O ile historia świętej ma charakter apokryficzny, fikcyjny, to glosy (z wyjątkiem jednej) są prawdziwe. Zbigniew Mikołejko tak opisywał wzajemną relację obu części książki:
- Na apokryf Taborskiej - apokryf absolutny, w którym nie ma nic poza pracą wyobraźni i ironii - składają się dwie "warstwy". Pierwsza z nich, hagiografia, jest otwarcie apokryficzna. (...) Druga "warstwa" to już metaapokryf, metahagiografia. To wyższe piętro wzniesionego przez Leonorę gmachu snów, na którym zamieszkali surrealiści. To dzieje nadrealistycznego kultu jej relikwii - jej cudownie zabalsamowanego ciała o różanej woni. To dzieje nadrealistycznych pielgrzymek do niej. To splatanie jej oniriady i pesymizmu z budową nadrealistycznej wyobraźni, z hodowlą nadrealistycznych hybryd, z nadrealistycznymi rytami, z magią i okultyzmem, z poszukiwaniem "nowego mitu". ("Nowe Książki", 2004, nr 6)
Na pytanie, czy Leonora może być patronką naszych czasów, Agnieszka Taborska odpowiada:
- Nawet powinna. (…) "Święta Leonora, opiekunka cukrzyków, kominiarzy, tonących, producentów perfum i środków nasennych, chroni od wody, śpiączki, bezsenności, lunatykowania i śmierci we śnie. Orędowniczka tkwiących w letargu, wspomaga w szczęśliwych przebudzeniach". Komu nie jest potrzebna taka święta? (w rozmowie z Pauliną Reiter, Śpiąca święta, "Fluid", 2004, nr 43)
Pierwsze wydanie "Sennego żywota Leonory de la Cruz" ukazało się nakładem wydawnictwa słowo/obraz terytoria w 2004 roku. Druga edycja (2011) różni się od pierwotnej mniejszym formatem i wzbogacona została o dodatkowe glosy.
W 2008 roku ukazały się tłumaczenia angielskie i francuskie. Whitney Chadwick (autorka m. in. "Women Artists and the Surrealist Movement"), w wydaniu amerykańskim napisała:
- Książka Agnieszki Taborskiej, ilustrowana kolażami Seleny Kimball, pokazuje, jak surrealistyczna wyobraźnia może zmieniać postrzeganie rzeczywistości. Dokonania hiszpańskiej karmelitanki Leonory de la Cruz - wyśnione, magiczne, wizjonerskie i transgresywne - zapewnią jej stałe miejsce w panteonie prawdziwych i mitycznych surrealistycznych bohaterek.
Zaś Georgiana Colvile, autorka "Wstępu" do wydania francuskiego i "Posłowia" do wydania polskiego zauważa:
- "Senny żywot Leonory de la Cruz" nie omieszka zapewne wywołać nowej, wysokiej fali snów u wszystkich miłośników surrealizmu. Ta urzekająca i finezyjna książka ma strukturę ciągu surrealistycznych obrazów, a ze zderzenia krótkich błyskotliwych tekstów Agnieszki Taborskiej i przewrotnych kolaży Seleny Kimball sypią się iskry. (...) Kto powiedział, że surrealizm umarł? Miejmy raczej nadzieję, że jest uśpiony, a jego sny nadal będą do nas docierać pod postacią równie poetycką i pomysłową jak książka Agnieszki Taborskiej i Seleny Kimball.
Autorka zamieszczonych w "Sennym żywocie..." kolaży, Selena Kimball, jest nowojorską artystką. Tworzy filmy i kolaże, maluje i fotografuje. W swojej twórczości stara się łączyć historyczną przeszłość i kulturową teraźniejszość, badając archiwalne obrazy, które kształtują pamięć zbiorową. W oświadczeniu zamieszczonym na swojej stronie internetowej, rodzaju deklaracji twórczej strategii, Kimball pisze:
- Moja sztuka zaczyna się od dokumentów archiwalnych (ilustrowane opowieści, genealogie) i rozwija w wyobrażone rozliczenia z historią, którą dokumenty te przedstawiają. Historia, już od Herodota, była po części faktem, a po części fikcją. W mojej twórczości badam historyczne dokumenty w poszukiwaniu historii, które w nich tkwią: narracji częściowo opowiedzianych albo utraconych.
Na podstawie kolaży z "Sennego żywotu Leonory de la Cruz" powstał film animowany, a w 2010 roku dzieje mniszki trafiły na scenę.
Agnieszka Taborska (ur. 1961), pisarka, historyczka sztuki, romanistka. Wydała m. in.: "Abecadło Topora", reportaże "Okruchy amerykańskie", zbiór esejów "Spiskowcy wyobraźni. Surrealizm", opowiadania "Wieloryb, czyli przypadek obiektywny". Jest również autorką przekładów książek Philippe'a Soupaulta, Gisèle Prassinos i Spaldinga Graya. Jej bajki ukazały się w Polsce, Niemczech, Japonii i Korei oraz posłużyły za kanwę filmów animowanych. Od 1988 roku dzieli czas między Warszawę i Providence (USA), gdzie w Rhode Island School of Design wykłada historię sztuki.
Agnieszka Taborska, "Senny żywot Leonory de la Cruz", kolaże: Selena Kimball, Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2011 (wyd. drugie, poszerzone)