W latach 1845-48 studiował rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Konstantego Hegla. Na początku lat 50. nawiązał współpracę z warszawską odlewnią Karola Juliusza Mintera, dla której stał się wkrótce głównym dostarczycielem rzeźbiarskich modeli. W latach 1860-61 bawił po raz pierwszy w Paryżu. Następnie powrócił do Warszawy. Pod koniec 1862 znów opuścił Polskę - tym razem już na stałe. Najpierw przebywał cztery lata w Rio de Janeiro, następnie zamieszkał w Paryżu, odwiedzając także Brukselę i Londyn. W tym czasie nadal utrzymywał stosunki z krajem, przysyłając swoje prace na wystawy w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (w latach 1869-72).
Twórczość Święckiego wyróżnia rozmaitość typów i tematyki realizowanych dzieł oraz udane próby wyłamania się z przyjętych konwencji. Łączy ona cechy rzeźby neoklasycznej, realistycznej i romantycznej. Dzieła artysty za jego życia cieszyły się dużą popularnością. Większość z nich uległa jednak później zniszczeniu. Nieliczne ocalałe znajdują się w kolekcjach publicznych, m.in. w Muzeach Narodowych w Warszawie i Krakowie, oraz prywatnych.
Święcki początkowo tworzył gipsowe modele dla dzieł niewielkich rozmiarami, odlewanych seryjnie w różnych metalach w fabryce Mintera. Były to medale, medaliony i statuetki o różnych rozmiarach przedstawiające wybitnych Polaków żyjących współcześnie i postaci historycznych. Artysta modelował również podobne w tematyce i ujęciu dzieła nie przeznaczone do zreprodukowania w metalu.
Święcki wykonywał też rzeźbę rodzajową o tematyce zaczerpniętej z życia wsi, zarówno w formie reliefów, jak i dwupostaciowych pełnoplastycznych grup (np. Galicyjski lirnik, 1856, glina, Muzeum Narodowe w Krakowie). Przejawił się w nich romantyczny rys twórczości rzeźbiarza - współczesność i rodzimość tematyki o wymowie społecznej. Równocześnie cechuje je zmysł realistycznej obserwacji oraz duży pierwiastek malarskości.
Tematykę i sposób ujęcia tych niewielkich dzieł artysta przeniósł na prace w większej skali, zwłaszcza rzeźbę nagrobną, np. Nagrobek Ignacego Komorowskiego (ok. 1857, piaskowiec) na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Święcki projektował i wykonywał dekorację rzeźbiarską architektury, np. alegoryczna grupa postaci (1861-62, kamień (?), zniszczona) na attyce fasady Resursy Kupieckiej w Warszawie.
Autor: Paweł Freus, październik 2008.