Waldemar Dąbrowski urodził się 23 sierpnia 1951 roku. Jest absolwentem Politechniki Warszawskiej i amerykańskiego Uniwersytetu Harvarda. W czasach studenckich był współzałożycielem i dyrektorem popularnego Klubu Riviera-Remont, który w latach 70. słynął z niezwykle oryginalnych inicjatyw kulturalnych. Gościli tu nie tylko polscy artyści, jak Andrzej Wajda, Krzysztof Kieślowski czy Krzysztof Zanussi, ale też wybitni twórcy z całego świata, wśród nich m.in. Julio Cortázar, Nikita Michałkow czy Michalangelo Antonioni. Jak wspominał ten czas w Newsweeku Dąbrowski:
Tam odbyła się światowa prapremiera filmu "Zawód reporter" Antonioniego. Przywiózł w walizce pachnącą jeszcze, świeżą taśmę filmową, obejrzeliśmy ten film w klubie jako pierwsi na świecie (...) Pytany dlaczego go zainteresował przyjazd akurat do Warszawy, a nie na przykład do Paryża, odpowiedział – "wizyty w Paryżu to rutyna, ja tam byłem sto razy, będę jeszcze dwieście, a powąchać atmosferę młodej inteligencji za żelazną kurtyną to jest wartość".
W 1982 roku Dąbrowski w duecie z Jerzym Grzegorzewskim objął dyrekcję Centrum Sztuki Studio w Warszawie, które szybko stało się jedną z najciekawszych teatralnych propozycji w stolicy. Dąbrowski mówił w rozmowie z Ryszardem Holzerem:
Otworzył przede mną magnum theatrum, czyli głębokie rozumienie sensu literatury dramatycznej, decyzji obsadowych, komponowania repertuaru. W pewnym momencie pracowaliśmy w ten sposób, że Jurek realizował swój podstawowy program artystyczny, związany z jego spektaklami, a ja dobudowywałem jeszcze coś poprzez współpracę z Tadeuszem Łomnickim, z Adamem Hanuszkiewiczem i kilkoma innymi reżyserami. To stwarzało ofertę Teatru Studio dostępną dla szerszej grupy publiczności niż tylko entuzjaści estetyki Grzegorzewskiego.
Przez dziewięć sezonów artystycznych powstało tu ponad 70 spektakli teatralnych, które często prezentowane były także na międzynarodowych scenach i festiwalach. W tym okresie powstały m.in. "Parawany" Jeana Geneta (1982), "Pułapka" Tadeusza Różewicza (1984), a także spektakle autorskie: "Powolne ciemnienie malowideł" (1985), "Tak zwana ludzkość w obłędzie" (1987), "Usta milczą, dusza śpiewa" (1988), czy "La Bohème" (1995).
Ze Studiem współpracowało wówczas wielu wybitnych reżyserów, by wspomnieć Tadeusza Łomnickiego i jego legendarne przedstawienie "Ostatnia taśma". Także tutaj odbyła się premiera "Tamary" w reżyserii Macieja Wojtyszki, pierwszego w historii polskiego teatru przedstawienia sfinansowanego ze środków pozabudżetowych (1990). Waldemar Dąbrowski znacznie poszerzył działalność teatru, powiększył Galerię, powołał do życia pracownię filmową, a jedną z sal udostępnił orkietrze Sinfonia Varsovia, którą współtworzył wraz z Franciszkiem Wybrańczykiem.
W 1990 roku pierwszy raz został wiceministrem kultury i sztuki, szefem Komitetu Kinematografii. Sprawował ten urząd przez cztery lata, przeprowadzając reformę polskiej kinematografii. Powołał do życia Polski Instytut Sztuki Filmowej, w kolejnych latach także Instytut Książki (2003), Instytut Teatralny i Instytut Sztuki Audiowizualnej.
Był także przewodniczącym Obchodów Roku Chopinowskiego 2010, odpowiadał za powstanie nowego, multimedialnego Muzeum Chopina w Warszawie, a także za rewitalizację dworu w Żelazowej Woli i zabytkowych wnętrz kościoła w Brochowie, w którym chrzczony był kompozytor. Dąbrowski zaangażowany był także w budowę Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Jak podsumowywał na łamach Forbesa:
Zasiałem ponad 230 inwestycji infrastrukturalnych w kulturze, choć wiedziałem, że nie będę tego "zbierał". I one rosną: centrum kultury muzycznej w Katowicach, opera w Krakowie, opera w Białymstoku, filharmonia w Gdańsku, Muzeum Sztuki w Łodzi... Powaga obecności w polityce polega między innymi na tym, żeby działać, wychodząc poza horyzonty swojej kadencji.
Od października 2008 jest dyrektorem Teatru Wielkiego - Opery Narodowej (wcześniej także pełnił tę funkcję), którą wspólnie z reżyserem Mariuszem Trelińskim otworzył na szerszą publiczność i współpracę z najwybitniejszymi twórcami operowymi i baletowymi z całego świata, m.in. Johnem Neumeierem, Christophem Marthalerem czy Anną Viebrock. Za jego kadencji warszawska scena nawiązała współpracę artystyczną z Covent Garden, Salzburger Festspiele czy nowojorską Metropolitan Opera.
W 2010 Waldemar Dąbrowski został wybrany członkiem Zarządu OPERA EUROPA, forum zrzeszającego profesjonalne teatry operowe Europy.
źródła: Teatr Wielki - Opera Narodowa, Teatr Studio, newsweek.pl, forbes.pl, oprac. AL, sierpień 2017