Linearny system ciągły Oskara Hansena to idea dotycząca miast przyszłości. Tę teorię wcielono w życie w ich dwóch wspólnych projektach - Osiedla Słowackiego w Lublinie (1961) oraz Przyczółka Grochowskiego w Warszawie (1963). Zgodnie z ich pomysłem w Polsce miał powstać system wielkich miast, rozciągających się w czterech równoległych pasmach z północy na południe kraju. W miastach Hansenów nie istniał podział na centrum i rozwijające się wokół niego peryferie, strefy mieszkalne miały być poprzedzielane strefami usług, przemysłu i naturalnego krajobrazu.
Hansenowie stworzyli kilkadziesiąt projektów, jedynie kilka z nich zostało zrealizowanych, m. in. mieszkanie przy ulicy Sędziowskiej (1955), Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz w Zachęcie (1957), osiedle Rakowiec w Warszawie (1958) oraz dom w Szuminie nad Bugiem koło Wyszkowa (od 1968). Realizacji nie doczekał się m. in. projekt Pomnika Droga na Międzynarodowy Konkurs na Pomnik w Oświęcimiu (1958).
Reportażysta i fotograf Filip Springer, pracujący nad biografią Hansenów, powiedział, że postulaty formy otwartej najpełniej uwzględnia projekt ich własnego domu w Szuminie pod Wyszkowem. "Na kupionej przez nich działce stała ławka, na której siadali chłopi wracający z pola. Hansenowie postanowili nie niszczyć ławki, obok której wybudowali dom." - powiedział PAP reportażysta, autor zdjęć domu Hansenów w Szuminie. Zdaniem Springera, dom ten, za sprawą m. in. kształtu dopasowanego do otoczenia i okien wychodzących na horyzont, łączy człowieka ze środowiskiem.
"Z chęcią żyłbym w świecie, który stworzyli. Nie ma w nim przestępców i zła, a ludzie chcą się rozwijać i troszczyć o siebie nawzajem, szanują dobro wspólne. Ta utopijna, modernistyczna wizja świata była odpowiedzią na czasy II wojny światowej. Hansenowie uważali, że skoro człowiekowi udało się podnieść po tym doświadczeniu, to już nigdy więcej nie popełni tych samych błędów" – mówił Springer.
Mimo że Zofia i Oskar Hansenowie pracowali razem, krytycy architektury i dziennikarze często przypisują ich dorobek wyłącznie architektowi. "Oskar Hansen bardzo często poprawiał ludzi, którzy z nim rozmawiali, przekonywał, że Zofia Hansen jest wybitną architektką" - mówił Springer. Jak podkreślił, w relacji Hansenów Zofia nigdy nie była usunięta w cień.
W 2014 roku Zofia Hansen stała się bohaterką jednego z wykładów performatywnych z cyklu "Bio/Formy" w TR Warszawa. Prace jej i jej męża prezentowano na wielu wystawach, tak w Polsce, jak i zagranicą.
Dom w Szuminie to projekt szczególny, który powstawał przez wiele lat od 1968 roku. Położony w mazowieckiej wsi Szumin, drewniany, jednopiętrowy, początkowo służył jako letnisko. Potem dostosowano go do całorocznego użytkowania. Architektura domu Hansenów w Szuminie płynnie łączy wnętrze z zewnętrzem. Jego szczególną atmosferę budują ślady działalności i pasji jego mieszkańców – porozrzucane po całym terenie instrumenty dydaktyczne dla studentów do nauki podstaw kompozycji czy stalowa struktura z Biennale w Wenecji z 1977 roku, którą wykorzystano jako podstawę drewnianego gołębnika. Dom w Szuminie w pełni wyrażał teorię Formy Otwartej, będąc jedną z niewielu budowli Hansenów zrealizowanych zgodnie z ich życzeniem i bez ograniczeń narzucanych przez socjalistyczny przemysł budowlany.
Jest jedynym polskim budynkiem wpisanym na listę Iconic Houses Network. Do tej prestiżowej sieci należy ponad 100 domów na całym świecie zaprojektowanych przez najwybitniejszych architektów, m.in. Antonio Gaudiego, Franka Lloyda Wrighta, Adolfa Loosa i Miesa van der Rohe.
Wybrane wystawy:
2016 - Oskar Hansen "Forma Otwarta", Yale School of Architecture, New Haven, Stany Zjednoczone
2015 - Oskar Hansen "Forma Otwarta", Muzeum Serralves, Porto, Portugalia
2014 - Oskar Hansen "Forma Otwarta", Museu d'Art Contemporani de Barcelona, Barcelona, Hiszpania
2005 - "Oskar Hansen. Sen Warszawy", Fundacja Galerii Foksal, Warszawa
2005 - "Oskar Hansen. Zobaczyć świat", Galeria Zachęta, Warszawa
1967 - "Linearny System Ciągły" (z Zofią Hansen), Dom Plastyka, Warszawa
Źródło: PAP, Muzeum ASP, AS, 28.01.2013. Aktualizacja AM, grudzień 2016.