Kompozytor, pianista i dyrygent. Urodzony 28 lutego 1910 w Berlinie, zmarł 30 kwietnia 1998 w Göteborgu.
Początkowo gry na fortepianie i skrzypcach uczyła go matka, uzdolniona skrzypaczka i pianistka. W latach 1916-19 kontynuował naukę gry na fortepianie w Konserwatorium im. Juliusa Sterna w Berlinie. W 1919 powrócił wraz z rodzicami do Polski i zamieszkał w Lesznie. W latach 1924-31 uczęszczał do Konserwatorium w Poznaniu, gdzie studiował grę na fortepianie w klasie Bohdana Zaleskiego, teorię u Władysława Raczkowskiego, harmonię i kontrapunkt u Kazimierza Sikorskiego oraz solfeż u Stanisława Wiechowicza.
Od 1930 pełnił funkcję kierownika artystycznego Chóru im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu. W 1931 przeniósł się do Konserwatorium Warszawskiego, aby kontynuować naukę w klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego. Dwa lata później został jednak relegowany z uczelni za współorganizowanie strajku studentów żądających przywrócenia Karola Szymanowskiego na stanowsko rektora Konserwatorium.
W tym samym okresie rozpoczął działalność koncertową jako pianista. W 1932 wystąpił z recitalem m.in. w Instytucie Propagandy Sztuki, odnosząc wielki sukces. Występ zaowocował także licznymi znajomościami, m.in. z ministrem spraw zagranicznych Józefem Beckiem, dzięki którego poparciu odbył tournée koncertowego po Bałkanach oraz stypendium na studia muzyczne w Paryżu. W 1933 wystąpił w Sofii i Belgradzie. Rok później wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie studiował pod kierunkiem Nadii Baulanger. Poznał wtedy m.in. Igora Strawińskiego, Alfreda Casellę, Dariusa Milhauda, Artura Honeggera, Francisa Poulenca, a także zaprzyjaźnił się z Arturem Rubinsteinem. Od 1935 należał do Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków w Paryżu, w którym działał czynnie jako sekretarz Zarządu (1935) i wiceprezes (1936).
W 1938 wyjechał na tournée koncertowe do Anglii. Tam spotkał niemieckiego choreografa Kurta Joosa, który zamówił u niego muzykę baletową dla swojego zespołu. Podczas pobytu w siedzibie grupy tanecznej (Darlington Hall) poznał swoją przyszłą żonę, szwedzką tancerkę – Elvi Gallen. Po ślubie wyjechał z nią w 1939 do Szwecji, gdzie spędził lata wojny. Czynnie udzielał się tam w środowisku Polonii (zorganizował m.in. Związek Polaków w Szwecji), koncertował. Zawarł znajomość z Ingmarem Bergmanem, dla którego spektakli teatralnych komponował muzykę (m.in. do Macbetha Williama Shakespeare'a i Caliguli Alberta Camusa).
W Szwecji zaczął również tworzyć swoje monumentalne dzieło – Missa pro defunctis (Requiem) na solistów, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1944-59), które w 1959 otrzymało Nagrodę Fundacji im. Ignacego Jana Paderewskiego.
W latach 1951-77 przebywał w Stanach Zjednoczonych na zaproszenie Artura Rubinsteina. Pracował tam jako organista w kościołach katolickich w Los Angeles oraz stworzył siedemdziesięcioosobowy Roman Choir, z którym koncertował w całej Kalifornii. Od 1977 do śmierci mieszkał ponownie w Göteborgu w Szwecji. Został pochowany na cmentarzu w Lesznie.
Od 1997 w Lesznie działa Leszczyńskie Towarzystwo Muzyczne im. Romana Maciejewskiego, propagujące jego twórczość.
Ważniejsze kompozycje:
- Sonata na fortepian nr 1 (1926)
- Kołysanka na fortepian (1928)
- Pieśni kurpiowskie na chór mieszany (1928)
- Wariacje na fortepian (1928)
- Mazurki na fortepian (1928-90)
- Preludia na fortepian (1930-33)
- Tańce góralskie na fortepian (1931)
- Bajka, balet dla dzieci na fortepian (1932)
- Trzy pieśni Bilitis [wersja I] na sopran i fortepian (1932)
- Sonata na fortepian nr 2 (1932)
- Etiudy na fortepian (1932)
- Tryptyk na fortepian (1933)
- Trzy pieśni Bilitis [wersja II] na sopran i orkiestrę (1935)
- Koncert na dwa fortepiany bez orkiestry (1936)
- Tarantella i kołysanka na dwa fortepiany (1938)
- Sonata na skrzypce i fortepian (1938)
- Oberek scena baletowa na dwa fortepiany (1943)
- Allegro concertante na fortepian i orkiestrę symfoniczną (1944)
- Missa pro defunctis (Requiem) na solistów, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1944-59)
- Negro spirituals na dwa fortepiany (1946)
- Matinata na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1948)
- Suita hiszpańska na dwie gitary (1948)
- Mazurek na dwa fortepiany (1951)
- Nokturn na flet, gitarę i czelestę (1951)
- Kołysanka na trio smyczkowe, flet, dwie gitary i czelestę (1952)
- Fandango na fortepian (1953)
- Msza pasterska, kolędy polskie na 4-głosowy chór żeński lub chłopięcy z organami (1955)
- Carrols na chór mieszany i organy (1956)
- Missa Brevis na chór mieszany (lub baryton) i organy (1964)
- Msza Zmartwychwstania na chór mieszany i organy (1966)
- Msza ku czci św. Cecylii na chór mieszany i organy (1967)
- Kwintet na instrumenty dęte (1971)
- Widok znad morza, suita na małą orkiestrę (1972)
- Kołysanka na fortepian i orkiestrę symfoniczną (1976)
- Hosanna na chór 2-głosowy, organy i kwartet dęty (1976)
- 24 transkrypcje na 2 fortepiany utworów klasycznych
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, lipiec 2003; aktualizacja: październik 2008