Zbliża się 7. Tydzień kina hiszpańskiego podczas którego zostaną zaprezentowane najciekawsze hiszpańskie filmy fabularne, dokumentalne i krótkometrażowe ostatnich lat. Wybrane przez organizatorów tytuły pozwalają ocenić bogactwo gatunkowe i tematyczne nowego kina hiszpańskiego.
W tym roku widzowie będą mogli obejrzeć:
Camarón (2005), reż. Jaime Chávarri
Nigdy wcześniej nieopowiedziana historia wirtuoza muzyki flamenco José Monge Cruza "Camarón de la Isla". Film opowiada o życiu i pracy wielkiego kompozytora i pieśniarza, który zapoczątkował nową erę flamenco przełamując wiele społecznych i artystycznych barier. Dzięki nowemu sposobowi tworzenia i wsłuchiwania się we flamenco zrobił niezwykłą karierę. Camarón jednak nie potrafił poradzić sobie z popularnością i bogactwem, co doprowadziło go do przedwczesnej śmierci. Film pozwala poznać najważniejsze etapy kariery mistrza i jego muzycznych przyjaciół, m.in. tworzącego do dziś wielkiego Paco de Lucię.
GranatowyPrawieCzarny (AzulOscuroCasiNegro) (2006), reż. Daniel Sánchez-Arévalo
GranatowyPrawieCzarny to stan umysłu, to niepewna przyszłość, to kolor, który nie zawsze rozpoznajemy i który zmienia się w zależności od światła, otoczenia i nastroju. Jorge ma niewiele do stracenia - opiekuje się sparaliżowanym i przejawiającym początki demencji ojcem oraz sprząta i nadzoruje apartamentowiec, w którym mieszka jego dziewczyna. Antonio, w przeciwieństwie do swojego brata Jorge, ma mnóstwo do stracenia, zwłaszcza czasu. W więzieniu czas płynie dużo wolniej. Głównym efektem warsztatów teatralnych jest namiętny romans Antonia z Paulą odsiadującą wyrok w żeńskiej części zakładu karnego. Dzięki bratu Jorge spotyka Paulę i nawiązuje z nią niezwykłą znajomość.
Metoda Gronholma (El metodo) (2005), reż. Marcelo Pineyro
Pineyro chłodnym okiem zagląda pod podszewkę korporacyjnego świata. Pokazuje grupę rywalizujących ze sobą kandydatów na pracowników firmy. Poddani serii dehumanizujących testów, wymyślonych przez departament zasobów ludzkich korporacji, walczą ze sobą popadając w paranoję podejrzliwości, lęku i zdrady. Doskonali aktorzy stworzyli wiarygodne portrety najczęściej spotykanych w tym środowisku ludzkich typów. Są zimni, wyrachowani i pozbawieni skrupułów. Reżyser pokazuje, jak strategie "naturalnej" selekcji w rzeczywistości pozbawiają kandydatów ludzkiej godności, nie pozwalają ujawnić i wykorzystać tkwiącego w nich potencjału.
Habana Blues (2005), reż. Benito Zambrano
Dwaj młodzi kubańscy muzycy Ruy i Tito mają to samo marzenie - osiągnąć sukces i sławę i... jak najszybciej wyjechać z Hawany. Ruy mieszka z Caridad i dwojgiem dzieci. Mimo, że się kochają, ich związek zmierza ku końcowi. Tito mieszka razem z babcią. Kiedy muzycy przygotowują swój pierwszy wielki koncert, dowiadują się, że Martha i Lorenzo - para hiszpańskich producentów muzycznych szuka talentów na Kubie. To może być dla nich wielka szansa na odmianę losu, dlatego postanawiają podbić serca Hiszpanów. Okazuje się jednak, że producenci z "wolnego świata" nie są bezinteresowni.
Trudne czasy (Malas temporadas) (2005), reż. Manuel Martín Cuenca
W sercu Madrytu, grupa przyjaciół, nieznajomych i sąsiadów próbuje znaleźć sens w chaosie współczesnego, miejskiego życia. Ich historie przypominają nastrojem opowiadania Paula Austera. Zmęczona Ana pracuje w centrum pomocy dla imigrantów, próbując wlać w ich serca odrobinę nadziei, nie ma natomiast czasu dla nastoletniego syna. Były kochanek Any - Carlos, kubański imigrant, marzy o ucieczce do Miami, a były więzień Mikel próbuje uczyć się życia na wolności, choć jego myśli, zamknięte niczym w celi, skupione są wciąż na minionym. Te istniejące tuż obok siebie, tak odmienne osobowości łączy poczucie wyobcowania i coś jeszcze.
Niebo obraca się (El cielo gira) (2004), reż. Mercedes Álvarez
Film Mercedes Alvarez to fabularyzowany dokument, jeden z najlepszych, jakie powstały w ostatnich latach w Hiszpanii. Reżyserka wraz z ekipą filmową spędziła rok w wiosce, w której się urodziła. Wioska położona jest w Sorii, najbardziej wyludnionym rejonie Hiszpanii. W kamiennych domach mieszka tu 14 osób. Opodal stoi niewielki pałac, zbudowany jeszcze za panowania Maurów. Niedaleko archeolodzy odkryli szczątki starożytnego miasta - Numancji. Reżyserka pokazuje cykliczne zmiany, zachodzące w surowym, naturalnym krajobrazie. Przywołując fakty z przeszłości, opowiada o regionie, wplata życie jego mieszkańców w tryby historii, pokazuje piękno zmiany i upadku.
Zulo (2005), reż. Carlos Martín Ferrera
Miguel pewnego dnia w drodze do pracy zostaje porwany i uwięziony w głębokim, murowanym dole. Niczym bohater kafkowskiego koszmaru, Miguel nie ma pojęcia, dlaczego i kto go tam przetrzymuje. Mijają dni wypełnione cierpieniem fizycznym i psychicznym, które doprowadzi do duchowej degradacji jeńca. Miguel stopniowo ucieka we wspaniale ukazany w filmie świat fantazji. Zulo jest monologiem zdesperowanego człowieka, metaforą stanu umysłu, targanego niepewnością, lękiem, brakiem nadziei.
Honor rycerza (Honor de cavallería) (2006), reż. Albert Serra
Albert Serra w swoim filmie dołącza do grona twórców zainspirowanych Don Kichotem Miguela Cervantesa. Tym razem reżyser i zarazem autor scenariusza bierze na warsztat i adaptuje dwa rozdziały książki, skupiając się na przyjaźni rodzącej się między Don Kichotem a Sancho Pansą. Przepełnieni wiarą w przeznaczenie, dwaj przyjaciele spędzają czas w nieustannej podróży rozmawiając o życiu codziennym, sprawach duchowych, miłości i męstwie, dzień i noc szukając przygód.
Kobiety w parku (Mujeres en el parque) (2006), reż. Felipe Vega
Związek Daniela i Any po dwudziestu latach przechodzi kryzys. Daniel, który jest pianistą i nauczycielem muzyki wyprowadza się i wnosi o rozwód, lecz Ana nie zgadza się na definitywne rozstanie. Problemy rodziców odbijają się szczególnie mocno na Monice, która po ukończeniu studiów dziennikarskich próbuje bezskutecznie znaleźć pracę z zawodzie. Daniel ucieka w świat muzyki, jedyny w którym dobrze się czuje i nawiązuje romans z Clarą, zamężną kobietą, która intryguje jego córkę. Pewnej nocy Monica znajduje się w trudnej do zrozumienia sytuacji, w której nie do końca jasne role odgrywają jej rodzice i kochanka ojca.
Moje życie beze mnie (Mi vida sin mí) (2003), reż. Isabel Coixet
Debiut reżyserki znanej polskiej publiczności twórczyni Życia ukrytego w słowach to opowieść o młodej kobiecie. Ann w młodym wieku zachodzi w ciążę i wychodzi za mąż za kolegę ze szkoły. Mieszkając z mężem i dwójką dzieci w przyczepie kempingowej, w ogródku swojej matki, pewnego dnia mdleje. W szpitalu dowiaduje się, że ma raka i nie pozostało jej zbyt wiele czasu. Sporządza więc listę rzeczy, które chciałaby zrobić przed śmiercią. Jednym z wielu podpunktów jest spotkanie mężczyzny, który by się w niej zakochał. Przez ten krótki czas, jaki jej pozostał, stara się zrealizować swe proste marzenia.
Llach: wieczny rewolucjonista (Llach: la revolta permanent) (2006), reż. Lluís Danés
3 marca 1976 roku w Vitorii policja zabiła pięciu robotników i raniła stu innych. Tej samej nocy powodowany wściekłością Llach skomponował jedną ze swoich najsłynniejszych pieśni "Campanades a morts". Trzydzieści lat później Llach wrócił do Vitorii, by zaśpiewać ją na koncercie ku czci zabitych. Film zabiera w podróż w czasie i przestrzeni, w której przewodnikiem jest sam Llach i jego muzyka. Poznajemy historię "Campanades a morts", życia jego samego i wydarzeń, które go zainspirowały. Ten film to krzyk przeciw zapomnieniu.
Tapas (2005), reż. José Corbacho i Juan Cruz
Pełna humoru, ale i refleksji nad życiem opowieść o mieszkańcach jednej dzielnicy wielkiego miasta. Życie bohaterów toczy się wokół baru, ryneczku i kilku sklepów. Poznajemy ich poprzez obserwację życia codziennego, w którym znienacka zachodzą wydarzenia mogące odmienić jego rutynę, na lepsze lub na gorsze. Para emerytów żyje w strachu przed chorobą i samotnością, podczas gdy ich sąsiadka w średnim wieku przeżywa wielkie nadzieje na miłość z poznanym przez Internet mężczyzną. Podczas gdy para nastolatków pracujących w supermarkecie przygotowuje się do wakacji, właściciel baru odkrywa świat za ladą dzięki nowo zatrudnionemu chińskiemu kucharzowi.
Życie w kolorze (Vida y color) (2005), reż. Santiago Tabernero
Akcja filmu rozgrywa się w roku 1975, w którym kolorowe telewizory rozjaśniły szarą codzienność ostatnich dni dyktatury w Hiszpanii. Życie mieszkańców dzielnicy Las Islas zmienia się w zawrotnym tempie, szczególnie z punktu widzenia Fede, czternastolatka, który zaczyna poznawać tajemnice dorosłego życia. Rzeczywistość miesza się się wyimaginowanymi światami, ogry i księżniczki ustępują miejsca fascynacji prawdziwymi dziewczynami. Smutny świat rozpada się pod natłokiem fascynujących nowych doznań.
W ramach cyklu prezentującego klasyczne arcydzieła kina hiszpańskiego pokazany zostanie Wózek (El cochecito) w reżyserii Marca Ferreriego, który otrzymał nagrodę FIPRESCI na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1960 roku.
W zestawie hiszpańskich filmów krótkometrażowych 69' zostaną pokazane:Vuelco, reż. Roberto J. Pérez (2005), 14 min.; Éramos pocos ("Było nas niewielu"), reż. Borja Cobeaga (2005), 16 min.; Madres ("Matki"), reż. Mario Iglesias (2005), 23 min.; Medio ("Pomiędzy"), reż. José Enrique Iglesias Vigil (2006), 16 min.
Projekcjom tegorocznej edycji Tygodnia kina hiszpańskiego po raz kolejny towarzyszy "Cine Fórum", czyli cykl spotkań z wybitnymi znawcami kultury hiszpańskiej (17, 19 i 20 marca ). W tym roku gośćmi będą dwaj reżyserzy filmowi - Carlos Martín Ferera (reżyser kultowego w Hiszpanii filmu Zulo) i José Enrique Iglesias Vigil (student łódzkiej
"Filmówki") oraz iberystka Magdalena Kot.
Organizatorami Tygodnia kina hiszpańskiego są: Ambasada Hiszpanii i Instytut Cervantesa we współpracy z Agencją Promocji Mañana. Festiwal wspiera Polski Instytut Sztuki Filmowej oraz Sieć Kin Studyjnych.
Terminarz projekcji:
Warszawa, kino Muranów, Kinoteka, 15-22 marca;
Kraków, kino Pod Baranami, 19-25 marca;
Wrocław, kino Warszawa, 21-27 marca;
Łódź, kino Charlie, 23-29 marca;
Poznań, kino Pałacowe, 25-31 marca
Więcej informacji na stronie:
www.manana.pl.