Krzysztof Pająk, dyptyk, fragmenty, akryl, płótno, światło ultrafioletowe, 2002-2003
Krzysztof Pająk zajmuje się wieloma dziedzinami sztuki, jednak najważniejsze jest dla niego malarstwo. Malarstwo to jego sposób na życie. Chętnie sięga zarówno do tematyki biblijnej, mitologicznej, jak i współczesnej. Spina różne wątki i motywy w sposób ponadczasowy, przekłada je na wielobarwny gąszcz znaków, w którym poczęty temat traci wyrazistość i jednoznaczność, konsekwentnie spogląda w głąb czasu i przestrzeni. Tematem wielu jego obrazów są fantastyczne, futurystyczne miasta. Ukazane we fluoryzującej poświacie przypominają mit o zaginionej Atlantydzie. Gąszcz ulic i nierzeczywistych budowli układa się w precyzyjnie skomponowaną mozaikę geometrycznych kształtów. Szuka inspiracji w malarstwie naskalnym pierwotnych mieszkańców Afryki, Australii i Oceanii. Wyławia z niego pierwiastki magiczne. Sztukę Krzysztofa Pająka wyróżnia otwartość na zmienność świata i kształtującego go człowieka.
Kinga Kawalerowicz, kuratorka najnowszej wystawy artysty w warszawskiej Galerii Krytyków Pokaz, w katalogu pisze:
"Widza stykającego się z po raz pierwszy z twórczością Krzysztofa Pająka uderza przede wszystkim wyszukana gra malarska - dekoracyjność zmultiplikowanych, ornamentalnych form wypełniających obrazy. Jego malarstwo, z charakterystycznym dlań horror vacui zagęszczających się znaków, rozwibrowane czystym, żywym kolorem, zbliża się do granic abstrakcji, ale jej nie przekracza. Pająka intryguje sztuka prymitywna i starożytna, w której prosty ornament bliski jest ideogramu, zawiera w sobie archetypową treść.
Krzysztof Pająk, monolity wieże, drewno, światło ultrafioletowe, 2000-2003
Fascynuje go grota Lascaux, malunki Aborygenów, sztuka islamu, starożytnego Egiptu. Odnajduje w nich archaiczny rytm form, czystość znaczeń pierwotnych. W swej sztuce sięga po tradycyjne wątki mitologiczne i biblijne, ale też inspiruje się współczesnością. W latach 80. i 90. malował zagadkowe, rozbłyskujące światłami, jakby widziane nocą z samolotu, pejzaże miast-molochów symbolizujących naszą cywilizację. Obecna wystawa zbudowana została wokół cyklu 'monolitów-wież', nad którym artysta pracuje od lat 90. Dziewięć wertykalnych prostych form wyrzeźbionych z drewna przypomina totemy nieznanego prymitywnego plemienia. Zostały one w całości pomalowane czystymi farbami prosto z tuby, przy czym są to po części akryle fluoroscencyjne, tak, że prace te (oraz wszystkie inne przedstawione na tej wystawie i wykonane w tej samej technice) oglądać można również w świetle ultrafioletu. Uzyskana w ten sposób "elektroniczna" barwa - zdaniem malarza - dobrze odpowiada wrażliwości estetycznej naszych czasów. Efekt jest rzeczywiście niesamowity. W ciemnym wnętrzu galerii oglądamy sztukę jakby przeniesiona tu z jakieś obcej galaktyki - ekspresja zimnej błękitnawej poświaty każe myśleć o innych odległych cywilizacjach. Zaskakujące 'totemy' Pająka kojarzyć się mogą zarówno z elektroniczną aparaturą o niewiadomym przeznaczeniu, jak i z prehistoryczną sztuką naskalną, albo kulturami plemiennymi, które przetrwały gdzieś na obrzeżach współczesnego świata. Z właściwym swemu malarstwu poetyckim symbolizmem Krzysztof Pająk przerzuca pomost pomiędzy tak odległymi biegunami, jak sztuka science-fiction, grafitti i pop-art, a magiczną pierwotną ekspresją kultur Afryki i Oceanii."
Krzysztof Pająk (rocznik 1956) studiował w latach 1979-84 na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; dyplom z wyróżnieniem w pracowni projektowania graficznego prof. Romana Duszka. Zajmuje się malarstwem a także projektowaniem i fotografią. Miał kilka wystaw indywidualnych w Warszawie, Kolonii i Münchengladbach; brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych m.in. "MUBA'87", Bazylea (1987); Arsenał 88, Warszawa (1988); "Maneż '91", Moskwa (1991); "Ensemblia 91", Münchengladbach / Niemcy (1991); OBRAZ I RUCH, Muzeum Kinematografii, Łódź (1991); "Fundation Laigle", Roermond / Holandia (1992); "Together in Life and Art", Instytut Polski w Paryżu (1999); SYNDROM MILENIJNEGO PRZEŁOMU, Galeria DAP, Warszawa (2000); ARTYŚCI DLA HOSPICJUM, Warszawa (2001). Uczestniczył w projektowaniu komunikacji wizualnej dla Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi. Prace w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą (m.in. w USA, Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii, Japonii).