Malarz i, zapewne, rzeźbiarz wrocławski z XV wieku.
Smed występuje w źródłach od 1440 do lat 80. XV wieku. W 1440 roku przyjął prawo miejskie Wrocławia; w tym samym roku przyjął pierwszego ucznia do swego warsztatu. W 1452 wymieniona jest jego żona Agnith (Agnes). W 1459 sprzedał dom na Nowym Targu. W 1469 malował freski na zamku wrocławskim. Po śmierci żony (prawdopodobnie w 1481 roku) zawarł ponownie związek małżeński. W latach 1469, 1472, 1475, 1478 był starszym wrocławskiego cechu malarzy skupiającego także rzeźbiarzy, stolarzy i złotników. Smed prowadził duży warsztat, zatrudniając niekiedy kilkakrotnie więcej uczniów, niż zezwalały na to przepisy cechu. Akta cechowe z lat 1440-1482 notują nie mniej niż 26 uczniów Smeda. Zmarł w 1482 lub wkrótce potem.
1 maja 1481 Smed podpisał z radą miejską Legnicy kontrakt - jedyny tego typu zachowany na Śląsku - na nastawę ołtarza głównego kościoła Mariackiego (tzw. Dolnego) w tym mieście. Wg umowy retabulum miało być pentaptykiem o szerokości około 6 metrów, ustawionym na predelli wysokości niemal metra. Przedstawienia w korpusie, predelli (zawierającej pięć popiersi świętych), na awersach skrzydeł zewnętrznych i może także w zwieńczeniu (z przedstawieniem Koronacji Marii między wyobrażeniami świętych - Jadwigi i Barbary) miały być rzeźbione i złocone, na rewersach skrzydeł wewnętrznych i awersach zewnętrznych zaś malowane (farbami olejnymi). Smed miał otrzymać po ustawieniu nastawy na ołtarzu 80 guldenów wynagrodzenia, nadto dożywotnią rentę (wypłacaną także jego żonie).
Niewiadomo kiedy i czy zgodnie z umową nastawa została ukończona. Retabulum w złym stanie zdemontowano w 1770 roku. Uległo ono zniszczeniu w wyniku pożaru kościoła 11 marca 1822. Jak dotąd nie ujawniono żadnych przekazów ikonograficznych i źródłowych dotyczących jego wyglądu. Godne jest podkreślenia, że należało ono do wczesnych śląskich przykładów nastaw o całkowicie rzeźbionym uroczystym otwarciu; także do nielicznych retabulów, w których miast techniki temperowej zastosowano olejną.
Nie zachowało się żadne dzieło, które można by w sposób pewny związać ze Smedem. Przypisywany mu niekiedy pentaptyk (dawne retabulum ołtarza głównego) z kościoła Świętych Piotra i Pawła w Legnicy z 1466 roku (Muzeum Narodowe w Warszawie) oraz inne śląskie dzieła - stylowo pokrewne - związane zostały ostatnio z innym wrocławskim mistrzem - Mikołajem Obilmanem (występującemu w źródłach między 1453 i 1488).
Autor: Paweł Freus, grudzień 2006.