Marczak jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, studiował także w California Institute of Arts. Swój pierwszy dokument krótkometrażowy pod tytułem "Kobieta poszukiwana" zrealizował w 2009 roku w ramach programu "Pierwszy dokument". Opowieść o poszukującym w Polsce żony francuskim arystokracie została wyróżniona na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych "Młodzi i film". W 2010 roku wyreżyserował pierwszy film pełnometrażowy, "Koniec Rosji", rozgrywający się w strażnicy na północnych rubieżach Rosji, który zapewnił mu wyróżnienia na kilku międzynarodowych festiwalach i HBO Documentary Films Emerging Artist Award w Toronto.
Popularność przyniósł reżyserowi jego kolejny dokument, "Fuck for Forest", opowiadający o grupie współczesnych hipisów, ekologów, którzy poprzez seks zbierają pieniądze na amazońskie lasy. Marczak przygląda się od wewnątrz antykonsumpcyjnej komunie, której członkowie wydają się zbyt przejęci własnymi ideałami i nawykami, by dostrzegać realne problemy tych, którym chcą pomagać. Tadeusz Sobolewski pisał w Gazecie Wyborczej:
Cóż za paranoiczna sytuacja: przybysze z Europy – która według proroctwa Michela Houellebecqa w "Mapie i terytorium" zamieni się w przyszłości w porośnięty puszczą rezerwat – konfrontują się z Indianami, dla których liczy się postęp i technologia. Jaką pozycję zajmuje w tej konfrontacji autor tego pasjonującego dokumentu? Myślę, że sam jest poszukiwaczem i więcej w nim idealisty niż ironisty. W tym rzeczywiście przypomina Herzoga. Najciekawszy w jego filmie jest moment zaskoczenia, gdy na naszych oczach świat się komplikuje, a widz staje na rozdrożu i zaczyna wątpić w świętą sprawę ratowania Amazonii.
Film "Fuck for Forest" nominowany był do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł w kategorii Najlepszy film dokumentalny, a magazyn Dazed and Confused umieścił go na liście dziesięciu najbardziej innowacyjnych i rozszerzających ramy gatunkowe dokumentów ostatnich lat.
Sukcesem międzynarodowym okazał się kolejny film reżysera, "Wszystkie nieprzespane noce", który miał swoją premierę w konkursie dokumentów na Sundance Film Festival, gdzie Marczak odebrał nagrodę za najlepszą reżyserię. W uzasadnieniu jurorzy pisali:
Filmowiec ten stworzył film przepiękny wizualnie, a jego wizja jest wyjątkowa. Naszym zdaniem reżyser odważnie popycha sztukę non-fiction ku nowym terytoriom. Jury nie może się doczekać kolejnych filmów tego utalentowanego filmowca.
Polska premiera filmu odbyła się na festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu. I tutaj "Wszystkie nieprzespane noce" spotkały się z zainteresowaniem, zdobywając nagrodę publiczności. Reżyser po raz kolejny podważa w nim gatunkowe granice: nie wiadomo do końca, czy film jest fabułą, czy dokumentem, nie wydaje się to zresztą mieć większego znaczenia. Śledzimy grupę młodych bohaterów, którzy wałęsają się po Warszawie nocami, wypalają setki papierosów, piją, tańczą i rozmawiają o miłości. Krytycy porównywali film do "Niewinnych czarodziejów" Andrzeja Wajdy, najlepszego, być może, w polskim kinie obrazu "górnej i durnej" młodości. Urok "Wszystkich nieprzespanych nocy" tkwi w braku pretensji do stworzenia "portretu pokolenia" czy "powiedzenia czegoś ważnego" o współczesnej rzeczywistości. Marczakowi udaje się uchwycić taki moment w życiu, w którym człowiek zaczyna niezdarnie budować swoją tożsamość, szukając miłości, przyjaźni i sensu. Jak pisała Małgorzata Sadowska:
Próba zatrzymania czasu – a to wiodące pragnienie kierujące światem "Wszystkich nieprzespanych nocy" – skazana jest na porażkę, choć paradoksalnie z batalii, w której człowiek ponosi klęskę, zwycięsko wychodzi kino z jego alchemiczną zdolnością do odzyskiwania, utrwalania, ocalania na swój sposób ulotnych chwil.
Filmografia:
- 2009 – "Kobieta poszukiwana" / Woman Wanted
- 2010 – "Koniec Rosji"
- 2012 – "Fuck for Forest"
- 2016 – "Wszystkie nieprzespane noce"
Autorka: Natalia Mętrak-Ruda