Ekspozycja będzie panoramą polskiej rzeźby od pierwszej dekady XX wieku do dziś. Spośród blisko 2000 prac z orońskiej kolekcji wybrano kilkadziesiąt rzeźb , obiektów, instalacji i jeden film wideo, autorstwa polskich artystów różnych generacji i nurtów. Obok dominującej sztuki figuratywnej pojawią prace abstrakcyjne i konceptualne, a także, dzięki życzliwości Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, przykłady polskiego formizmu – kierunku łączącego tradycję rzeźby podhalańskiej z europejską awangardą.
Obok tradycyjnych form rzeźbiarskich pojawiają się instalacje przestrzenne i świetlne, rzeźby wirtualne, animacje komputerowe i działania performatywne, a coraz częstszymi tematami prac są współczesne zagadnienia takie jak ekologia, posthumanizm czy pacyfizm.
Kuratorka pisze o wystawie:
Jednym z ważnych punktów wystawy jest rzeźba "Victoria-Victoria" Krzysztofa M. Bednarskiego, wykonana ze szlachetnego białego marmuru karraryjskiego w czasie stanu wojennego w Polsce i uznana za symbol nastrojów społecznych po pacyfikacji ruchu Solidarność. Przemiany polityczne w kraju powodują też zmiany w sztuce po 1989 roku. Pojawiają się tendencje postmodernistyczne i nowa ekspresja.
Zostaną wystawione prace artystów takich jak: Magdalena Abakanowicz, Paweł Althamer, Ewa Axelrad, Sylwester Ambroziak, Mirosław Bałka, Krzysztof M. Bednarski, Michalina Bigaj, Tatiana Czekalska i Leszek Golec, Zbigniew Gostomski, Wojciech Fangor, Miłosz Flis, Władysław Hasior, Jerzy Jarnuszkiewicz, Marek Kijewski i Małgorzata Malinowska "Kocur", Katarzyna Kobro, Bartosz Kokosiński, Jarosław Kozakiewicz, Edward Krasiński, Piotr Kurka, Natalia Lach-Lachowicz, Artur Malewski, Daria Malicka, Sławoj Ostrowski, Jarosław Perszko, Marta Pszonak, Maciej Szańkowski, Karol Szostak, Martyna Szwinta, August Zamoyski, Barbara Zbrożyna, uczniowie Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego.