W kategorii "Album Roku Muzyka Chóralna" nagrodę otrzymała płyta "Camerata Silesia Sings Silesian Composers" (wyd. Towarzystwo Przyjaciół Muzyki im. Andrzeja Krzanowskiego) katowickiego zespołu Camerata Silesia pod dyrekcją Anny Szostak. Śląscy śpiewacy wykonywali utwory skomponowane przez Wojciecha Kilara, Andrzeja Krzanowskiego, Edwarda Bogusławskiego, Andrzeja Dziadka i Ryszarda Gabrysia. Płyta zawiera pieśni, które tworzyli kompozytorzy związani z katowicką Akademią Muzyczną, z PWSM i przedwojennym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach. W 2020 roku ukazała się druga część albumu, na którym możemy usłyszeć młodsze pokolenia śląskich kompozytorów i kompozytorek: Justyny Kowalskiej-Lasoń, Piotra Tabakiernika, Marcina Rupocińskiego, Przemysława Schellera, Marcina Bortnowskiego, Wiesława Cienciały, Aleksandra Gabrysia.
Statuetkę w kategorii "Album Roku Muzyka Oratoryjna i Operowa" zdobył krążek "Karol Szymanowski. Hagith" (wyd. Polskie Radio S.A. – Agencja Muzyczna). Jednoaktową operę Karola Szymanowskiego wykonała Polska Orkiestra Radiowa i Chór Filharmonii Narodowej pod batutą Michała Klauzy oraz Wioletta Chodowicz (sopran), Ryszard Minkiewicz (tenor), Andrzej Lampert (tenor), Dariusz Machej (bas-baryton), Łukasz Rosiak (baryton). Autorem libretta był wiedeński pisarz Felix Dörmann. Szymanowski ukończył swoje dzieło w 1913 roku, jego premiera odbyła się niemal dekadę później – 13 maja 1922 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie. Premierowym przedstawieniem dyrygował Emil Młynarski. Akcja utworu osnuta jest wokół biblijnej historii króla Dawida (Starego Króla) i dziewczyny Abiszag (tytułowej Hagith).
Nagrodę "Album Roku Muzyka Dawna" dostała klawesynistyka Alina Ratkowska za dwupłytowy album "Johann Gottlieb Goldberg: Complete Solo Harpsichord Works" (wyd. UMFC – Chopin University Press). Usłyszymy tu dotąd nieznaną trzyczęściową Sonatę F-dur przechowywaną w Bach-Archiv w Lipsku. Goldberg to urodzony w Gdańsku klawesynista, uczeń samego Johanna Sebastiana Bacha. Kojarzony jest przede wszystkim z IV-częścią Bachowskiego "Clavier-Übung", czyli tzw. Wariacjami Goldbergowskimi. Skąd ta nazwa? Johann Gottlieb Goldberg był prawdopodobnie ich pierwszym wykonawcą. Jak pisze w przedmowie do albumu Alina Ratkowska: "W wydanym w 1790 roku w Lipsku leksykonie Gerbera pojawia się, oprócz informacji biograficznych dotyczących Goldberga, także wysoka ocena jego umiejętności kompozytorskich: […] był jednym z najlepszych wychowanków Bacha w zakresie kompozycji i grze klawiszowej. Ci, którzy go słyszeli, darzyli go bezgranicznym uwielbieniem. Jednak tylko nieliczni mogli się pochwalić tą radością, ponieważ zmarł w prawie jeszcze młodzieńczych latach".
Za najlepsze wydawnictwo w kategorii "Album Roku Muzyka Kameralna" uznano płytę "Stojowski, Różycki: Sonaty" (wyd. UMFC – Chopin University Press) w wykonaniu Tomasza Strahla i Agnieszki Przemyk-Bryły. Jak podkreśla Strahl, obaj kompozytorzy dali się poznać nie tylko jako ciekawi twórcy i wykonawcy, ale również jako gorący patrioci, troszczący się o losy kraju i pielęgnowanie polskości w trudnych okresach historii. Zygmunt Stojowski był uczniem Ignacego Jana Paderewskiego. Sonata A-dur na fortepian i wiolonczelę op. 18 to dzieło wirtuozowskie, znajdowało się w repertuarze Pabla Casalsa. Sonata a-moll na wiolonczelę i fortepian op. 10 Ludomira Różyckiego. To kompozycja bardziej intymna, w której można odnaleźć nawiązania do polskiej muzyki ludowej.
W kategoriach "Album Roku Muzyka Symfoniczna" i "Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej" wyróżniono trzydziestosześciopłytowy zestaw "100 na 100. Muzyczne dekady wolności" (wyd. PWM). To kompleksowe kompendium wiedzy na temat polskiej muzyki od 1918 do 2018 roku. 61 utworów zostało zarejstrowanych specjalnie na potrzeby PWM, reszta została pozyskana z archiwów najważniejszych orkiestr, zespołów i instytucji muzycznych w kraju. Płytom towarzyszy książka "100 lat z dziejów polskiej muzyki" napisana przez Danutę Gwizdalankę. Box uzupełniają "Zeszyty dekad" zawierające komentarze do wszystkich utworów i ich autorów.
Statuetkę za "Album Roku Muzyka Koncertująca" otrzymał album "Emil Młynarski: Violin Concertos" (wyd. DUX) w wykonaniu Piotra Pławnera i Orkiestry Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina kierowanej przez Pawła Przytockiego. Postać Emila Młynarskiego najczęściej kojarzona jest z jego zaangażowaniem w rozwój życia muzycznego Warszawy na przełomie XIX i XX wieku – był pierwszym dyrektorem Filharmonii Warszawskiej, dzisiejszej Filharmonii Narodowej. Przewodził również warszawskiemu Konserwatorium Muzycznemu i Operze Warszawskiej. Mało kto pamięta jednak o jego dorobku kompozytorskim.