Nic nie wiadomo o życiu prywatnym Rojowskiego. Kilka informacji zachowało się o jego realizacjach artystycznych. Wykonywał liczne zamówienia dla zgromadzeń zakonnych Krakowa: dla kościoła paulinów Na Skałce snycerkę ołtarzy bocznych Św. Pawła Pustelnika i Św. Rodziny, stiuki ołtarza św. Jana Nepomucena, figury ambony i dekorację dwóch konfesjonałów (pod chórem muzycznym) - 1750-53, i ponownie dla tej samej świątyni dekorację ołtarza głównego - 1763, dla kościoła karmelitów Na Piasku ołtarze boczne (zachowane częściowo) w korpusie nawowym i wyposażenie (ołtarze boczne, ambona i konfesjonał) kaplicy Bractwa Szkaplerza Świętego - 1753-64, dla kościoła bernardynów na Stradomiu ołtarz główny (wraz ze snycerzem Michałem Dobkiem i stolarzem Sebastianem Łagowskim) - 1758, dla kościoła kamedułów na podkrakowskich Bielanach ołtarze boczne - 1759 i 1767, oraz dla kościoła franciszkanów wyposażenie tzw. nowej zakrystii - 1778. Rojowski otrzymywał także zamówienia spoza Krakowa, m.in.: na ołtarz kaplicy mansjonarskiej (Najświętszego Sakramentu) w kolegiacie (obecnie katedrze) w Sandomierzu - 1767. Nadto w 1766 odkuł pomnik Mikołaja Kopernika, fundacji wojewody nowogrodzkiego Józefa Aleksandra Jabłonowskiego, z przeznaczeniem do ustawienia na rynku w Toruniu (Toruń, kościół Świętych Janów).
Na podstawie analizy stylu i przesłanek historycznych przypisuje się Rojowskiemu nadto liczne inne dzieła, zarówno w Krakowie, m.in.: ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej w kościele paulinów Na Skałce - ok. 1750, udział w wykonaniu (wraz z innym krakowskimi rzeźbiarzami) sześciu ołtarzy bocznych (częściowo przekształconych) w kościele bernardynów na Stradomiu - 1758-66, przebudowę kaplicy Załuskich (wraz z nagrobkiem biskupa Andrzeja Stanisława Załuskiego) w katedrze na Wawelu - ok. 1765, dekorację rzeźbiarską kaplicy Matki Boskiej Różańcowej przy kościele dominikanów - 1765-68, figury apostołów w kościele Św. Floriana oraz kilka rzeźb w kościele misjonarzy; a także poza Krakowem, m.in.: wyposażenie kaplicy Jabłonowskich (m.in. nagrobek Stanisława Wincentego Jabłonowskiego i dwa ołtarze) przy kościele paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie - 1752-53, figurę św. Prokopa przed tamtejszym klasztorem oraz ołtarze w częstochowskim kościele Św. Zygmunta, dekorację kaplicy bł. Wincentego Kadłubka w kościele cystersów w Jędrzejowie - ok. 1764, większość stiukowego wyposażenia (np. w ołtarzu głównym) w Miechowie - od 1765, ołtarz główny i wystrój rzeźbiarski kościoła paulinów w Starej Wsi.
Spośród pewnych dzieł Rojowskiego za najbardziej udane uważa się rzeźbiarski wystrój ołtarzy w kościele krakowskich paulinów, spośród przypisywanych - u częstochowskich paulinów Częstochowie, jędrzejowskich cystersów i w bożogrobców w Miechowie.
Rojowski czynny był zapewne w Krakowie, gdzie prowadził duży warsztat, zdolny realizować liczne zamówienia. Pracował głównie w drewnie i w stiuku. Jego domeną była przede wszystkim rzeźba sakralna. Twórczość Rojowskiego cechuje poczucie dekoracyjności i bogactwa, za cenę jednak pewnej typizacji, zdawkowości i powierzchowności wykonania. Zrealizowane przez Rojowskiego i jego warsztat zespoły robią wrażenie jako całość, jednak przy bliższej analizie poszczególnych ich elementów zdradzają pewne słabości.
Niekiedy uważa się Rojowskiego jeśli nie za ucznia to za naśladowcę stylu Jana Jerzego Lehnerta z Ratyzbony, który wykonywał stiuki dla miechowskich bożogrobców, i który również pracował dla paulinów na krakowskiej Skałce.
Autor: Paweł Freus, listopad 2007.