Studiował w Szkole Sztuk Pięknych - malarstwo i rysunek u Mieczysława Kotarbińskiego, drzeworyt u Władysława Skoczylasa, grafikę użytkową u Edmunda Bartłomiejczyka i u Bonawentury Lenarta, a równocześnie historię sztuki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej u Stanisława Noakowskiego, gdzie program nauczania stwarzał młodym architektom podstawy do projektowania również plakatu. Plakaty architektów odznaczały się dużą dyscypliną konstrukcyjną, logiczną i oszczędną geometrią. Sopoćko przejął od kolegów z Politechniki ową oszczędność i wytworność polegającą na wywarzeniu środków plastycznych, czego ewidentnym przykładem jest plakat handlowy reklamujący papierosy płaskie ekstra z 1936 roku. Dyplom Akademii Sztuk Pięknych uzyskał w Warszawie w 1934. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików "Ryt", Bloku Zawodowych Artystów Plastyków i Koła Artystów Grafików Reklamowych.
W czasie okupacji pracował w warszawskiej fabryce papy na ul. Podchorążych, należał też do tajnego Koła Miłośników Grafiki i Ekslibrisu. W tym czasie zaprojektował medal dla zwycięzców jedynych w historii żeglarstwa konspiracyjnych regat, które odbyły się w lipcu 1943 roku (tzw. regaty "YKP 1943"). Medal miał średnicę 8 cm i wykonany był w 12 lub 20 egzemplarzach. Pseudonim okupacyjny Sopoćki to "Kot". W latach 1945-47 był kierownikiem pracowni malarskiej i graficznej w Centralnym Domu Żołnierza i Domu Wojska Polskiego w Warszawie. W latach 1949-55 pełnił funkcję kierownika artystycznego w redakcji "Płomyczka", w latach 1950-52 prowadził Katedrę Grafiki Użytkowej na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, w 1954 objął stanowisko konsultanta w Wydawnictwie Obrony Narodowej.
Konstanty Sopoćko zaprojektował kilkadziesiąt plakatów. Zasłynął jako autor wyrazistych propagandowych projektów (1 Maj. Niech żyje sojusz robotniczo-chłopski, 1948, Twój czyn, twój głos ojczyźnie, 1948) pozostających w konwencji socrealistycznej, będących jednak jej pozytywnymi przykładami, kontynuacjami przedwojennej tradycji, o dobrej kompozycji i typografii. Oprócz wspomnianych "Płaskich extra" Sopoćko wykonał cały szereg plakatów handlowych: dla Monopolu Tytoniowego, Monopolu Spirytusowego, Loterii Państwowej, Wiedzy Powszechnej, i szczególnie uroczych, dla Ogrodu Zoologicznego.
W równej mierze co plakatem, zajmował się litografią (cykl Siedem grzechów głównych, 1927), drzeworytem, grafiką książkową, reklamową i artystyczną, szczególnie zaś umiłował exlibris, którego jest czołowym polskim twórcą. Jeden z pierwszych ekslibrisów Sopoćki, wykonany dla księgozbioru Leny Koeppe, został nagrodzony w Los Angeles. W dziedzinie książki zadebiutował w latach dwudziestych. W 1925 wykonał okładkę dla Biblioteki Groszowej, potem pracował dla Iskier, Książnicy-Atlas (od 1927), Naszej Księgarni, Państwowych Zakładów Wydawnictw Szkolnych. Ilustrował powieści dla młodzieży autorstwa Kornela Makuszyńskiego (O dwóch takich, co ukradli księżyc, Przyjaciel wesołego diabła), Marka Twaina, Mariusza Zaruskiego, zaprojektował okładkę i obwolutę do książki Świat ssaków Romana Poplewskiego. Jest autorem książki ksylograficznej (strony zawierające tekst i obrazki wycięte są w całości, w jednym drewnianym klocku) zaprojektowanej do tekstu Adama Mickiewicza O kozie, kózce i wilku. Projektował również okładki czasopism. Był autorem licznych znaków graficznych m.in. gumki "Myszki", wydawnictwa Ossolineum na 150-lecie istnienia, Towarzystwa Przyjaciół Książki, Wydawnictwa Wiedza Powszechna, Ministerstwa Obrony Narodowej, silnika do łodzi firmy Gajęcki i Danielewicz (1939), Czołówki Filmowej Wojska Polskiego (1966), ZPAP (1961), ale także godła państwowego (1946), godła Miejskich Zakładów Komunikacyjnych, herbu miasta Żyrardów. Projektował także etykiety (głównie na wyroby tytoniowe i alkoholowe), druki okolicznościowe (firmowe życzenia świąteczne itp.), znaczki pocztowe.
Prace Sopoćki wystawiano w Los Angeles na The International Bookplate Exhibition w 1933, gdzie otrzymał I nagrodę, a w rok później - honorowe wyróżnienie. W 1934 Sopoćko uczestniczył w wystawach w Marsylii i Chicago, w 1936 na Wystawie Sztuki Polskiej w Helsinkach i Londynie. W 1937 plakaty Sopoćki znalazły się wśród eksponatów pokazanych na Międzynarodowej Wystawie Sztuki i Techniki w Paryżu i przyniosły autorowi srebrny medal. Kolejne zagraniczne prezentacje miały miejsce w Lille (1937), Ottawie (1938), Pradze (1947), Budapeszcie (1948), w latach 1948-49, z okazji Wystawy Grafiki Polskiej, w Brukseli, Gandawie, Hadze, Rotterdamie, Wiedniu, w 1952 - w Wenecji, w 1955 - w USA, Chinach, Brukseli, Tournai, Bukareszcie ("Wystawa Plakatu Polskiego"). Indywidualne wystawy prac artysty odbyły się w Warszawie w roku 1947, 1969 i 1987.
Konstanty Sopoćko zmarł w 1992 roku.
Bibliografia:
- K. St. Stopczyk, "Konstanty Maria Sopoćko. 50 lat twórczości artystycznej", Warszawa 1969.
Autor: Sylwia Giżka, grudzień 2006.