Rzeźbiarz, urodzony w 1842 lub 1838 w Pułtusku, zmarł w 1889 w Warszawie.
Od 1860 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Konstantego Hegla, praktykując jednocześnie w pracowni Władysława Oleszczyńskiego. Dzięki otrzymanemu stypendium, w latach 1866-69 kształcił się za granicą - w Paryżu oraz w Akademii św. Łukasza w Rzymie, gdzie dodatkowo pobierał nauki u Pietro Teneraniego i Emila Wolffa. Od 1870 mieszkał w Warszawie, gdzie prowadził pracownię. Nauczał rysunku w Instytucie Głuchoniemych oraz szkole artystycznej przy Muzeum Przemysłowym.
Kucharzewski parał się głównie rzeźbą portretową (popiersia i medaliony). Tworzył też nagrobki, rzeźbę o tematyce religijnej i rodzajowej oraz dekoracje wielu gmachów warszawskich, z których bez mała wszystkie uległy zniszczeniu w trakcie lub po II wojnie światowej.
Do zachowanych dzieł, zaświadczających o talencie artysty należą m.in.: grupa Ksiądz Jakub Falkowski z głuchoniemymi dziećmi z 1870 roku, będąca w zamierzeniu artysty projektem pomnika założyciela Instytutu Głuchoniemych; projekt pomnika Jędrzeja Śniadeckiego (1876 r.); posąg zatytułowany Rozbitek z 1877 r. nagrodzony wielkim medalem srebrnym na wystawie Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu w 1879 r.; Popiersie kobiety (prawdopodobnie Czartoryskiej) z 1880 roku. W pracach tych Kucharzewski łączył biegłe opanowanie akademickich zasad ze skłonnością do realizmu, czasem wręcz - naturalizmu przedstawienia.Ostatnią pracą artysty był projekt pomnika Adama Mickiewicza nadesłany na konkurs, rozpisany w 1885 r. Przedstawiał on figurę poety ustawiona na wysokim cokole, u którego podnóża usytuowana była grupa figur alegorycznych, zestawionych w skomplikowanym, niezbyt czytelnym układzie. Odrzucenie tej pracy przez jury konkursu, wywołało ostre protesty rzeźbiarza i przyczyniło się do pogłębienia (lub wywołania) choroby psychicznej, z powodu której Kucharzewski przestał tworzyć i która w cztery lata później doprowadziła go do śmierci.
Podstawowa bibliografia:
- "Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy", t. IV, Wrocław 1986 (A. Melbechowska-Luty)
- Rachubowa Katarzyna, "Rzeźba polska XIX wieku. Od klasycyzmu do symbolizmu". Katalog zbiorów. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1993
- Kwiatkowska Maria Irena, "Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku", Warszawa 1995
Autor: Piotr Szubert, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, sierpień 2002.