Na I Konkursie Chopinowskim w 1927 roku w za stołem sędziowskim zasiedli głównie Polacy; jedynie w ostatnim dniu przesłuchań wsparł ich niemiecki pianista Alfred Hoehn (1887-1945) - legendarny wykonawca m.in. Barkaroli Fis-dur i etiud Chopina, utrwalonych zresztą na płytach. Jury tworzyli: Zygmunt Butkiewicz - dyrektor Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu, Zbigniew Drzewiecki - profesor Konserwatorium Warszawskiego (KW), Piotr Maszyński - chórmistrz, kompozytor, pedagog, dyrektor Stowarzyszeń Śpiewaczych, Henryk Melcer - profesor, rektor KW, Stanisław Niewiadomski - profesor KW, Zofia Rabcewicz - profesor KW, Felicjan Szopski - profesor Wyższej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina (WSM), Józef Śmidowicz - profesor WSM, Józef Turczyński - profesor KW, Adam Wyleżyński - dyrektor Konserwatorium Muzycznego w Wilnie i Jerzy Żurawlew - profesor WSM. Przewodniczącym był Witold Maliszewski - dyrektor Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, profesor i rektor WSM (nauczyciel m.in. Witolda Lutosławskiego). W pracach jury brał udział Aleksander Michałowski, ale po pierwszym etapie zrezygnował na znak protestu, że jego uczennica Maria Barówna odpadła z Konkursu.
Wymienione osoby dbały o to, by Chopinowskie dzieła były wykonywane zgodnie z ich literą. Niejako strzegły pieczęci Chopina. Grono było wielce zasłużone: zapomniana dzisiaj Zofia Rabcewicz, uczennica Antoniego Rubinsteina, należała do największych talentów pianistycznych i najwspanialszych chopinistów swoich czasów, Józef Turczyński, wychowanek Paderewskiego, wzięty wirtuoz, cieszył się sławą nie tylko wybornego chopinisty, ale również doskonałego profesora; Paderewski przystępując do redakcji dzieł Chopina, właśnie jego wybrał na swego współpracownika. To, że zwycięzcą I Konkursu został Rosjanin, a nie Polak, wymownie świadczy o bezstronności, kwalifikacjach i poczuciu odpowiedzialności jurorów.
Ponieważ Konkurs Chopinowski był międzynarodowy, otwarty dla pianistów z całego świata, skład sądu konkursowego postanowiono również umiędzynarodowić. Słusznie przyjęto, że jurorzy z zagranicy będą mogli poznać na Konkursie polski kanon wykonawczy dzieł Chopina i propagować go w swoich kręgach. Do jury II Konkursu w 1932 roku zaproszono obcokrajowców, znacznie poszerzając jego skład. Obok Polaków (Zbigniewa Drzewieckiego, Juliusza Kadena-Bandrowskiego, Eugeniusza Morawskiego, Stanisława Niewiadomskiego, Zofii Rabcewicz, Karola Szymanowskiego, Józefa Śmidowicza, Józefa Turczyńskiego, Adama Wieniawskiego i Jerzego Żurawlewa), w jury znaleźli się Arthur de Greef, Alfred Hoehn, Marguerite Long, Joseph Marx, Maurice Ravel, Richard Roessler, Magda Tagliaferro, Paul Weingarten i Carlo Zecchi. Nowością regulaminu było to, że wprowadzono funkcję zastępcy jurora na okoliczność, gdyby sędzia zachorował lub z jakichś innych przyczyn nie mógł punktować uczestników. Owymi zastępcami byli: Franciszek Brzeziński - kompozytor i krytyk muzyczny, Marian Dąbrowski - profesor WSM oraz Roman Jasiński - profesor KW.
Kompletując sąd konkursowy na III Konkurs w roku 1937, poza osobami pracującymi w nim wcześniej (Dąbrowski, Drzewiecki, Hoehn, Morawski, Rabcewicz, Roessler, Śmidowicz, Turczyński, Wieniawski i Żurawlew), pojawili się muzycy nowi: Guido Agosti, Wilhelm Backhaus, Zofia Buckiewicz, Imre Keeri-Szanto, Emil Frey, Loris Margaritis, Henryk Neuhaus, Marie Panthes, Isidor Philipp, Lucyna Robowska, Emil Sauer, Pauls Schuberts, Imre Stefaniai, Andrei Stojanow, Stefan Śledziński i Bolesław Woytowicz.
Nazwiska jurorów trzech przedwojennych konkursów dają odpowiedź na pytanie: jaki sąd? Taki, w którym znajdą się pianiści koncertujący, pianiści pedagodzy oraz muzycy związani z tradycją chopinowską i muzyką fortepianową (np. niektórzy kompozytorzy polscy). W tamtych czasach wskazane kryteria mogły być spełnione. Wyżej stały zasady moralne, normy etyki zawodowej były bardziej przestrzegane, niż obecnie, a fraternizacja nie była tak powszechna, jak dziś. Także godność artysty, profesora, jurora noszona była niezwykle wysoko.
Autor: Stanisław Dybowski, październik 2010.
Tekst pochodzi z 6. numeru gazety "Chopin Express", wydawanej z okazji 16. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.