Najwybitniejszy rzeźbiarz gdański doby rokoka. Urodził się w 1701 roku w Królewcu, zmarł przed 8 maja 1770 roku.
W 1726 przybył do Gdańska, gdzie osiadł. W tym roku ożenił się z Anną Marią Giesebrecht, z którą miał sześcioro dzieci. Osobiste związki łączyły go z gdańskim patrycjatem. Przez długie lata mieszkał na Starym Mieście w pobliżu kościoła Św. Katarzyny. Po 1755 przeniósł się do Dolnego Miasta na Długie Ogrody, gdzie też miał swą pracownię.
Meissner prowadził duży warsztat, wykonanie znacznej części zleceń powierzając współpracownikom. Pracował głównie w drewnie i w kamieniu. Wykonywał zarówno rzeźbę figuralną (monumentalną i o małych rozmiarach), jak i dekoracyjną stolarkę. Większość z kilkuset wykonanych dzieł warsztatu Meissnera nie zachowała się: zaginęła lub uległa zniszczeniu (w dużej części w czasie II Wojny Światowej).
Jednym z najwcześniejszych znanych, monumentalnych zleceń Meissnera był Pomnik króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I zamówiony w 1730 roku przez magistrat Królewca dla tego miasta. W 1752 Meissner wykonał drewniany Model figury króla Augusta III Sasa, który - odkuty w białym marmurze - stanął z fundacji patrycjatu Gdańska w tamtejszym Dworze Artusa (zniszczony w 1945). W latach 50. i 60. XVIII wieku warsztat Meissnera realizował duże zlecenia na wyposażenie najważniejszych gdańskich świątyń, m.in. Figuralną dekorację prospektu organowego i Ambonę dla kościoła Mariackiego oraz Dekorację małych organów i Stalle dla kościoła Św. Jana (wszystkie zniszczone lub zachowane fragmentarycznie); ale także dla świątyń poza Gdańskiem - Figury dla ołtarza głównego katedry we Fromborku.
W warsztacie Meissnera od lat 40. XVIII wieku odkuwano figury ogrodowe dla ozdoby podmiejskich willi gdańskich patrycjuszy (zaginione lub zniszczone) a także reliefowe dekoracje (figuralne i ornamentalne) przedproży gdańskich domów (również niezachowane).
Największe mistrzostwo osiągnął Meissner w (wykonywanych zapewne własnoręcznie) niewielkich figurkach i reliefach gabinetowych z drewna bukszpanowego, orzechowego lub hebanowego oraz z kości słoniowej. Podejmują one głównie tematykę mitologiczną o erotycznej wymowie i przeznaczone były na potrzeby kolekcjonerskie. Choć Meissner wzorował się na dekoracyjnych brązach figuralnych XVI-XVII wieku, to jego dzieła cechuje duży stopień indywidualizmu: miękki modelunek idzie w parze ze skłonnością do realistycznej obserwacji. Kilka z owych dzieł zachowało się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, m.in. statuetki ukazujące Wenus, Atalantę i Putto oraz relief z przedstawieniem Herkulesa i Omfale. Inne dzieła tego typu zidentyfikowano w wielu kolekcjach zagranicznych, m.in. w Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze.
Autor: Paweł Freus, grudzień 2006