Jaką osobą była Kobro? Czy lubiła pić kawę? W co się ubierała? Czy czuła się bardziej Polką czy Rosjanką? Czy należała do partii komunistycznej? Na te wszystkie pytania stara się znaleźć odpowiedź Marzena Bomanowska, autorka "7 rozmów o Katarzynie Kobro".
- Ta książka powinna być traktowana jako ważne uzupełnienie, a miejscami weryfikacja, informacji zawartych w publikacjach Niki Strzemińskiej. Dzięki niej uzyskujemy zróżnicowany a przez to bardziej wiarygodny obraz życia Katarzyny Kobro - pisze o "7 rozmowach o Katarzynie Kobro" prof. Andrzej Szczerski z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Marzena Bomanowska przeprowadziła wywiady ze świadkami życia rzeźbiarki - Georgiem von Kobro, Ryszardem Rudawym, Juliuszem Budrynem, Agnieszką Minich, Danutą Golczyk-Nahorną, a także badaczką jej twórczości - Zenobią Karnicką i Józefem Robakowskim - artystą odwołującym się do idei Katarzyny Kobro. Ich relacje ukazują postać Kobro z różnych punktów widzenia.
Bomanowska zaprosiła do rozmowy zarówno ludzi, którzy zetknęli się z artystką na płaszczyźnie prywatnej (m.in. Agnieszka Minich, córka pierwszego dyrektora łódzkiego Muzeum Sztuki, była uczennica Danuta Golczyk-Nahorna czy Ryszard Rudawy, protokolant rozprawy o prawa opieki nad córką Strzemińskich), jak i tych, którzy poznali ją tylko poprzez jej twórczość (np. Józef Robakowski). Dzięki tak różnorodnej perspektywie powstał pełnowymiarowy portret postaci Kobro oraz przedefiniowany został stereotyp postrzegania rzeźbiarki głównie jako żony Władysława Strzemińskiego.
Publikacja jest mozaiką wspomnień o Katarzynie Kobro artystce, kobiecie, nauczycielce, matce. Składają się na nią nie tylko wywiady i wprowadzenie autorki, ale również zdjęcia i fotokopie dokumentów, w tym wiele publikowanych po raz pierwszy. Ocalają one pamięć i uzupełniają obraz artystki nakreślony przez jej córkę Nikę Strzemińską we wspomnieniowych publikacjach.
• Marzena Bomanowska
"7 rozmów o Katarzynie Kobro"
Wydawca: Muzeum Sztuki w Łodzi
Łódź 2011
Źródło: Muzeum Sztuki w Łodzi