Urodzony w 1958 we Wrocławiu. Fotograf i dziennikarz, związany z "Gazetą Wyborczą", w której w "Dużym Formacie" zamieszcza swe zdjęcia i artykuły.
Szczególnie zainteresowany jest tematyką rosyjską, podążając śladami tak wybitnych myślicieli, jak Herling-Grudziński. Członek ZPAF.
W latach 1982-1991 działał w Niezależnej Agencji Fotograficznej "Dementi", której był jednym z założycieli i najważniejszym fotografem. Agencja działała poza zasięgiem cenzury w ramach państwa podziemnego. W latach 1986-97 artysta pracował nad wystawą "Obraz systemu", poświęconą krytycznej współczesnej historii Rosji. W 1989 miała miejsce wystawa indywidualna "Ocaleni z gułagu" (Stara Galeria ZPAF, Warszawa), która pokazana została w ramach prestiżowej wystawy "L'année de l'Est" w 1990 (Musée de l'Elisée w Lozannie). W dokumentalno-historyczny sposób przedstawiła problem obozów śmierci istniejących na dalekiej Syberii. Z kolei "Martwa droga" (Galeria "Zachęta", Warszawa 1991/92) pokazywała niedokończone gigantyczne projekty nieskończonych nigdy linii kolejowych, budowanych w ramach sowieckiego imperium zła. "Wyrok" (Galeria "Zachęta", Warszawa 1997) ukazywał signum śmierci widoczne w zwykłych portretach mieszkańców Moskwy. Cykl Pasażerowie. Moskwa. Warszawa. Berlin. Paryż (Galeria "Zachęta", Warszawa 2001) ujawnił bardzo duże możliwości Kiznego jako wybitnego portrecisty, który nie tylko stworzył szereg portretów psychologicznych poszczególnych ludzi fotografowanych zawsze w metrze, ale także ukazał specyfikę wybranych przez siebie metropolii.
Styl wyświetlania galerii
wyświetl slajdy
Odwołuje się on do historii portretu grupowego, podążając śladami tak wybitnych fotografów, jak członkowie Farm Security Administration (np. Walker Evans), August Sander czy w Polsce Zofia Rydet (Zapis socjologiczny 1978-1990). Podejmowali oni próbę uchwycenia typologiczno-socjologicznej specyfiki danej społeczności w określonych warunkach społeczno-politycznych. Miało to także duże znaczenie artystyczne realizowane w ramach fotografii-dokumentu. W przypadku zdjęć Kiznego zwraca uwagę określona statyczna kompozycja, monumentalizm ujęcia i duży format wystawianych prac. Wszystko to spowodowało, że wykonane przez niego przekonywające portrety pełne psychologicznego wyrazu są zarazem bardzo wyrafinowane pod względem myślenia w kategoriach dokumentu.
Kiznego można określić mianem najwybitniejszego polskiego dziennikarza fotograficznego lat 90. XX wieku, umiejętnie łączącego wymogi literackie z historyczną diagnozą i często wyjątkowymi zdjęciami. W 2002 prace z cyklu Pasażerowie pokazane zostały na wystawie Wokół dekady. Fotografia polska lat 90. (Muzeum Sztuki, Łódź), a potem w innych ośrodkach w kraju. Wielkim sukcesem artystyczno-dziennikarskim Kiznego było wydanie w 2003 roku we Francji albumu jego fotografii pt. "Gułag" (Hamburg, Madryt, Mediolan, Nowy Jork, 2004, Moskwa, 2007). W 2007 fotografa odznaczono Kawalerskim Orderem Odrodzenia Polski.
Styl wyświetlania galerii
wyświetl slajdy
W latach 2008-2011 Kizny pracował nad projektem "Wielki Terror 1937-1938" w Rosji, Ukrainie i Białorusi. Fotograf poświęcił swoją ostatnią pracę pamięci ofiar zbrodni przeciwko ludzkości popełnionej w ZSRR w 1937-1938 roku, kiedy w ciągu 15 miesięcy zostało zamordowanych 750 000 ludzi. W "Wielkim Terrorze", podzielonym na trzy części, oprócz portretów ofiar terroru wykonanych przez NKWD na niedługo przed egzekucją, pokazano również współczesne zdjęcia miejsc egzekucji i grobów ofiar oraz w części trzeciej, współczesne fotografie osób, których rodzice zostali zamordowani w czasie Wielkiego Terroru. Projekt wydano w formie albumu w Polsce i Francji w marcu 2013 roku.
Prace Tomasza Kiznego znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Autor: Krzysztof Jurecki, Muzeum Sztuki w Łodzi, kwiecień 2004; aktualizacja: DB, marzec 2013.