Grupy studentów z Royal Institute of Art (pod opieką profesora Petera Lange) i Konstfack (pod opieką wykładowców Magnusa Erissona oraz Anny Tomaszewskiej) zbadają, jakie znaczenie ma pedagogika Formy Otwartej współcześnie i gdzie znajdzie się jej miejsce w przyszłości. Zaczną od prezentacji oryginalnych materiałów architekta i jego współpracowników (są to np. urządzenia, które służyły do nauki podstaw kompozycji i ćwiczeń z percepcji) oraz dokumentacji filmowej "ćwiczeń na powietrzu" z lat 70.
Metodologia Hansena, a także propozycje studentów poddane zostaną testom oraz dokumentacji w ramach przeprowadzanego przez Index programu edukacyjnego dla dzieci i młodzieży. Kulminacją projektu jest międzynardodowa konferencja z ekspertami, praktykami i studentami, podczas której odbędą się dyskusje oraz zaprezentowane zostanę wyniki warsztatów. Konferencja odbędzie się w listopadzie 2015 roku.
Sformułowana w 1959 roku teoria Formy Otwartej stworzyła silną podstawę konceptualną dla twórczości Oskara Hansena, wzbogacając jego działalność edukacyjną w zagadnienia związane z procesualnością, uwalnianiem indywidualnej podmiotowości oraz relacją pomiędzy artystą a odbiorcą.
Hansen nawoływał do otworzenia architektury na działania jej użytkowników i przekształcania jej w "percepcyjne tło" dla wydarzeń dnia codziennego, a także w narzędzie, które w prosty sposób adaptowałoby się do zmieniających się potrzeb korzystających. Teoria Hansena stała się ważnym punktem odniesienia dla artystów sztuk wizualnych, którzy swoją praktykę traktowali jako społeczny eksperyment.