Początkowo kształcił się na kursach rysunków i rzeźby w poznańskiej szkole Mariana Jaroczyńskiego w Akademii w Berlinie oraz w Academie Julian w Paryżu (pod kierunkiem Henri Chapu) oraz w paryskiej pracowni Cypriana Godebskiego. Po licznych podróżach i zmianach miejsca pobytu, w 1907 roku ostatecznie zamieszkał na stałe w Poznaniu. Był ważną postacią w tamtejszym środowisku artystycznym. W 1909 roku był współorganizatorem poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, któremu przewodniczył do 1939 roku. Obok tej funkcji, pełnił również szereg innych, m.in. był dyrektorem Wielkopolskiego Muzeum Wojskowego w Poznaniu (1926-1939).
Najszerszym nurtem w twórczości Marcinkowskiego była rzeźba portretowa cechująca się realistycznym ujęciem modela. W okresie pobytu we Francji artysta wykonał szereg podobizn wybitnych Polaków spotkanych w Paryżu, między innymi Joachima Lelewela, Bohdana Zaleskiego, Władysława Mickiewicza, Michała Elwiro Andriollego, Teodora Axentowicza i Stanisława Lentza. W latach 1925-1939 pracował nad cyklem portretów osobistości historycznych dla Wielkopolskiego Muzeum Woskowego w Poznaniu, między innymi królów polskich, księcia Józefa Poniatowskiego, Tadeusza Kościuszki, generała Jana Henryka Dąbrowskiego, a także ludzi współczesnych - Józefa Piłsudskiego, Edwarda Rydza Śmigłego i in.
Artysta parał się także rzeźbą pomnikową. Do jego najbardziej znanych realizacji tego typu należał pomnik Juliusza Słowackiego w Miłosławiu koło Wrześni (1899) oraz rzeźby dekorujące poznański pomnik Adama Mickiewicza (dłuta Władysława Oleszczyńskiego).
Do bogatego dorobku artystycznego Marcinkowskiego należy również rzeźba nagrobkowa, religijna i rodzajowa, znajdująca się w kościołach, na cmentarzach, w gmachach publicznych i zbiorach sztuki głównie na terenie Wielkopolski.
Podstawowa bibliografia:
- "Słownik Artystów Polskich i Obcych w Polsce Działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy", t. V, Wrocław 1975 (Katarzyna Mikocka-Rachubowa)
- Dariusz Kaczmarzyk, "Rzeźba polska od XVI do początku XX wieku". Katalog zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, Warszawa 1973
- Aleksandra Melbechowska-Luty, Piotr Szubert, "Posągi i ludzie. Antologia tekstów o rzeźbie 1815-1889", Warszawa 1993
Autor: Piotr Szubert, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, styczeń 2003