Robert Bachara urodził się w 1985 roku we Wrocławiu. W wieku siedmiu lat śpiewał w chórze chłopięcym, gdzie dostrzeżono jego talent muzyczny. Rok później rozpoczął naukę gry na skrzypcach, kształcąc się pod kierunkiem Michała i Wiktora Kuzniecowów. W roku 2009 ukończył z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie prof. Krzysztofa Bruczkowskiego. W maju 2012 roku uzyskał stopień doktora sztuk muzycznych. W latach 2010-2014 pracował jako wykładowca w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi oraz w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Obecnie jest zatrudniony na uczelni wrocławskiej.
Robert Bachara, wykonując muzykę dawną, decyduje się na historyczny uchwyt instrumentu (''na piersi''). Podyktowane jest to chęcią jak najwierniejszego oddania brzmienia, uzyskania specjalnego kolorytu. Niewielu skrzypków gra w ten sposób, z uwagi na trudności, jakie on przedstawia. Już Leopold Mozart wspomniał, że taka maniera wymaga wielkiej zręczności. Źródła ikonograficzne oraz traktaty z epoki dowodzą, że grano w ten sposób. Nicola Matteis trzymał skrzypce ''przy swoich żebrach '', a był to jeden z największych wirtuozów doby baroku.
Mieszkał w klasztorze w Bardzie, gdzie ćwiczył program solowych sonat i partit J.S. Bacha. Gdy efekt uznał za zadowalający, zagrał koncert charytatywny na rzecz ratowania dwóch wymagających konserwacji obrazów ''śląskiego Rafaela'' - Michaela Leopolda Willmanna. Zebrana kwota przyczyniła się do odrestaurowania zabytków.
Źródła: materiały prasowe