Niewiele wiadomo o życiu prywatnym Redlera, wiele zaś o jego działalności artystycznej. 7 lutego 1737 wziął ślub w warszawskiej kolegiacie Św. Jana z Anną Marią Kitz. Świadkiem na ślubie był inny warszawski rzeźbiarz Johann Georg (Jan Jerzy) Plersch, z którym Redlera łączyły w latach następnych liczne powiązania. W 1743 Redler miał dla Jana Klemensa Branickiego wykonywać prace w warszawskim pałacu przy ul. Podwale, m.in. stiukową dekorację wnętrz. W 1745 Czartoryscy planowali zatrudnić Redlera do wykonania dekoracji rzeźbiarskiej projektowanych galerii kolumnowych i pawilonów pałacu w Puławach. Realizacja ta jednak nie doszła do skutku. W latach 1749-50 artysta odkuł rzeźby czterech ewangelistów do ozdoby bramy kościoła parafialnego w Tykocinie na Podlasiu. Od 1752 do przynajmniej 1763 Redler wykonywał etapami dekorację rzeźbiarską (częściowo zniszczoną) rezydencji Eustachego Potockiego w Radzyniu Podlaskim - kamienną dekorację elewacji pałacu i pawilonów oraz wnętrz pałacowych. W tym celu rzeźbiarz wielokrotnie odwiedzał Radzyń, okresowo w nim mieszkając. Nieco wcześniej - od 1750, realizował zamówienia na rzeźbiarski wystrój pałacu Jana Klemensa Branickiego w Białymstoku: rzeźby do ogrodu przypałacowego, dekorację dziedzińca, a przede wszystkim wystrój reprezentacyjnej klatki schodowej (częściowo zniszczone). Główne prace dla Białegostoku wykonał Redler w latach 1753-58, trwały one jednak jeszcze, z różnym nasileniem, do 1772. W latach 1755, 1757 i 1758 artysta wykonał nieokreślone prace do Wołczyna dla Michała Czartoryskiego. Dla tego samego dysponenta w latach 1765-66 zaprojektował i może częściowo wykonał jego pomnik z postacią ukazaną w pozie siedzącej. Redlera zatrudniał również król Stanisław August Poniatowski. Z jego polecenia rzeźbiarz w 1767 wykonał jakieś prace dla Zamku Ujazdowskiego, od 1765 zaś, a przede wszystkim od 1767, realizował sztukatorską dekorację (niezachowaną) wnętrz Zamku Królewskiego - w Sali Gwardii Konnej Koronnej, na Schodach Wielkich i w Pokoju Marmurowym. W latach 1772-73 Redler wykonywał dekoracje stiukowe warszawskiego kościoła dominikanów obserwantów (zniszczone w 1818).
Do najważniejszych zachowanych i potwierdzonych archiwalnie dzieł Redlera należą: cztery grupy Walk Herkulesa (z lwem nemejskim, hydrą lernejską, bykiem kreteńskim i smokiem) na zwieńczeniu bram pałacowych od strony dziedzińca honorowego, przedstawienia alegoryczne z koniem i jeleniem na zwieńczeniu ryzalitów środkowych obu skrzydeł, alegoria Architektury Wojskowej i Architektury Cywilnej na bramie od strony miasta, nadto liczne panoplia, kartusze herbowe i ornamenty roślinne pałacu oraz wystrój rzeźbiarski elewacji ogrodowej pałacu oraz dekoracja zwieńczenia środkowego ryzalitu oranżerii w Radzyniu Podlaskim; trzy figury (dwóch atlantów i tzw. Rotator) w westybulu klatki schodowej i dwie grupy Prac Herkulesa (Walka ze smokiem trojańskim oraz Walka z potworem pilnującym wołów Geriona) na dziedzińcu pałacu Branickich w Białymstoku - odpowiednio 1755 i 1757-58.
Redlerowi przypisuje się także szereg innych dzieł, głównie wykonanych w kamieniu. Spośród zachowanych dominują realizacje warszawskie np.: kilka rzeźb (m.in. personifikacje Czterech Pór Roku lub Czterech Etapów Życia Ludzkiego) zdobiących balustradę schodów łączących tarasy ogrodu pałacu w Wilanowie - ok. 1745 (przypisywane także Janowi Eliaszowi Hoffmanowi), grupa Satyra z Bachantką przez Pałacem na Wodzie i Satyr z zegarem słonecznym przed Białym Domkiem w Łazienkach, zwieńczenie fasady kamienicy Prażmowskich (Leszczyńskich) przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie - ok. 1754, dekoracja rzeźbiarska altany w ogrodzie Pałacu Prymasowskiego (Borcha) przy ul. Miodowej - ok. połowy XVIII w., nagrobek Brühlowej w kościele kapucynów - 1761; podobnie wśród niezachowanych, np.: rzeźby (zniszczone w 1945) zdobiące bramę i elewacje Pałacu Sandomierskiego (Brühla) przy ul. Wierzbowej, rzeźby na elewacji Pałacu Bielińskich (rozebranego w 1896) przy ul. Królewskiej oraz epitafium Ambrożego Czempińskiego (zm. 1768) w kościele Św. Marka. Do zachowanych pozawarszawskich dzieł należą, m.in.: dwie grupy puttów zdobiących bramę ogrodową (zapewne pierwotnie ze schodów paradnych) pałacu w Puławach - ok. 1745 (wiązane też z Hoffmanem). Wśród przypisywanych Redlerowi dzieł jest również snycerska oprawa prospektu organowego w kościele parafialnym w Tykocinie - 1749-50.
W świetle zachowanych dzieł wydaje się, że Redler wyspecjalizował się w rzeźbie kamiennej o charakterze świeckim. Uprawiał jednak także rzeźbę w stiuku i w drewnie. Wielokrotnie (m.in. w Radzyniu i Białymstoku) współpracował z architektem Jakubem Fontaną, którego może należy uznać za projektanta wielu realizacji Redlera, np. pomysłodawcę oryginalnych kompozycji z przeskalowanego ornamentu rokokowego (Radzyń, Warszawa). Spośród pewnych dzieł Redlera za najbardziej udane uznać można rzeźby radzyńskiej oranżerii. Wieńcząca ją grupa Rydwanu Apolla wyróżnia się lekkością i dynamizmem. Jej kompozycja, podobnie jak wielu innych dzieł Redlera, np. Rotatora, oparta została o graficzne reprodukcje głównie klasycyzującej rzeźby francuskiej XVII w.
Analiza stylistyki dzieł Redlera zdradza jego znajomość rzeźby krajów habsburskich 1. połowy XVIII w., zwłaszcza Pragi (twórczość Mathiasa Brauna) i Wiednia (Lorenzo Matielli). Przypuszcza się, że sam artysta wywodził się z obszaru Niemiec Południowych.
Autor: Paweł Freus, listopad 2007.