Podczas II WŚ mieszkańcy dawnych ziem wschodnich Rzeczypospolitej stali się ofiarą masowych wywózek do obozów pracy w Związku Radzieckim. Po okresie niewolniczej pracy, na mocy porozumienia Sikorski – Majski, polscy obywatele mogli uformować armię, która po zerwaniu stosunków dyplomatycznych pomiędzy polskim rządem emigracyjnym a Związkiem Radzieckim, przedostała się do Iranu przez Kazachstan. Na Syberię wywieziono co najmniej kilkaset tysięcy Polaków. Z Armią generała Władysława Andersa z niewoli w ZSSR wydostało się 116 000 polskich obywateli.
W tej grupie znalazło się około trzech tysięcy sierot, które w Isfahanie znalazły się razem ze swoimi opiekunami i nauczycielami. Pobyt w tym irańskim mieście zmienił ich los. Po latach pobytu na stepach Kazachstanu, pustyniach Turkmenistanu i tajgach Syberii, polskie sieroty znalazły się w bajkowej oazie, w raju, jakim był dla nich Isfahan.
W Isfahanie Polscy uchodźcy znaleźli miejsce, gdzie mogli zapomnieć o bolesnych doświadczeniach, odnaleźć siłę i wiarę w lepszą przyszłość.
Projekt realizowany jest przez Instytut Adama Mickiewicza, działający pod marką Culture.pl. Mecenasem programu kulturalnego realizowanego przez IAM w Iranie jest PGNiG S.A. Program jest objęty honorowym patronatem prof. Piotra Glińskiego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Źródło: materiały promocyjne, oprac. Marta Kolbuszewska, 30.08.2017