Paul McCarthy to jeden z najbardziej znanych artystów performans, wideo i filmu. Jego sztuka jest silnie powiązana ze specyfiką amerykańskiego życia. W sposób niezwykle radykalny zmaga się z traumami społeczeństwa konsumpcyjnego, łamie tabu, prowokuje i wyśmiewa ikony popkultury: Hollywood, Disneya, sitkomy, etos Dzikiego Zachodu, gwiazdy kina. Jego twórczość charakteryzuje skłonność do przeładowanej, chaotycznej i groteskowej estetyki. W kręconych przez niego filmach przerażają niekontrolowane zachowania i nieuzasadnione okrucieństwo bohaterów, odpychają odniesienia skatologiczne i seksualne. McCarthy, porównywany z anatomem czy chirurgiem społeczeństwa, w bezwzględny sposób analizuje jego najskrytsze traumy. Jednakże, jak sam podkreśla, jego twórczość jest tylko na pozór pokrewna działaniom równie kontrowersyjnych artystów performansu, jak akcjoniści wiedeńscy czy Chris Burden. W przeciwieństwie do nich McCarthy tylko odgrywa role i sytuacje, kreuje swój własny teatr z makabrycznymi bohaterami, scenografią jak pułapką i notorycznie powtarzającymi się rekwizytami (np. słynnym już keczupem, który udaje krew). Paradoksalnie jednak, świat stworzony przez McCarthy'ego nie jest przez to mniej wstrząsający.
| |
Paul McCarthy & Benjamin Weissman, prace z lat 1997-2008, fot. dzięki uprzejmości artystów i Hauser & Wirth Zürich London
|
Pokazywane na wystawie rysunki są efektem współpracy Paula McCarthy'ego i jego przyjaciela Benjamina Weissmana. Seanse robótek ręcznych/Quilting sessions, zainicjowane w roku 1997 pracą 1/2 Boy, kontynuowane są do dzisiaj.
Te wykonane techniką mieszaną rysunki powstały przez przekazywanie ich sobie nawzajem podczas wspólnego zasiadania przy stole i wieczornych, zwykłych rozmów. Są one podzielone na grupy albo rozdziały zgodnie z sesjami, z których pochodzą.
Tytuł Quilting Sessions (odnoszący się do metody pikowania i szycia z różnych skrawków tkanin) nawiązuje do nieformalnego wymiaru tej współpracy, w której dzięki improwizacji i repetycjom udało się osiągnąć poziom podświadomości i wolnej ekspresji.
Wydanym po raz pierwszy w jednym tomie rysunkom towarzyszy niepublikowany wcześniej tekst artystów powstały pod wpływem działania tego samego strumienia świadomości.
W ramach wystawy w sali kinowej Zachęty zaprezentowany zostanie także wybór filmów Paula McCarthy'ego. Film jest obecnie najważniejszą dziedziną jego wszechstronnej twórczości.
"Moje zainteresowanie filmem i wideo zaczęło się w latach 60. W dużej części film, wideo i performans były ściśle powiązane. Zawsze byłem zainteresowany obecnością kamery" - mówi artysta w wywiadzie z Benjaminem Weissmanem.
Projekcje odbywać się będą w poniedziałki: 23 lutego, 2 i 9 marca, o godz. 18:00.
Paul McCarthy urodził się w Salt Lake City w 1945 roku. Studia: University of Southern California, Los Angeles, 1973; San Francisco Art Institute, 1969; University of Utah, 1966-68. Mieszka i pracuje w Altadena w Kalifornii.
Benjamin Weissman miał indywidualne wystawy rysunków, malarstwa i rzeźb, które były prezentowane w Christopher Grimes Gallery w Santa Monica i Ursula Krinzinger Gallery w Wiedniu oraz znajdują się w kolekcjach MoCA i Falkenberg. Jego teksty o sztuce i artystach, narciarstwie, książkach, teatrze i filmie ukazywały się w różnych katalogach wystaw oraz magazynach "Artforum", "Frieze", "Parkett", "The Believer", "The Los Angeles Times" i "SmokeLong Quarterly". Weissman wykłada na Otis College of Art and Design i jest kuratorem New American Writing w UCLA Hammer Museum.
Kurator: Julia Leopold.
Projekt ekspozycji: Karin Seinsoth, Paul McCarthy.
Wystawa zorganizowana we współpracy z Galleria Civica di Arte Contemporanea, Trydent oraz Kumu kunstimuuseum, Tallin.
Wystawa trwa do 22 marca 2009.