Ukończyła z wynikiem celującym Wydział Operatorski i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmolwej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi na kierunku animacja, gdzie pracuje obecnie jako asystentka. Przygotowuje także pracę doktorską, w której koncentruje się nad zagadnieniem filmów animowanych do utworów muzycznych, które sama wielokrotnie realizowała.
Pierwszym filmem w jej dorobku była animowana reklamówka e-barany (1998), wykonana w technice animacji klasycznej, nagrodzona na Festiwalu Filmów Reklamowych Kodak w 1999 w Katowicach. Zainspirowana przez swojego wykładowcę Kazimierza Urbańskiego, kolejne dwa filmy zrealizowała animując materiały sypkie (sól). Tabun (1999) to intrygująca, monochromatyczna opowieść z zaskakującym i niejednoznacznym finałem. Ukazany z niezwykłym wyczuciem ruchu galop tytułowego stada koni okazuje się snem bohaterki zainspirowanym pozytywką z rumakami. Jednak oba światy są wzajemnie zależne, do realności bowiem wkradają się elementy ze snu. W następnym roku Jasińska-Koronkiewicz zrealizowała Cello (2000), barwną impresję muzyczną opartą na fragmentach suity wiolonczelowej Maxa Regera. Autorka zaprezentowała w nim własną wizję zatracenia się w muzyce, ubierając abstrakcyjne pojęcie w czytelną narrację i nadając filmowi adekwatną do treści formę. Miękkość konturów uzyskanych w soli idealnie korespondowała z płynnymi granicami między ciałem wiolonczelistki a instrumentem, a bogactwo barw oddawało różnorodność i namacalność świata dźwięków.
Momentem przełomowym w zawodowej biografii Jasińskiej-Koronkiewicz był film Mileńka (2001), zrealizowany do piosenki Oi, Divchino zespołu The Ukrainians. Utrzymana w konwencji baśniowej historia o potrzebie marzeń i ich urzeczywistniania, wykonana została metodą animacji klasycznej połączonej z wycinanką. Widzowie, jak i cały filmowy inwentarz, mogą obserwować podniebną podróż szczęśliwej pary, którą stanowi marząca o wielkiej miłości dziewczyna i młodzieniec wyhodowany przez nią z kwiatka. Film, którego opiekunem artystycznym był Piotr Dumała, charakteryzował się subtelną plastyką inspirowaną malarstwem Chagalla oraz wyważeniem formy i treści. Wielokrotnie nagradzany, m.in. Grand Prix na OFAFA 2001 w Krakowie, umożliwił jej współpracę z Telewizyjnym Studiem Filmów Animowanych w Poznaniu, którą rozpoczęła jako animatorka przy adaptacji baśni Lodowa góra (2003) w reżyserii Roberta Turło. Kolejne filmy autorskie zrealizowała w technice animacji malarskiej, wykonanej bezpośrednio pod kamerą, która stała się znakiem rozpoznawczym jej późniejszej twórczości.
Etiudą dyplomową Dunia - tam i z powrotem (2003), uhonorowaną m.in. na festiwalach Cartoon Club w Rimini i OFAFA w Krakowie, Jasińska-Koronkiewicz powróciła do nurtującej ją kwestii współistnienia świata realnego i wyobrażonego. Metaforyczna opowieść o tym, jak groźny może być świat niekontrolowanej wyobraźni dla jednostek słabych psychicznie i jak ważne jest dla nich wsparcie oddanych przyjaciół, potwierdziła plastyczną wrażliwość realizatorki.
Sugestywność obrazowania, umiejętność przekładania emocji na język filmu animowanego oraz czytelność narracji spowodowały, że otrzymała propozycję zrealizowania profesjonalnego debiutu w TVSFA w Poznaniu. Adresowany głównie do dzieci Len (2005), adaptacja bajki Andersena w 200. rocznicę urodzin pisarza, był świetnie odbierany także przez dorosłych (nagroda publiczności festiwalu OFAFA w Krakowie). Wart podkreślenia jest fakt, że do filmu Len powstał pierwszy w Polsce przekład narracji na język migowy. Został on opracowany przez niedosłyszące dzieci i wydany na specjalnej płycie dołączanej do prasy codziennej. Z materiałów do tego filmu oraz nowych fragmentów animacji powstała Prząśniczka (2005), malarska miniatura filmowa do muzyki Stanisława Moniuszki.
Kolejny autorski film reżyserki to Dies irae (2006), zrealizowany, podobnie jak Prząśniczka, w TVSFA w Poznaniu w legendarnej serii "Miniatury filmowe do muzyki klasycznej". Tym samym Jasińska-Koronkiewicz dołączyła do grona takich sław polskiej animacji jak Witold Giersz czy Hieronim Neumann, którzy również reżyserowali filmy do tego cyklu, prezentowanego m.in. w MTV. Inspiracją dla przedstawienia chaosu i grozy końca świata tej części Requiem Mozarta stała się dla Jasińskiej-Koronkiewicz Apokalipsa Św. Jana. Autorka stworzyła pełną emocji opowieść nawiązując do motywu Jeźdźców Apokalipsy i przedstawiając ukryte pod postacią żywiołów konie, które czekają na dzień gniewu.
Następne filmy, wyprodukowane także przez poznańskie studio, kierowała do publiczności dziecięcej. W jedenastym odcinku serii "Miś Fantazy" zatytułowanym Kostka zagadki (2007) Jasińska-Koronkiewicz musiała podporządkować się regułom przyjętym dla całej produkcji, ale w ciekawej interpretacji baśni Złota jabłoń (2008, z cyklu "Baśnie i bajki polskie") odnajdziemy elementy stylu charakterystyczne dla reżyserki. Jej zamiłowanie do zwierząt znalazło tu wyraz w ratowaniu ich z opresji, pojawiają się ukochane przez nią konie, a także śpiące w szufladach koty. Znajdujemy tu także, znany choćby z Mileńki, wielowarstwowy humor sytuacyjny, który rozśmieszy najmłodszych widzów, ale także zabawne skojarzenia, czytelne tylko dla dorosłych.
Motywem przewodnim twórczości Jasińskiej-Koronkiewicz jest wzajemne przenikanie się świata realnego i wyobrażonego. Artystka konsekwentnie podąża tą drogą twórczą, powracając do ulubionych tematów i motywów wizualnych. Bohaterkom jej autorskich animacji, najczęściej zagubionym w realnym świecie długowłosym dziewczynom, towarzyszą nieodłączne zwierzęta - konie, koty i pojawiające się "po drugiej stronie" motyle. Wszechobecność motywów animalistycznych w pracach reżyserki wiąże się również z jej działalnością pozafilmową. Jasińska-Koronkiewicz jest hodowcą koni, prowadzi Stajnię Naturalną, należy do stowarzyszenia Studentów i Sympatyków Parelli Natural Horse-Man-Ship w Polsce, propagującego naturalne metody pracy z końmi. Reżyserka, wraz z mężem Michałem i synem Franusiem oraz pokaźną gromadą czworonogów, mieszka w Bukowcu.
Filmografia:
- 1998 - e-barany (nagroda: Katowice, 1999);
- 1999 - Tabun;
- 2000 - Cello (nagroda: Szczecin, 2002);
- 2001 - Mileńka (nagrody i wyróżnienia: OFAFA 2001, Poznań 2002, Rimini 2002, Gdańsk 2003, Turek 2003);
- 2003 - Dunia - tam i z powrotem (nagrody i wyróżnienia: Rimini 2004, OFAFA 2003, Łódź 2004, Warszawa 2004, Turek 2005);
- 2005 - Prząśniczka, Len (nagroda: OFAFA 2005);
- 2006 - Dies irae (nagrody: Łódź 2007, Napoli 2009);
- 2007 - Kostka zagadki w "Miś Fantazy";
- 2008 - Złota jabłoń w "Baśnie i bajki polskie".
Autor: Mariusz Frukacz, listopad 2009.