W latach 1974-79 studiował kompozycję w klasie Tadeusza Bairda w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Jako stypendysta Rządu Austriackiego w latach 1983-84 kontynuował studia w Hochschule für Musik w Wiedniu pod kierunkiem Romana Haubenstocka-Ramatiego. Uczestniczył ponadto w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadt (1980, 1982, 1984) oraz Międzynarodowym Warsztacie Młodych Kompozytorów w Borowec w Bułgarii (1982).
Od 1979 zatrudniony w Akademii Muzycznej w Warszawie, gdzie w latach 1983-86 był prodziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki. W latach 80-tych i 90-tych pełnił różne funkcje w Zarządzie Głównym i Zarządzie Oddziału Warszawskiego Związku Kompozytorów Polskich. W latach 1990-94 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.
Paweł Buczyński był laureatem wielu konkursów kompozytorskich, m.in. w 1977 otrzymał I nagrodę na Forum Młodych w Krakowie za Kwartet smyczkowy nr 1 (1976), w 1979 – I nagrodę za Tricorne na 2 flety, wiolonczelę i klawesyn (1978) na konkursie kompozytorskim organizowanym z okazji Festiwalu „Młodzi Muzycy Młodemu Miastu" w Stalowej Woli, w 1980 - I nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Muzykę opadających liści na orkiestrę smyczkową (1980); ten sam utwór w 1985 zdobył wyróżnienie na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu, w 1981 – wyróżnienie za Grej muzyczko na chór mieszany a cappella (1981) na Konkursie Kompozytorskim im. Jana Sztwiertni w Cieszynie.
Profesor Edward Siedlecki wspominał Pawła Buczkowskiego: ''Od debiutanckiego „Requiem”, które pisał jeszcze na studiach, poprzez sukces „Muzyki opadających liści”, nagrodzonej na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO, dowcipne „Pezzo per Passero” i „Trzy utwory z dedykacją”, poprzez groźne „Porta d’inferno” i „Nascitur Mors”, refleksyjną kameralistykę: „…jak ziarna zbóż”, „Antyfonę” czy „Gałązkę akacji” aż do oratorium „Benedictus”, które okazało się być jego ostatnim dziełem, widać było u Niego postawę romantyczną oraz własną, indywidualną poetykę. Był miłośnikiem słowa, któremu nierzadko z właściwym sobie dystansem dawał pierwszeństwo nad muzyką, nie starając się, aby muzyka je całkowicie zdominowała i podporządkowała.
Pozostawił ważny dorobek, w którego składzie znalazło się kilkadziesiąt różnorodnych dzieł, w tym opera: „Szachy”. Był dobrym człowiekiem, pełnym ciepła i szacunku do wszystkich, a przy tym dowcipnym i celnym w osądach. Był lubianym i doświadczonym pedagogiem. Aż trudno uwierzyć, że nie ma go już wśród nas…''
Ważniejsze kompozycje:
- Nokturn na 3 grupy perkusyjne (1976)
- Kwartet smyczkowy nr 1 (1976)
- Requiem na alt, baryton, trzy kwartety wokalne i zespół instrumentalny (1977)
- Tricorne na 2 flety, wiolonczelę i klawesyn (1978)
- Litania na orkiestrę (1978)
- Szachy, opera kameralna według Stanisława Grochowiaka (1979)
- Epizod na flet solo (1980)
- Muzyka opadających liści na orkiestrę smyczkową (1980)
- Grej muzyczko na chór mieszany a cappella (1981)
- Już zaraz noc, muzyka w 4 częściach na 2 perkusje, fortepian, głos recytujący i kwintet smyczkowy (1981)
- Zamyślenie, muzyka na flet, skrzypce i fortepian (1981)
- Oratio MCMLXXXII, muzyka na trzy trąbki, perkusję, sopran i zespół smyczkowy (1982)
- Trzy pejzaże jesienne na kwintet dęty (1983)
- Pożegnanie na fortepian (1983)
- Porta d'inferno na organy (1984)
- W piwnicznej izbie na klarnet, fagot, altówkę i wiolonczelę (1985)
- Lectio: muzyka na tenor, perkusję i smyczki (1985)
- Trzy utwory z dedykacją na skrzypce, kontrabas i fortepian z towarzyszeniem aktora (1985)
- ...rodzi się śmierć..., muzyka na perkusję pamięci Edwarda Stachury (1985)
- Abendmusik na kwartet smyczkowy (1985)
- Pezzo per passero na 13 instrumentów (1987)
- Capriccio per cembalo ed archi (1987)
- W Beskidach, muzyka na orkiestrę symfoniczną (1988)
- Elegia pamięci Tadeusza Bairda na orkiestrę smyczkową (1989)
- Precjoza na klarnet, trąbkę, wibrafon i wiolonczelę (1989)
- Gałązka akacji na kwartet fortepianowy (1991)
- Antyfona na skrzypce i fortepian (1993)
- ...jak ziarna zbóż na trio fortepianowe (1994)
- Oro supplex na chór mieszany a cappella (1997)
- Porta d'inferno na organy (1998)
- Minione klimaty na flet, skrzypce i fortepian (2003)
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, maj 2003; aktualizacja: grudzień 2008.