Urodził się 2 grudnia 1981 roku w Jeleniej Górze. Ukończył z wyróżnieniem kompozycję w klasie Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil w Akademii Muzycznej w Poznaniu, a także studia podyplomowe w Kolonii pod kierunkiem Yorka Höllera i Manfreda Trojahna (kompozycja), Hansa Ulricha Humperta (kompozycja elektroniczna) oraz Klausa Oldemeyera (fortepian). Swoje umiejętności doskonalił podczas kursów kompozytorskich u Briana Ferneyhough, Ivana Fedele, Petera Eötvösa, Christiana Wolffa i - kilkukrotnie - u Karlheinza Stockhausena. Zdaniem kompozytora, osobisty kontakt ze Stockhausenem miał największy wpływ na jego podejście do zagadnień związanych ze sztuką.
Jego kompozycje były nagradzane i wyróżniane na wielu konkursach kompozytorskich, m.in. w 2000 otrzymał nagrodę specjalną i Nagrodę Autorską Sergiusza Słonimskiego na 1. Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Pianistów-Kompozytorów w Sankt Petersburgu, II nagrodę za "Antipasto" na kwintet dęty (2000) na Międzyuczelnianym Konkursie w Bydgoszczy oraz wyróżnienie za "Sator" na sopran solo i ekologiczne surowce wtórne (2000) na Konkursie Kompozytorskim im. Tadeusza Bairda, w 2001 - "Srebrną Karetę", nagrodę prasową za sukcesy artystyczne, w 2002 - III nagrodę na Międzyuczelnianym Konkursie na Fugę w Bydgoszczy oraz wyróżnienie za operę kameralną "Ester" (2002) na 3. Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Sankt Petersburgu. Ponadto jest laureatem Nagrody Prezydenta miasta Poznania (2003), Nagrody "Primus Inter Pares" oraz "Primus Ekspert Artysta" (2004), a w 2005 otrzymał Medal Młodej Sztuki przyznawany przez "Głos Wielkopolski". Był stypendystą DAAD, Deutsche Bank-Stiftung oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Utwory Tomasza Praszczałka były wykonywane na Festiwalu "Warszawska Jesień", "Poznańskiej Wiośnie Muzycznej" i Festiwalu "Musica Polonica Nova" we Wrocławiu, jak również we Francji, w Niemczech i Rosji. W 2003 wziął udział w projekcie zorganizowanym z okazji 75. urodzin Karlheinza Stockhausena, gdzie wykonał partię elektronium w utworze "Prozession". Jego opera "Ester "miała premierę w lutym 2006 w Operze Wrocławskiej. Również tam w październiku 2006 wykonano jego "Pięć śpiewów z klatki", cykl pieśni na sopran, baryton i orkiestrę kameralną do słów Tadeusza Różewicza z okazji 85. urodzin poety.
- "Pięć śpiewów z klatki to realizacja rozwijanej przez Prasquala od kilku lat koncepcji muzycznej „architektury” i kontynuacja wcześniejszych przedsięwzięć artystycznych kompozytora (...). U podstaw tej koncepcji leży myślenie przestrzenią muzyki – kompozytor definiują ją w sposób inny niż tradycyjna sytuacja koncertowa, chociaż nie tak radykalny, by nazwać utwory architektoniczne Prasquala instalacjami dźwiękowymi. Trafniejszym określeniem wydaje się instalacja koncertowa. Ale architektoniczność muzyki Prasqual rozumie szerzej – wzbogaca ją dodatkowo o wątki filozoficznie, ezoteryczne i egzystencjalne. Łączy architekturę z rytuałem, wprowadza do muzyki dyskretną inscenizację, która ociepla jej wydźwięk, tchnie życie w konstruktywistyczną formę, przemienia proporcje i liczby w pojęcia archetypiczne, uniwersalne. W ten sposób, podobnie jak Stockhausen, nawiązuje do modernizmu ezoterycznego pierwszych dekad XX wieku, nurtu reprezentowanego choćby przez Bauhaus weimarski i kontynuowanego także przez Le Corbusiera, którego Prasqual cytuje, który łączył nowoczesną formę z symboliką kolorów czy neoplatońską metafizyką światła" - pisała Monika Pasiecznikw miesięczniku "Teatr" w 2014 roku.
W 2012 roku kompozytor spędził 6 miesięcy podczas rezydencji w Künstlerdorf Schöppingen, a w roku 2015 objął rezydencję w Künstlerhof Schreyahn. W sierpniu 2013 roku był rezydentem festiwalu Ostrava New Music Days, w ramach którego wykonano jego utwór "YMORH" na 22 muzyków. We wrześniu tego samego roku wystąpił podczas 9. Kölner Musiknacht, grając recital z utworami Jana Sebastiana Bacha oraz własnymi. W roku 2014 roszerzoną wersję recitalu wykonał podczas festiwalu Różewicz Open w Radomsku oraz festiwalu "Musik in den Häusern der Stadt" w Kolonii.
W czerwcu 2013 roku w Cité des Utopies w Saline Royale (Francja) została otwarta wystawa, na której kompozytor zaprezentował szkice architektoniczne do piramidy 16 głośników, w której będzie zrealizowana pierwsza część projektu operowego "Orlando" - "Architektura ciemności" (ukończenie cyklu planowane jest na rok 2020). Od października 2014 roku wystawa prezentowana jest w Le Lieu Unique w Nantes.
Ważniejsze kompozycje
Z gatunku muzyki scenicznej:
- "Liebeslieder" na sześciu performerów i jednego muzyka (2016)
- "INFOLIA", muzyka baletowa na warstwę elektroniczną w przestrzeni (2015)
- "NEVERMORE...?", muzyka baletowa na dwóch perkusistów i warstwę elektroniczną w przestrzeni (2014)
- "5 Gesänge aus dem Käfig" na mezzosopran, baryton, recytatora, orkiestrę w 7 grupach oraz warstwę elektroniczną w przestrzeni (2014)
- "Architektura światła", trzecia część cyklu operowego "Orlando", na sopran, trębacza, 23 muzyków orkiestrowych i warstwę elektroniczną (2013)
- "Six Wings of Angels", muzyka baletowa na osiem głośników rozmieszczonych w przestrzeni sześcianu (2012)
- "Polski Blues", kompozycje dla uczniów i muzyków (2011)
- "OPHELIA" na trzech wokalistów, zespół instrumentalny i warstwę elektroniczną w przestrzeni (2011)
- "Moses muss singen", teatr muzyczny na czterech wokalistów, aktora, czterech instrumentalistów i Głos Boży
- "RITO" na dwa soprany i orkiestrę w 8 grupach (2009)
- "CARP&BREAD" na głosy dziecięce i zespół instrumentalny (2008)
- "ESTER" na pięciu solistów, chór i orkiestrę kameralną
Muzyka instrumentalna i niesceniczna:
- "Sator" na sopran solo i ekologiczne surówce wtórne (2000)
- "Lux aeterna" na cztery głosy męskie (2001)
- "Trzy poematy" na mezzosopran i fortepian (2001)
- "Im Augenblick" na klarnet i altówkę (2002)
- "Recordare" na osiem głosów (2002)
- "Flash" na dwa flety i fortepian (2002)
- "Mother Nature. Come to Daddy" na klarnet, kontrabas, perkusję i taśmę (2003)
- "Mother Nature" na taśmę (2003)
- "Lieber Felix" na recytatora i fortepian (2004)
- "Spectra" na fortepian (2004, rev. 2008, rev. 2012)
- "Cztery pieśni do słów Manfreda Wolffa" na sopran i fortepian (2004)
- "Ofelia liryczna", opera kameralna do własnego libretta (2004-2006)
- "Pieśni powrotu" na klawesyn amplifikowany i 12 smyczków (2005)
- "Koncert na altówkę i orkiestrę" (2005, rev. 2008)
- "L'una vuota" na organy (2006)
- "Salto mortale" na smyczki i dźwięki elektroniczne (2007)
- "Tombeau" na wiolonczelę i fotepian (2007)
- "Lebene" na orkiestrę (2008)
- "L'una plena" na trąbkę i organy (2008)
- "Furia" na skrzypce, klarnet, perkusję i fortepian (2008)
- "YMORH" na 22 muzyków (2010)
- "PERNYAI" na klarnet, fortepian i kwartet smyczkowy (2010)
- "Sześć portretów" na fortepian (2012)
- "Musique pour le Roi Primordial" na fortepian (2014)
- "MUQARNYAS" na akordeon i podwójną orkiestrę w 6 grupach w przestrzeni (2015)
- ''MASHRABIYYA. Poemat wędrującego światła'' na rożek angielski/obój, waltonię, 93 muzyków w 6 grupach w przestrzeni i muzykę elektroniczną (2016/2017).
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich; aktualizacja: maj 2016.