Grupa powstała w Łodzi w 2003 roku. Założycielami byli wokalista, gitarzysta, klawiszowiec Łukasz Lach (ur. 18 lutego 1982 w Łodzi) i perkusista Radek Bolewski. Skład uzupełnili basista Adam Lewartowski i perkusjonista Andrzej Sieczkowski. Lach występował wcześniej w zespołach Puzzle, który został wyróżniony na festiwalu w Jarocinie w 1994 (muzyk jest najmłodszym laureatem tego festiwalu, w momencie występu miał zaledwie 12 lat!), a w połowie lat 90. trafił do dziecięcego zespołu L.O. 27. Występował też na płytach innych wykonawców wspierając swoją grą Hedone czy Renatę Przemyk. Bolewski grał z Elżbietą Adamiak i Krystyną Prońko, a Lewartowski i Sieczkowski w zespole Kisiel.
fragment koncertu L. Stadt w ramach programu Kultura 2.0; całość obejrzyj na ninateka.pl
Pierwszym sukcesem L.Stadt był awans do finału akcji "Gra muzyka" zorganizowanej przez "Gazetę Wyborczą", kolejnym zakwalifikowanie się do Off Festivalu dzięki głosom na jednym z portali internetowych. W tym czasie L.Stadt występował zarówno na polskich festiwalach (Camerimage, gdzie L.Stadt zagrał po raz pierwszy, Festiwal Dialogu Czterech Kultur - oba w Łodzi czy Low-Fi Festiwal w Bydgoszczy), jak i zagranicznych (Classrock we Francji).
Pierwsze nagrania L.Stadt ukazały się na kompilacjach. Najpierw w 2007 roku na płycie "Offensywa" znalazła się piosenka "Gore", a rok później "Ain't Got My Music" z repertuaru Porter Bandu zasiliło album "Wszystkie covery świata". W 2007 Lach wystąpił na kilkunastu koncertach z T.Love, ponieważ był brany pod uwagę jako następca Jacka "Perkoza" Perkowskiego. W efekcie jednak nie stał się członkiem tego zespołu.
"Pełnometrażowym" debiutem płytowym okazał się album "L.Stadt", na którym zespół przedstawił krótkie, zwarte, ale też przestrzennie zaaranżowane piosenki, a muzycy inspiracje czerpali od The Beatles, ale również Velvet Underground czy Morriseya. Największym powodzeniem cieszyła się ballada "Londyn" (nominowana w kategorii "Najlepszy Rockowy Hit Roku 2009" w plebiscycie Eska Music Awards), w której Lach śpiewał o wyjazdach Polaków w celach zarobkowych do Wielkiej Brytanii. Była to jedyna piosenka na płycie zaśpiewana po polsku, pozostałe Lach wykonywał po angielsku. Zresztą muzycy nastawili się na częste wyjazdy poza Polskę. I tak w ciągu kolejnych lat L.Stadt wielokrotnie występował w krajach Europy i Ameryki Północnej, brał udział w festiwalach Week WorkShop Music & Art w Stuttgarcie, ViertlelFest w Bremie, Afisza Piknik w Moskwie czy litewskim Be2gether, a także dwukrotnie występował na prestiżowym South By SouthWest w Austin w Teksasie, w Los Angeles na Culture Collide Fastival i Indie Week Festival w Toronto.
Druga płyta "EL.P" potwierdziła niezwykły dar i lekkość Lacha i L.Stadt do tworzenia melodyjnych, niekonwencjonalnych piosenek. Połączenie gitarowych riffów i elektroniki, drapieżny i zmysłowy śpiew Lacha, ogromna wyobraźnia muzyczna - to główne zalety "EL.P". Obok przebojowego przypominającego lata 60. "Death Of A Surfer Girl", znalazło się miejsce na garażowe "Fashion Freak", stonerrockowe "Smooth" czy surfrockowe "Charmin / Lola". Grupa promowała płytę seria koncertów po Polsce z Pogodno i Sorry Boys w ramach Alter Native Tour. W 2011 roku L.Stadt zostało pierwszym polskim zespołem, którego koncert został zarejestrowany w technologii 3D.
Lach współtworzy też inne zespoły i wydaje z nimi płyty: z Bolewskim stworzyli grupę Radiev; w kolejnych latach występował z Chwastami, Almost Dead Celebrities a także w efemerycznej formacji Heart & Soul grającej piosenki Joy Division.
Dyskografia:
- "L.Stadt" (CD), 2008, Eventmusic;
- "EL.P" (CD), 2010, Mystic Production.
Autor: Leszek Gnoiński, sierpień 2011.