Sultan hagavik istnieje od 2011 roku. Działalność duetu można określić mianem muzyki na taśmę lub – precyzyjniej – muzyki na kasetę. Taśma magnetyczna jako materialny nośnik dźwięku jest zarówno rezultatem ich pracy, jak i podstawowym tworzywem poddawanym analogowej obróbce przy użyciu magnetofonów i kasetowych dyktafonów. Posługują się kasetami oryginalnymi oraz nagrywanymi samodzielnie przy wykorzystaniu różnych źródeł muzycznego i niemuzycznego dźwięku, w tym emisji radiowej. Materiałem dla plądrofonicznych przekształceń sultana może stać się jingiel reklamowy, piosenka pop lub utwór Tomasza Sikorskiego czy Giacinto Scelsiego. Źródło materiału nie jest istotne samo w sobie. Podstawowe znaczenie dla muzyków mają brzmienie i muzyczna faktura.
Podobną do plądrofonii strategię muzycy wykorzystują przy projektowaniu oprawy wizualnej koncertów, tworzeniu nazw dla utworów zamieszczanych na albumach, czasem także przy pisaniu wywiadów z samymi sobą dla poważnych magazynów o muzyce współczesnej ("Po raz pierwszy szczerze ø sobie", Glissando.pl 2014). Przechwycona została także sama nazwa zespołu. Sultan hagavik to jeden z produktów z katalogu szwedzkiej firmy produkującej meble i inne elementy wyposażenia wnętrz.
Magnetofony kasetowe wykorzystywane przez kompozytorów w roli muzycznych instrumentów muszą posiadać określone właściwości. W przekładzie na język akademicki można byłoby przedstawić je jako narzędzia charakteryzujące się rozszerzonymi możliwościami analogowego przekształcania dźwięku.
"To [mechanizm – przyp. AG] musi działać jak klawisze w fortepianie. Nie może to być taki współczesny magnetofon, gdzie się klika ‘play’ albo ‘stop’" – mówił Jacek Sotomski w wywiadzie przeprowadzonym przez Małgorzatę Burzyńską.
"Szukaliśmy takich właśnie, w których przyciski dawałyby duże pole manewru. Można je tak dociskać nie do końca, czuć, że jest tam mechanizm, który stawia opór i potencjalnie może wpływać jakoś na przetworzenie" – tłumaczy Mikołaj Laskowski.
Koncerty sultan hagavik nie mają rozbudowanej warstwy performatywnej, ale wizualna aranżacja przestrzeni i kostiumy pełnią istotną funkcję w sytuacji scenicznej. Muzycy zakładają maski i kolorowe stroje, a wśród rozłożonego na podłodze sprzętu umieszczają przypadkowe migoczące lub świecące przedmioty. W tle odbywa się projekcja plądrowizualnej warstwy wideo.
Zespół koncertował w kraju i zagranicą podczas festiwali Musica Electronica Nova, Europejski Poeta Wolności, Port Literacki, Strefa Bôłt, Słuchalnia, Festiwal Licences (Paryż), Ring Ring Festival (Belgrad). Sultan hagavik dawał również autonomiczne koncerty w Polsce, Niemczech i Belgii, między innymi w ramach międzynarodowej trasy koncertowej "Eastern Waves" promującej dorobek Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia.
W 2013 roku sultan hagavik zdobył Grand Prix OFF podczas 34. edycji Przeglądu Piosenki Aktorskiej. Spektakl "Pasja: cała ta chujowa piosenka aktorska" powstał we współpracy z Martyną Majewską oraz zespołem aktorskim – Magdaleną Różańską, Martyną Witkowską, Maciejem Marcem, Krzysztofem Brzazgoniem i Martą Kędziorą. "Pasja" wzbudziła kontrowersje o lokalnym wrocławskim zasięgu. Użycie wulgaryzmu w tytule skrytykował prof. Jan Miodek, językoznawca z Uniwersytetu Wrocławskiego.
Agnieszka Grzybowska, styczeń 2015
Dyskografia
- "SAME PRZEBOJE", sultan hagavik, 2012
- "8 przepięknych melodii", sultan hagavik, Sangoplasmo 2012
- "9 Symphonies", sultan hagavik, Bôłt Records 2012
- "TDNWHSINGLE", sultan hagavik, 2013
- "Pasja: cała ta chujowa piosenka aktorska EP", sultan hagavik, 2013
- "TDNWH", sultan hagavik, Bôłt Records 2014
- "Pole Reports from Space", Bôłt Records 2014 (utwór KØSMØPØLEX FORTE)