordeon, gitary elektryczne. Fragmenty elektroniczne będą także odtwarzane z komputera.
"Założyłam sobie zadanie, aby Maria Skłodowska-Curie nie była tą osobą, którą znamy z podręczników – opowiadała Elżbieta Sikora – naukowcem, która pracowała dniami i nocami, i szukała nowych odkryć, tylko, że była po prostu człowiekiem, chodzącym także po ziemi, mającym własne życie uczuciowe i naukowe we wszystkich jego odmianach. Chciałam ją pokazać od tej właśnie strony - że była pełnowartościową jednostką ludzką, a że przy tym była kobietą - to zupełny przypadek. Jej historia to jest prawdziwy operowy scenariusz, więc nie trzeba było wiele szukać ani dodawać, tylko odpowiednio zinterpretować fakty z jej życia. I tak to się stało z librettem."
Elżbieta Sikora urodziła się 20 października 1943 we Lwowie. Ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Muzycznej u Antoniego Karużasa w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W roku 1968 wyjechała do Paryża, gdzie studiowała w Groupe de Recherches Musicales pod kierunkiem Pierre'a Schaeffera i François Bayle'a – tytanów muzyki elektronicznej. W 1973 wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim utworzyła grupę kompozytorską KEW, z którą występowała na koncertach w Polsce, Szwecji, Austrii i Niemczech. Od 1981 mieszka we Francji.